Μετρό και Τέμπη: Σατανικές συμπτώσεις και… διασπάθιση δημόσιου χρήματος

Λέξεις: Γιάννης Μυλόπουλος

Οι αποκαλύψεις των εγκληματικών ευθυνών της κυβέρνησης για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, επιβεβαιώνουν όσους εξ αρχής μιλήσαμε για έγκλημα στο Μετρό Θεσσαλονίκης. Γιατί, καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι των συνθηκών του πολύνεκρου σιδηροδρομικού δυστυχήματος, ξαναζούμε όσα εγκληματικά συνέβησαν τα τελευταία χρόνια και στο Μετρό της Θεσσαλονίκης.

Πρώτο κοινό σημείο η διαστρέβλωση της αλήθειας προκειμένου να εξυπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα.

Ο τρόπος με τον οποίο αδιαφόρησαν για την επιστημονική αλήθεια και υποστήριξαν απολύτως ατεκμηρίωτα ότι ο σχεδιασμός του Μετρό με τα Αρχαία αμετακίνητα, που ακολουθούνταν μέχρι το 2019, δήθεν δεν ήταν εφικτός, κατά… σατανική σύμπτωση, θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο αντέστρεψαν την πραγματικότητα για την εγκατάλειψη του συστήματος τηλεδιοίκησης από το καλοκαίρι του 2019 και «βάφτισαν» τηλεδιοίκηση το τοπικό χειροκίνητο σύστημα χειρισμών στη Λάρισα. 

Που όμως ήταν ανεπαρκές να εμποδίσει τη μετωπική σύγκρουση.

Στην περίπτωση του Μετρό, αγνόησαν επιδεικτικά τις μελέτες εξειδικευμένων τεχνικών γραφείων που τεκμηρίωναν τη λύση του σχεδιασμού του σταθμού Βενιζέλου με τα Αρχαία αμετακίνητα και αδιαφόρησαν για τις τεχνικές εκθέσεις ειδικών στο αντικείμενο των υπόγειων τεχνικών έργων καθηγητών πολυτεχνείων και έμπειρων μηχανικών, που διαβεβαίωναν για την επιστημονική αρτιότητα και την τεχνική εφικτότητα της μεθόδου.

Η οποία, άλλωστε, ήταν η ίδια που εφαρμόστηκε στο παρελθόν και στο σταθμό Μοναστηράκι του Μετρό της Αθήνας.

Με τον ίδιο αλαζονικό απέναντι στην αλήθεια τρόπο και για να επιρρίψουν τις ευθύνες για τις δικές τους ανεπάρκειες στον σταθμάρχη, επέμειναν να αποκαλούν σύστημα τηλεδιοίκησης το τοπικό σύστημα χειρισμών. Αυτό που όλοι οι σταθμάρχες και οι μηχανοδηγοί εξηγούσαν on camera ότι δεν μπορεί να παρακολουθεί τα τρένα παρά 7 μόλις χιλιόμετρα πριν και μετά το σταθμό και συνεπώς δεν ήταν δυνατόν να αποτρέψει το δυστύχημα που έγινε 15 χιλιόμετρα μακριά.

Και όταν στις οθόνες είδαμε την αίθουσα τηλεδιοίκησης της Λάρισας να είναι εγκαταλελειμμένη από το καλοκαίρι του 2019 και να μοιάζει σήμερα σαν αχούρι, εκείνοι επέμειναν να διαψεύδουν τα ίδια μας τα μάτια.

Κι όταν ο σταθμάρχης διέψευσε τον υφυπουργό που έστειλαν επιτόπου για να διαστρεβλώσει την αλήθεια, εκείνος επέμεινε ότι αυτό το σύστημα «εμείς το λέμε τηλεδιοίκηση».

