«Μια φανταστική γυναίκα»… πιο επίκαιρη από ποτέ

Αυτή την εβδομάδα προβάλλεται η ταινία «Μια φανταστική γυναίκα» στο Ολύμπιον μια ταινία πιο επίκαιρη από ποτέ. Από αυτή την Πέμπτη η ταινία του Χιλιανού σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Λέλιο «Μία φανταστική γυναίκα» (Una mujer fantástica) προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες (στη Θεσσαλονίκη στον κινηματογράφο Ολύμπιον). Η ταινία κέρδισε την Αργυρή Άρκτο καλύτερου σεναρίου, το βραβείο Teddy Bear […]

Γιώργος Τσιτιρίδης

7 Οκτωβρίου 2017, 12:17 μμ

μια-φανταστική-γυναίκα-πιο-επίκαι-239145

Γιώργος Τσιτιρίδης

7 Οκτωβρίου 2017, 12:17 μμ

Αυτή την εβδομάδα προβάλλεται η ταινία «Μια φανταστική γυναίκα» στο Ολύμπιον μια ταινία πιο επίκαιρη από ποτέ.

Από αυτή την Πέμπτη η ταινία του Χιλιανού σκηνοθέτη Σεμπαστιάν Λέλιο «Μία φανταστική γυναίκα» (Una mujer fantástica) προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες (στη Θεσσαλονίκη στον κινηματογράφο Ολύμπιον).

Η ταινία κέρδισε την Αργυρή Άρκτο καλύτερου σεναρίου, το βραβείο Teddy Bear και απέσπασε Ειδική Μνεία της Οικουμενικής Επιτροπής στο φεστιβάλ του Βερολίνου. Είναι δε η πρόταση της Χιλης για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία στα 90α βραβεία Όσκαρ. Η ταινία ξεκινάει ως ένα απλό καθημερινό love story δυο ανθρώπων που αγαπιούνται.

Η Μαρίνα είναι μια τράνς γυναίκα και έχει σχέση με τον Ορλάντο. Όταν αυτός πεθαίνει τα πάντα ανατρέπονται στην ζωή της καθώς έχει να αναμετρηθεί με την καχυποψία τον ιατρών και της αστυνομίας για τα αίτια του θανάτου του αλλά έχει να αντιμετωπίσει επίσης τους φίλους και το οικογενειακό του περιβάλλον. Την πρώην γυναίκα του, την κόρη του τον αδελφό του. Παράλληλα η ίδια πρέπει να σηκώσει το βάρος της απώλειας, της μοναξιάς και το γεγονός ότι δεν της αναγνωρίζεται από κανέναν ο ρόλος της συντρόφου το Ορλάντο. Εκτός από μια καλογυρισμένη ταινία στο ύφος που μας έχει συνηθίσει ο σκηνοθέτης και σε παλαιότερες ταινίες του που έχουν ως κύριο άξονα την γυναίκα όπως πχ η «Γκλόρια η ταινία είναι η καλύτερη απάντηση για όλα όσα έχουν λεχθεί και γραφτεί τις τελευταίες μέρες με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου στην Ελλάδα

Αν θεωρούμε ότι στα θέματα της γκέι και λεσβιακής κοινότητας είμαστε ακόμα πίσω ως χώρα στα θέματα των τράνς δικαιωμάτων ζούμε απλά στο απόλυτο σκοτάδι. Φυσικά κανείς δεν θα περίμενε σε μια χώρα με τόσο έντονα μισαλλόδοξο λόγο να περάσει εύκολα και ανώδυνα αυτό το νομοσχέδιο.

