Message me

Ολόκληρη η υφήλιος πάλλεται από τις δονήσεις SMS ερωτευμένων όλων των ηλικιών. Από τους προ-έφηβους μέχρι τους υπερ-ήλικες (όσοι από αυτούς ανέβηκαν σε τούτο το τρένο της τεχνολογίας και όχι το επόμενο π.χ. του MSN, των e-mail ή του Facebook, ή ‘o,τι άλλο έχει εφευρεθεί εν τω μεταξύ), όλα τα άτομα που παίζουν (χωρίς πια εισαγωγικά) στο παιχνίδι του φλερτ (το οποίο definitely δεν είναι θέμα ηλικίας) ανταλλάσσουν συστηματικά μηνύματα μέσω κινητού τηλεφώνου: SMS: Short Message Service

Δεν αφορά μόνον τις περιπτώσεις που τα δύο μέρη που θάθελαν τόσο να βρίσκονται κοντά, τα χωρίζουν θάλασσες και χιλιόμετρα. Αφορά και αυτούς που μόλις απομακρύνθηκαν από τη γωνιά του δρόμου προς αντίθετες κατευθύνσεις. Συνεχίζουν, ταπ ταπ ταπ send…περίμενε…

Αρχικά, δόθηκε μεγάλη αξία στο γεγονός ότι η δυνατότητα να μπορείς σχεδόν σε κάθε στιγμή, να περάσεις τη σκέψη σου αυτόματα στον Άλλο, φθάνει στα όρια της τηλεπάθειας. ¨Ότι μπορεί να την υποκαθιστά ή να την εξασκεί και να την προετοιμάζει. Πολύ συχνά όμως βλέπω ότι οδηγεί τα πουλάκια μου σε κατάσταση υστερίας. Να αγωνιούν, να αγχώνονται, να θέλουν να ασκήσουν πλήρη έλεγχο στον Άλλο, να θέλουν το αδύνατο – και διάφορους άλλους ψυχο-εξαναγκασμούς – συντομεύοντας έτσι βέβαια τον ερχομό Του (χωρισμoύ).

Αξιόλογα στοιχεία κατά την ψυχρή παρατήρηση του φαινομένου (σα να λέγαμε birdwatching) είναι επίσης:

– Η ανάπτυξη ποιητικής διάθεσης στους γράφοντες, καθώς και η συμβολή της Τέχνης του Λόγου (τουλάχιστο με την τεχνική της αφαίρεσης) – γιατί ένα SMS είναι κάτι σύντομο, αντίθετα με το γράμμα – επιστολή – άρα είναι κάτι λιγόλογο. Το λίγο αφήνει υπονοούμενα, ανεξερεύνητες περιοχές και επεκτάσεις. Πώς να το κάνεις, καλλιεργείται μία ατμόσφαιρα…

– Η ανάπτυξη πολύ εξασκημένων δακτύλων – οι γνωστοί δακτυλιστές, σε αντιπαράθεση με τους κλικλικιστές των πληκτρολογίων Η/Υ.

– Ένας ρατσισμός που περιορίζει το φαινόμενο μπορεί να είναι πιθανόν η απαίτηση πρεσβυωπικών γυαλιών

– Μοιάζει το φαινόμενο να ακολούθησε τις προσφορές των τηλεφωνικών εταιριών για μεγάλες ή μεγαλύτερες κάβες δωρεάν μηνυμάτων. Έτσι, για παράδειγμα η προσφορά του ενός φθάνει τα 600 μηνύματα με κάθε κάρτα, του άλλου πακέτου τα 1500, κλπ κλπ. Σας φρικάρει που οι εταιρίες μπορούν να καθορίζουν και τη λεπτομέρεια στις συμπεριφορές μας; Ποια είναι, άραγε, η επόμενη μορφή σχέσεων που θα μας επιβληθεί;

Γιατί τώρα τα λέω αυτά; Προφανώς δε συμμετέχω αρκετά σε αυτό το παιχνίδι, ώστε να απορροφηθώ – εφόσον η παρατήρηση γενικά σημαίνει αποστασιοποίηση – και επιπλέον έχω ζήσει και σε άλλες εποχές. Δεν έχω καμία νοσταλγική βλέψη προς το φτωχό σε συνδιαλλαγή ρομαντικό ραντεβού, αλλά διαπιστώνω ότι αυτή μας η συνήθεια καταχωρείται σαν μία από τις πολλές αλλοτριώσεις του Είναι. Και χρήζει περαιτέρω ψυχολογικής αντιμετώπισης.(?)