Μια εξομολόγηση λίγο πριν τις εκλογές

Λέξεις: Άκης Σακισλόγλου

Πολλοί αναγνώστες της Parallaxi θα με θυμάστε ως συνεργάτη, από συχνό αρθρογράφο στο περιοδικό μέχρι διευθυντή σύνταξης. Η αλήθεια είναι ότι στον συγκεκριμένο δημοσιογραφικό οργανισμό έμαθα πολλά και για τη ζωή και για τη δημοσιογραφία.

Θα αναρωτιέστε ίσως αρκετοί για ποιο λόγο ένας δημοσιογράφος αφήνει το συγκεκριμένο λειτούργημα για να ασχοληθεί με την πολιτική και βάζει υποψηφιότητα για ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς. Θα τα βάλω σε μια σειρά για να τα κατανοήσω καλύτερα κι εγώ.

Τα τελευταία χρόνια έχουν συμβεί σημεία και τέρατα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο ευτελισμός της έννοιας της ηθικής, της ακεραιότητας, του επιπέδου πολιτικού πολιτισμού και των αγνών προθέσεων, έχει καταστήσει κάθε είδους ενασχόληση με τα κοινά κάτι σαν «παράδειγμα προς αποφυγή», σαν κοινωνική «ασθένεια». Ακόμα και οι σοβαροί άνθρωποι με γνώσεις και τιμιότητα, «χάνονται» ανάμεσα σε θορυβώδεις ασημαντότητες. Δεν ξέρω αν ανήκω στην «άλλη όχθη» σε σχέση με αυτούς που ευτέλισαν την έννοια της πολιτικής. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι μπορώ να βοηθήσω να αλλάξει η κατάσταση στην πολιτική ζωή του τόπου. Ξέρω, όμως, ότι πλέον, ως ένα αποτέλεσμα ηλικιακής ωριμότητας, ΑΝΗΣΥΧΩ βαθιά.

Ανησυχώ που στην ατζέντα των κομμάτων δεν βρίσκονται ψηλά τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του τύπου, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ανησυχώ που τα παιδιά μας σκοτώνονται στα τρένα, σπουδάζουν και δεν έχουν καμιά προοπτική επαγγελματική, νοικιάζουν πανάκριβα σπίτια και δεν τους περισσεύουν χρήματα για τίποτα πέρα από τα βασικά. Ανησυχώ και θλίβομαι που έφτασα 49 χρόνων, θυμάμαι και έζησα καλύτερες εποχές και δεν μπορώ να εγγυηθώ το ίδιο στους νεότερους. Δεν μπορώ καν να υποκριθώ λέγοντας πως «θα αλλάξουν σύντομα τα πράγματα».

Είναι λεπτή η γραμμή που οροθετεί την απόφαση να πάει κάποιος «στο σπίτι του» βλέποντας πως τίποτα δεν αλλάζει από την απόφαση να «ασχοληθεί» και να προσπαθήσει να «σώσει οτιδήποτε αν σώζεται». Διάλεξα το δεύτερο και δεν περιμένω ούτε «μπράβο», ούτε ενθάρρυνση. Για μένα το κάνω. Για τις προσωπικές μου φιλοδοξίες και για την ανάγκη μου να κοιμάμαι πιο ήσυχος τα βράδια με την ικανοποίηση ότι «τουλάχιστον προσπάθησα». Δεν επέλεξα κάποιο μεγάλο κόμμα αλλά ένα νέο φορέα, τη Νέα Αριστερά, για να δοκιμαστώ ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής. Γνωρίζω καλά τους βουλευτές που σχημάτισαν την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Αριστεράς, σέβομαι και θαυμάζω τους 41 άλλους συνυποψήφιους των προσεχών εκλογών και θεωρώ πως, άσχετα με το τί θα καταφέρει η Νέα Αριστερά στις επόμενες πολιτικές μάχες, σίγουρα η παραγωγή πολιτικού έργου θα είναι τέτοια που δε θα μας κάνει να ντρεπόμαστε, αντιθέτως θα μας επιτρέπει να σας κοιτάμε στα μάτια.

Οι εκλογές είναι σε λίγες μέρες. Ελπίζω όλο και λιγότεροι να έχετε διλήμματα για το τί πρέπει να ψηφίσετε. Εμείς σας καλούμε να μπείτε στο σάιτ μας www.neaaristera.gr και να διαβάσετε όλα τα κείμενα από την ιδρυτική μας συνδιάσκεψη μέχρι σήμερα. Οι θέσεις μας και η κοινοβουλευτική μας δράση βρίσκονται εκεί. Το ίδιο και οι σκέψεις μας για μια Ευρώπη που οφείλουμε να την υπερασπιστούμε, να την αλλάξουμε, να μην την αφήσουμε στα χέρια ακροδεξιών μισανθρώπων.

Γίνεται συνεχώς λόγος για τα αιτία που ο αριστερός προοδευτικός χώρος ηττάται διαδοχικά τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά θεωρώ πως αυτό συμβαίνει πρωτίστως επειδή ο κόσμος θεωρεί πως τίποτα δεν μπορεί πια να αλλάξει. Χάθηκε η πίστη στην βελτίωση της ζωής μας «εδώ και τώρα» από μας τους ίδιους με κοινή δράση. Εμείς δημιουργήσαμε τη Νέα Αριστερά από την ανάγκη να μην ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Να είμαστε σταθεροί στις θέσεις μας, να επιμείνουμε στην ουσία και όχι στην επικοινωνία, να κάνουμε σκληρή αντιπολίτευση, να διεισδύσουμε στους κοινωνικούς φορείς, στην αυτοδιοίκηση, στον συνδικαλισμό. Έχουμε στο μυαλό μας πάντα και τις δυνατότητες κοινής δράσης με τα άλλα κόμματα του προοδευτικού χώρου. Μέχρι, όμως, να δούμε το πλαίσιο συνεργασιών και συμπλεύσεων, προσπαθούμε να εδραιωθούμε όσο περισσότερο μπορούμε στο πολιτικό σκηνικό κι αυτό περνάει μέσα και από τις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου στις οποίες σας καλούμε να μας ψηφίσετε.