Όμως τι είναι αυτό που ζητάνε τα τράνς άτομα στην Ελλάδα που τόσο πολύ έχει θορυβήσει τους πάντες; Ζητούν απλά την αναγνώριση της πραγματικής τους ταυτότητας. Όμως δεν είναι τόσο απλό. Τα τράνς άτομα δεν ζητούν να τους αναγνωριστεί απλά η υπόσταση τους, ζητούν να έχουν και αυτοί τα αυτονόητα δικαιώματα που στερούνται δεκαετίες ολόκληρες. Το δικαίωμα στην ζωή, το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία στην αυτοδιάθεση. Όπως και στην ταινία έτσι και στην ζωή οι τράνς άνθρωποι υφίστανται την βία το χλευασμό και την αμφισβήτηση. Η ηρωιδα της ταινίας προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την άρνηση των συγγενών του συντρόφου της να παραστεί στην κηδεία, με τη βία από τον φιλικό του κύκλο αλλά και την καχυποψία από τις αστυνομικές αρχές. Υφίσταται μια άνευ προηγουμένου πίεση κάτω από τα βλέμματα των ανθρώπων που μιλούν αποκαλώντας την με το όνομα που της δόθηκε κατά την γέννηση της. Η Ελλάδα ζει σήμερα ιστορικές στιγμές. Καλείται να πάρει θέση και ευθύνη για να μπορέσει να αποκαταστήσει μια χρόνια αδικία εις βάρος των τράνς ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση στην υγεία στην εργασία ούτε μπορούν χωρίς άγχος και αγωνία να κάνουν αυτά που για εμάς φαντάζουν απλή καθημερινή ρουτίνα. Να νοικιάσουν ένα σπίτι και να μη χρειάζεται να περάσουν έναν Γολγοθά όταν οι ιδιοκτήτες των σπιτιών δουν την ταυτότητα τους, να μην είναι αναγκασμένοι να ανέχονται τα περίεργα βλέμματα στο κισσέ της τράπεζας στην δημόσια υπηρεσία σε ένα ξενοδοχείο στην εγγραφή σε μια βιβλιοθήκη η ένα γυμναστήριο.

Οι τραυματικές αυτές εμπειρίες περιθωριοποιούσαν μέχρι σήμερα τα τρανς άτομα αφήνοντας τα στο σκοτάδι και στην αφάνεια.

Οι αντιδράσεις στο νομοσχέδιο έδειξαν μέχρι στιγμής αυτό που λίγο πολύ ξέρουμε, αλλά πάντα μας ξαφνιάζει με πόσο αργούς ρυθμούς αλλάζει. Πως στην πλειοψηφία τους οι πολιτικοί έχουν πλήρη άγνοια για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και αν δεν γνωρίζει κάποιος τα βασικά γύρω από το σεβασμό στον άνθρωπο πως ζητάει να εκπροσωπήσει τις ζωές μας; Όταν το κράτος απαιτεί ιδίες υποχρεώσεις θα πρέπει να δίνει και τα ίδια δικαιώματα προς όλους. Ο ρατσιστικός – τρανσφοβικός λόγος των πολιτικών όχι μόνο ακούγεται από τα έδρανα της βουλής δημόσια αλλά δεν επιφέρει κυρώσεις από κανέναν νόμο και από κανέναν πολίτη που θα πάει την επόμενη μέρα να ξαναψηφίσει τον ίδιο πολιτικό χωρίς να τον τιμωρήσει για την αρνητική του στάση. Τι και αν πέρασαν δεκάδες χρόνια, τι και αν πολιτικές παρατάξεις προσπαθούν να πείσουν πως νοιάζονται να φτιάξουν μια ισότιμη και δίκαιη κοινωνία δεν έχουν κάνει στην πραγματικότητα ούτε μισό βήμα μπροστά. Απεναντίας έχουν ενισχύσει την ρητορική μίσους τους με επικίνδυνες θεωρίες και παίζουν πολιτικά παιχνίδια εκβιασμών και εντυπώσεων στην πλάτη της τράνς κοινότητας.

Έχουμε όμως και δημοσιογράφους, δημόσια πρόσωπα που ο λόγος τους ακούγεται, επηρεάζει και είναι τόσο πολύ βουτηγμένος στην άγνοια που καταντά κακοποιητικός και στοχευμένος. Οι περισσότεροι δε από αυτούς δεν μπαίνουν κάν στο κόπο να κάνουν μια έρευνα η να διαβάσουν το ίδιο το νομοσχέδιο για το οποίο θέλουν να πάρουν θέση. Όπως όμως όλα δείχνουν μερικά πράγματα απαιτούν άμεση και επιτακτική αλλαγή και αυτή θα έρθει παρά τις τόσες αντιδράσεις που μας αγκυλώνουν στο παλιό το ήδη ξεπερασμένο.

Για όσους αγαπάτε το σινεμά και τις ιστορίες με ηρωικές γυναίκες η «Φανταστική γυναικα» φωνάζει γι’ αυτό που θα φέρει το περιβόητο νέο νομοσχέδιο:

«Μια Πραγματική ταυτότητα», τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.