Μια ασφαλής ζωή για τον Χασάν… για όλους μας

Εικόνες: Νίνα Σαμίου

Τον Χασάν τον γνώρισα σε ένα μετεκπαιδευτικό πρόγραμμα για γιατρούς στη Γερμανία. Το πρόγραμμα είχε διάρκεια 1.5 μήνα και όλοι μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, την ιατρική, μόνο που προερχόμασταν από διαφορετικά μέρη. Εγώ η μοναδική Ελληνίδα ενώ οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους, στο τμήμα που βρέθηκα, από τη Συρία.

Κι ο Χασάν, Σύριος ήταν, μεγαλωμένος όμως στο Ντουμπάι και με σπουδές στη Συρία και στην Αίγυπτο. Λίγο ξαφνιάστηκα όταν μου είπε πως έκανε 5 χρόνια σπουδές στη Συρία και 2 στην Αίγυπτο. Ο ζεστός καφές έκαιγε ανάμεσα στα χέρια μου και τον ρώτησα πώς γίνεται στη μέση των σπουδών σου να φεύγεις σε άλλο πανεπιστήμιο.

‘’Στην Συρία ξέρεις τι γινεται…πόλεμος’’ έγνεψα καταφατικά κι εκείνος συνέχισε:

‘’Με την κυβέρνηση που υπάρχει οποιαδήποτε στιγμή και χωρίς λόγο μπορούσαν να με συλλάβουν, να με φυλακίσουν και να με σκοτώσουν. Έχω φίλους και συμφοιτητές που σκοτώθηκαν έτσι, οπότε με την οικογένειά μου αποφασίσαμε πως δεν αντέχαμε μια τέτοια ζωή και φύγαμε για την Αίγυπτο. Αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου σκέφτηκα πως το καλύτερο μέρος να ζει κανείς είναι η Ευρώπη οπότε ήρθα εδώ για να χτίσω μια ασφαλή ζωή.’’

Δεν θέλησα να συνεχίσω την κουβέντα, αυτά του τα λόγια έκαναν την καρδιά μου να πονέσει. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν πως αυτό το ευγενικό παιδί που είχα απέναντί μου είχε την ίδια ηλικία με μενα και πως θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση του. Ή οι φίλοι και οι αγαπημένοι μου.

Η αλήθεια που ακούγεται μερικές φορές από την τηλεόραση μοιάζει συχνά τόσο μακρινή σχεδόν ψεύτικη. Όμως η αλήθεια που μου είπε ο Χασάν εκείνη τη μέρα τόσο απλά και ήρεμα ήχησε στα αυτιά μου τόσο δυνατή που τρόμαξα. Άφησα τον καφέ μου να κρυώσει και συλλογισμένη επέστρεψα στο χώρο του σεμιναρίου νιώθοντας τυχερή για την ευρωπαϊκή μου ταυτότητα.