Μια ανοιχτή επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας για τα παιδιά των προσφύγων
Όταν με το καλό θα έχει κοπάσει η «ταραχή» με το ζήτημα της εκπαίδευσης των παιδιών των προσφύγων και θα έχουν ξεχαστεί οι ξενοφοβικές κορώνες θα μείνει μόνο η ικανοποίηση που τα ταλαιπωρημένα παιδιά των προσφύγων ήραν μια γεύση κανονικότητας στη ζωή τους.
Γράμματα, γράμματα θέλουμε γράμματα για τα παιδιά των προσφύγων: ανοιχτή επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας
Κύριε Υπουργέ,
Να σας ευχηθώ καλή χρονιά και καλή δύναμη. Και σε σας, κύριε Γενικέ. Να σας πω ότι σας ζηλεύω; Θα σας εξηγήσω το γιατί. Όταν με το καλό θα έχει κοπάσει η «ταραχή» με το ζήτημα της εκπαίδευσης των παιδιών των προσφύγων και θα έχουν ξεχαστεί οι ξενοφοβικές κορώνες, προερχόμενες από αμηχανία και έλλειψη ενημέρωσης −σε κάποιες περιπτώσεις− ή από ξενοφοβία, ρατσισμό και αναλγησία, σε άλλες, όταν μετά από χρόνια τα παιδιά αυτά θα διαπρέπουν στις επιστήμες, στα γράμματα και τις τέχνες, αλλά και σε λιγότερο απαιτητικά επαγγέλματα, όταν θα έχουν γίνει κομμάτι της πατρίδας μας ή κομμάτι κάποιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, πατρίδα μας κι αυτή, παιδιά με ξενικά ονόματα, αγόρια και κορίτσια, από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και αλλού, παιδιά αραβόφωνα, φαρσόφωνα, κουρδόφωνα, παιδιά της ομάδας των Yadizi, αγόρια και κορίτσια που έχασαν γονείς, αδέλφια, σπίτια, την περηφάνεια και την πατρίδα τους, ΤΟΤΕ, εσείς θα μπορείτε να είστε πολύ ικανοποιημένος, με τη συνείδησή σας ήσυχη, που όχι μόνο ήσαστε εκεί αλλά που συμβάλλατε στο να γίνει πράξη η αρχή της ελληνικής φιλοξενίας, να υλοποιηθούν οι αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, η αρχή του δικαιώματος κάθε παιδιού στη μόρφωση.
Κύριε Υπουργέ, σας παρακαλώ πολύ, βιαστείτε να αρχίσουν τα απογευματινά μαθήματα των παιδιών στα σχολεία. Το πρόγραμμα είναι έτοιμο, τα κονδύλια τα βρήκατε με κόπο από τα ΕΣΠΑ, τα σχολεία περιμένουν, οι 4.500 προσοντούχοι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί θα σας ευγνωμονούν που θα τους δώσετε μία ευκαιρία επαγγελματικής απασχόλησης, τα σχολεία θα ωφεληθούν, επίσης, από τις χορηγίες σε εποπτικό υλικό. Φιλόξενοι διευθυντές και σύλλογοι εκπαιδευτικών και γονέων θα βρεθούν, μην ανησυχείτε. Ήδη μεμονωμένα παιδιά έχουν γίνει δεκτά με χαρά στο πρωινό πρόγραμμα. Και με τι χαρά πήγαν την πρώτη μέρα με την τσάντα τους. Σχεδόν μύρισα τετράδια και βιβλία από την παιδική μου ηλικία.
Εδώ και πολλούς μήνες οι εθελοντές και οι ΜΚΟ στους καταυλισμούς έχουν εξαντλήσει όλα μα όλα τα περιθώρια δημιουργικής απασχόλησης. Το παιχνίδι χωρίς γνώσεις και απόκτηση δεξιοτήτων δεν μπορεί να είναι η κανονικότητα των παιδιών. Στους περισσότερους καταυλισμούς μας λείπουν οι τάξεις, τα θρανία, η σχολική πειθαρχεία. Τα παιδιά βαρέθηκαν να σουλατσάρουν πέρα δώθε. Έχουν γίνει μάστορες της ζωγραφικής και των παιχνιδιών. Στα Διαβατά έχουν διδάξει σε Καναδούς φοιτητές που τα επισκέφθηκαν παιδικά παιχνίδια και τραγούδια στα ελληνικά! Μετράνε μέχρι το 100 και απέκτησαν ελληνική προφορά. Οι μάνες τους, συνήθως με πάνω από τρία παιδιά, ευχαρίστως θα τα έβλεπαν να φεύγουν για λίγες ώρες μακριά τους. Και γυρνώντας να τις μαθαίνουν ελληνικά και να τους διηγούνται τα όσα έκαναν στο σχολείο. Γιατί κανονικότητα στη ζωή ενός παιδιού σημαίνει και σχολείο.
Κύριε Υπουργέ, δεν γνωρίζω την καταγωγή σας, αλλά η δική μου είναι προσφυγική και από τις δύο μεριές. Οι γονείς μου δεν είχαν πολύ τραυματικές ιστορίες να διηγηθούν, αλλά το πένθος των παππούδων για τις χαμένες πατρίδες ήταν εκεί παρόν. Τα παιδιά στους καταυλισμούς έχουν περάσει το καθένα τόσα όσα δεν θα περάσει σε όλη της τη ζωή μία μέση σημερινή ελληνική οικογένεια. Και μόνο το ταξίδι στη βάρκα είναι αρκετό, πόσω μάλλον τα τραύματα που έχουν από όλες τις άλλες απώλειες.
Οι «τάξεις υποδοχής» που ετοιμάζουμε δεν είναι ακριβώς τάξεις υποδοχής γιατί τα προσφυγόπουλα θα είναι μόνα τους και μεταξύ τους, αλλά από το τίποτε καλό και το απογευματινό σχολείο. Δεν θα μολύνουν τα άλλα παιδιά, δεν έχουν λόγο να ανησυχούν οι Έλληνες γονείς, οι δήμαρχοι, οι κοινοτάρχες, οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Τα προσφυγόπουλα έχουν εμβολιαστεί σε ποσοστό 75% και όταν θα αρχίσουν τα μαθήματα θα έχουν εμβολιαστεί όλα. Εξάλλου, έχουν κάνει και ένα άλλο εμβόλιο, αυτό της προσμονής, της αντοχής, της ψυχικής ανθεκτικότητας, καθώς όλοι οι πρόσφυγες εξ ορισμού είναι αυτοί που τα κατάφεραν, αυτοί που επιβίωσαν. Θα τα καταφέρουν τα παιδιά, θα δείτε, θα ενταχθούν, θα φοιτήσουν του χρόνου στο κανονικό σχολείο. Θα είναι οι μικροί μας νικητές!
Κύριε Υπουργέ, έχετε δει τα μάτια των παιδιών στους καταυλισμούς; Βιαστείτε, σας παρακαλώ. Και πόσο σας ζηλεύω…
Ελένη Χοντολίδου – Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΑΠΘ, Πρόεδρος Α΄Δημοτικής Κοινότητας Υπεύθυνη προγράμματος παιδαγωγικής παρέμβασης του καταυλισμού Διαβατών Μέλος της Eπιστημονικής Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας για την εκπαίδευση των παιδιών των προσφύγων