Ακριβώς όπως ο πρωθυπουργός και ο παραιτηθείς υπουργός μεταφορών επέμεναν να αποκαλούν τα έργα που είχαν εκτελεστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση και επέτρεπαν στα Αρχαία της Βενιζέλου να παραμείνουν ακέραια και αυθεντικά στη θέση τους, σαν… μουσαμάδες.

Έχοντας πιθανόν στο μυαλό τις μουσαμαδένιες σακούλες μέσα στις οποίες σήμερα τοποθετούν το κατακερματισμένο και κατεστραμμένο πολεοδομικό συγκρότημα του κέντρου της Ρωμαϊκής και μετέπειτα Βυζαντινής Θεσσαλονίκης που βρέθηκε ακέραιο στη Βενιζέλου.

Μουσαμάδες τα έργα που προχωρούσαν στο Μετρό της Θεσσαλονίκης και τηλεδιοίκηση ένα σύστημα τοπικών χειρισμών που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσε να αποτρέψει το δυστύχημα, συνιστούν τις εκφάνσεις της ίδιας πολιτικής της διαστρέβλωσης της αλήθειας, όταν αυτή τυχαίνει να μη συμφωνεί με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης.

Δεύτερο κοινό σημείο μεταξύ Μετρό και δυστυχήματος στα Τέμπη, είναι η μέθοδος με την οποία η κυβέρνηση αδιαφόρησε για το δημόσιο συμφέρον, καθυστερώντας να παραδώσει και το έργο της Θεσσαλονίκη και εκείνο του συστήματος ασφάλειας στα τρένα.

Στην περίπτωση του Μετρό προκάλεσαν, με την ατεκμηρίωτη επιστημονικά και τεχνικά αλλαγή του σχεδιασμού του έργου, μια σοβαρή καθυστέρηση πολλών ετών στην ολοκλήρωσή του. 

Αντί το έργο να λειτουργεί από το τέλος του 2020 για τους 12 από τους 13 σταθμούς της βασικής γραμμής και από τα μέσα του 2021 για όλους τους σταθμούς της επέκτασης προς Καλαμαριά, όπως ήταν ο σχεδιασμός, υποσχέθηκαν ότι θα το παρέδιναν, δήθεν, τον Απρίλιο του 2023. Μετά το πήγαν στο τέλος του 2023 και τώρα τελευταία, μιλούν για ολοκλήρωση, αλλά όχι και για λειτουργία του Μετρό, το 2024.

Κι αυτό, πρώτα γιατί από το 75% που παρέλαβαν το έργο το 2019, το έχουν προχωρήσει μόλις στο 87%.

Και δεύτερο γιατί το έργο της λειτουργίας του Μετρό δεν έχουν ακόμη καταφέρει να το αναθέσουν σε ιδιώτη, όπως επιδιώκουν.

Επιπλέον των καθυστερήσεων δηλαδή που έχουν προκαλέσει μέχρι σήμερα στην κατασκευή, τώρα παρακάμπτουν, κατά παράβαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, τον διεθνή διαγωνισμό που οι ίδιοι προκήρυξαν και αναθέτουν την εμπορική λειτουργία παρανόμως, απευθείας στην ανάδοχο κοινοπραξία.

Με αποτέλεσμα να ξεκινά νέα περίοδος περιπετειών και καθυστερήσεων για το έργο, εξ αιτίας των προσφυγών των ευρωπαϊκών ομίλων που συμμετέχουν στο διεθνή διαγωνισμό.

Κατά… σατανική σύμπτωση, το ίδιο έργο της καθυστέρησης της παράδοσης του ETCS, τυ συστήματος ασφάλειας των τρένων, διαδραματίζεται και στον σιδηρόδρομο και αποτελεί την κύρια αιτία που το μοιραίο τρένο ταξίδευε «τυφλό», χωρίς σύστημα τηλεδιοίκησης και τηλεεπικοινωνίας.