Επιστρέφω στη διερώτηση «γιατί ένας δημοσιογράφος να στραφεί στην πολιτική». Προσωπικά, νιώθω πολύ πιο χρήσιμος και ουσιαστικός στη Νέα Αριστερά απ’ ότι στη δημοσιογραφία και αυτό ενέχει και μια μορφή αυτοκριτικής καθώς θεωρώ πως αυτό που ήταν να προσφέρω με την ορμή της νιότης και τις καλές μου προθέσεις το πρόσφερα. Και φυσικά το εισέπραξα σε ικανοποίηση, εμπειρίες, επαγγελματική καταξίωση. Στην πολιτική επέλεξα μόνος μου να εκτεθώ. Το επιδίωξα. Δε με πήρε η Νέα Αριστερά από το δημοσιογραφικό μου γραφείο για να μου «φορέσει» το κοστούμι του πολιτικού. Έτσι έχω τη δυνατότητα να λέω πως δεν θα φταίει κανείς για την προσωπική μου αποτυχία αν συμβεί, παρά μόνον εγώ ο ίδιος.

Είναι «άγριο» το πεδίο της πολιτικής. Έχει ψυχική φθορά και ανταγωνισμό, αντιπαραθέσεις και παρεξηγήσεις. Έχει, όμως, αυτήν την μαγική συνθήκη για κάθε κοινωνικό ον: Την επαφή με άλλους ανθρώπους και την κοινή προσπάθεια, την συνεμπειρία. Αυτά μάς τρέφουν στη Νέα Αριστερά και αποτελούν το βασικό χαρακτηριστικό μας. Δεν είμαστε ένα κόμμα αρχηγικό. Δεν έχουμε έναν στρατηγό αλλά πολλούς «λοχαγούς» και χιλιάδες στρατιώτες. Ίσως ο πολιτικός χρόνος από τη δημιουργία της κοινοβουλευτικής ομάδας μέχρι σήμερα να ήταν λίγος ώστε να εκτεθούμε σε εκλογές για την Ευρωβουλή. Αυτό ήταν, όμως, το πολιτικό καλεντάρι και το ακολουθούμε. Αγωνιζόμαστε να έχουν όλοι οι πολίτες αξιοπρέπεια και ικανοποιητικούς μισθούς. Καταγγέλλουμε την αισχροκέρδεια, απαιτούμε λιγότερους εξοπλισμούς για να περισσέψουν χρήματα για την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Κάνουμε σκληρή αντιπολίτευση στην αυταρχικότερη κυβέρνηση των τελευταίων 40 ετών. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο λαό της Παλαιστίνης και σε κάθε δοκιμαζόμενο λαό, εκφράζουμε έναν σοβαρό και δομημένο πολιτικό λόγο μέσα στη Βουλή με τους 11 βουλευτές της ομάδας μας. Και αναμένουμε με λαχτάρα και ανυπομονησία ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα το βράδυ της Κυριακής.

Είναι εξαιρετικό το ψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς. Έχει απόλυτη ισορροπία φύλων, έχει επιστήμονες, αγωνιστές στο πεδίο, έμπειρους πολιτικούς αλλά και πολλούς νεότατους. Ήμουν στην παρουσίαση των 42 ονομάτων σε εκδήλωση στην Αθήνα. «Ντράπηκα» ακούγοντας τα βιογραφικά του κάθε συνυποψήφιου. Αναρωτιόμουν τί δουλειά έχω εγώ ανάμεσα στα σπουδαία που αυτοί έχουν πράξει. Και είμαι περήφανος για τον αγώνα που δίνουμε όλοι μαζί με καθαρή καρδιά και συνείδηση. Σε μια εποχή που κυριαρχεί ο φόβος, η αγωνία για το μέλλον, ο ρατσισμός, η άγνοια, η αμορφωσιά, ας προσπαθήσουμε όλοι μας να βάλουμε ένα λιθαράκι να αλλάξει κάτι. Σεβόμαστε όλους τους υποψήφιους στα υπόλοιπα κόμματα αλλά ζητάμε κι εμείς μια ευκαιρία. Ζητάμε να μας εμπιστευτείτε για να δώσουμε «φωνή στο δίκιο σας».

Την Δευτέρα 10 Ιουνίου θέλουμε η Νέα Αριστερά να έχει στείλει τουλάχιστον μιά/έναν εκπρόσωπο στα έδρα του ευρωκοινοβουλίου. Για να συμβάλει στην επιστροφή του προοδευτικού αριστερού λόγου. Για να παλέψει για τις ανάγκες των πολλών. Για να αναχαιτίσει την πορεία της Ευρώπης όρος την άκρα δεξιά. Μετά θα έχουμε όλο τον χρόνο να οργανώσουμε το κόμμα της Νέας Αριστεράς σε όλη την Ελλάδα. Να εκλέξουμε όργανα μέσα από συνέδριο. Να προχωρήσουμε παρακάτω.

Αυτά. Και καλή ψήφο.

*Ο Άκης Σακισλόγλου είναι δημοσιογράφος και υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Νέα Αριστέρα