Μέλι έχει η Θεσσαλονίκη;

Το Σαββατοκύριακο κολυμπώντας σε μια θάλασσα της Χαλκιδικής συνάντησα μεταξύ δυο κυμάτων μέσα στην θάλασσα έναν γνωστό πολιτικό της πόλης. Είχα καιρό να τον δω κουβεντιάσαμε λίγο με ρώτησε τι γίνεται με τα δημαρχιακά, έχεις καμιά πληροφορία για καμιά σοβαρή υποψηφιότητα. Συμφωνήσαμε και οι δυο ότι πλην εκείνης του δημάρχου που έχει ήδη ανακοινωθεί αυτή τη στιγμή από όλες τις υπόλοιπες που έχουν ανακοινωθεί είναι μάλλον μικρομεσαίες και καμία ηχηρή ώστε να δημιουργήσει έναν πόλο ικανό να κερδίσει το δημαρχιακό θώκο της Θεσσαλονίκης.

Ο συνομιλητής μου παρότι έμπειρος γνώστης της σκηνής της πόλης έμοιαζε απορημένος με το τι είδους δυναμική μπορεί να αναπτυχθεί τους επόμενους μήνες, μέχρι το Μάιο που να δημιουργήσει τα νέα δεδομένα.

Η αλήθεια είναι πως αυτό το κοσμογονικό που συνέβη το 2010 δεν φαίνεται πιθανό να συμβεί σήμερα. Δεν υπάρχουν ούτε οι προϋποθέσεις  (οργή για τα σκάνδαλα Παπαγεωργόπουλου, ελπίδα στο πρόσωπο Μπουτάρη, μια ελπιδοφόρα ομάδα ανθρώπων που συνεργάζονταν στο όνομα ενός κοινού καλού βλ. Πρωτοβουλία). Αντίθετα υπάρχει κόπωση, απογοήτευση από την δεύτερη θητεία Μπουτάρη, κατακερματισμός δυνάμεων και εμφύλιες συγκρούσεις, μια απάλευτη καθημερινότητα της πόλης που χειροτερεύει, απροθυμία ικανών στελεχών, manager, επιχειρηματιών ή ανθρώπων που προέρχονται από δημόσιες δράσεις και κινήματα να εμπλακούν με τα κοινά, πιθανά διότι γνωρίζουν ότι είναι αδύνατον με αυτό το μηχανισμό, με ελάχιστα κεφάλαια και με διαπλοκές παντός είδους που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ επιχειρήσεων και δημόσιου χώρου να μπορεί κάποιος να βάλει μια τάξη στ΄αλήθεια.

Από την άλλη η μοναδική πόλη στην Ελλάδα που κάθε βδομάδα εδώ και τρεις μήνες ανακοινώνεται και μια νέα υποψηφιότητα ή έστω εν δυνάμει υποψηφιότητα, για τις δημοτικές εκλογές είναι η Θεσσαλονίκη. Αν αναρωτηθείς τι είναι αυτό που σπρώχνει όλους αυτούς τους ανθρώπους να δηλώνουν υποψήφιοι ή παρόντες θα δυσκολευτείς να βγάλεις άκρη. Είναι οι προβλέψεις ότι η πόλη θα απογειωθεί τα επόμενα χρόνια επενδυτικά; Ότι όταν τελειώσει το ΜΕΤΡΟ, όταν τελειώσει το Αεροδρόμιο, όταν τελειώσει το Λιμάνι και όλα τα υπόλοιπα που σχεδιάζονται θα την μεταμορφώσουν σε μια άλλη πόλη ιδανική να διοικηθεί; Είναι η απλή αναλογική που θα βάλει και τον πάσα ένα στο δημοτικό συμβούλιο και θα έχει λόγο πίεσης; Είναι απλά η φιλοδοξία;

Ότι και να είναι αυτό που ωθεί όλους αυτούς να μπουν στην κούρσα, ξέροντας ότι θα χάσουν, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Μένει να δούμε ποιοι θα φτάσουν στο φινάλε, με ποιο τρόπο και έχοντας συμφωνήσει τι με τους νικητές…