Παρά το γεγονός ότι παρέλαβαν, σύμφωνα με τα τιμολόγια πληρωμής που κατέθεσε ο προηγούμενος υπουργός Χρήστος Σπίρτζης, το έργο έτοιμο κατά 72,4% το 2019, δεν κατάφεραν να το προχωρήσουν παρά μόνο μέχρι το 77% σε 4 χρόνια.

Το τρίτο κοινό σημείο στο Μετρό και στα τρένα είναι ότι η αδιαφορία για το δημόσιο συμφέρον δεν συμβαίνει ανιδιοτελώς, αλλά εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα, χρησιμοποιώντας δημόσιο χρήμα.

Οι καθυστερήσεις που το ίδιο το δημόσιο προκαλεί τόσο στο Μετρό Θεσσαλονίκης, όσο και στον σιδηρόδρομο, δεν είναι αθώες. Και οι δύο επισύρουν αποζημιώσεις για τους εργολάβους, τις οποίες το δημόσιο πληρώνει αφειδώς, παραδεχόμενο τις ευθύνες του για τις καθυστερήσεις.

1,5 σχεδόν εκατομμύρια ευρώ το μήνα καταβάλλει η Αττικό Μετρό στον εργολάβο για τις καθυστερήσεις στο Μετρό από το καλοκαίρι του 2019 μέχρι σήμερα. Αφαιρώντας του έτσι κάθε κίνητρο να παραδώσει το έργο. Αφού όσο το έργο πελαγοδρομεί, ο εργολάβος κερδίζει εκατομμύρια. 

Ενώ, αν ακολουθούνταν ο προηγούμενος σχεδιασμός, στο ενδεχόμενο που ο εργολάβος δεν παρέδινε το έργο στην ώρα του, στο τέλος του 2020, θα πλήρωνε εκείνος ρήτρες εκατομμυρίων ευρώ στο δημόσιο. 

Η πλήρης, δηλαδή, αναστροφή υποδείγματος.

3,3 δισεκατομμύρια ευρώ πλήρωσε το δημόσιο, με ευθύνη του πρώην υπουργού Κώστα Καραμανλή στην Γαλλική εταιρεία Alstom, σαν αποζημίωση για την καθυστέρηση που το ίδιο το δημόσιο προκάλεσε στην παράδοση του συστήματος ασφάλειας στα τρένα, όπως αποκαλύπτει σε πρόσφατο φύλλο της η Εφημερίδα των Συντακτών.

Κι ακόμη, 600 εκατομμύρια ευρώ ήταν το δώρο του Κ. Καραμανλή στην Ιταλική Hellenic Train, ως αποτέλεσμα της σύμβασης που υπέγραψε το δημόσιο μαζί της. Στην οποία είχε μειωθεί η υποχρέωσή της να επενδύσει στον σιδηρόδρομο από το ποσό των 650 εκατομμυρίων που ήταν αρχικά, σε ένα ποσό της τάξης των 60 μόλις εκατομμυρίων ευρώ.

Διασπάθιση δημόσιου χρήματος και εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων κρύβονται λοιπόν, τόσο πίσω τόσο από το έγκλημα του Μετρό Θεσσαλονίκης, όσο και πίσω από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Τρεις… σατανικές συμπτώσεις που σε βάζουν στον πειρασμό να πιστέψεις ότι η ίδια πολιτική της διαστρέβλωσης της αλήθειας και της αδιαφορίας για το δημόσιο συμφέρον, προς όφελος πάντοτε, κατά… τραγική σύμπτωση, ιδιωτικών συμφερόντων, εφαρμόζεται στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς από τη σημερινή κυβέρνηση.

Μια πολιτική που κάνει την κυβέρνηση να πηγαίνει… τρένο.

*Ο Γ. Μυλόπουλος είναι Καθηγητής Πολυτεχνικής Σχολής και πρώην Πρύτανης ΑΠΘ και πρώην πρόεδρος της Αττικό Μετρό ΑΕ