Μια γυναίκα που δουλεύει 17 χρόνια στον τουρισμό, εξομολογείται

Λέξεις: Αγγελική Παρασχά

Δουλεύω 17 χρόνια στον τουρισμό. Έχω δουλέψει σε πολύ καλούς, όχι τόσο καλούς και κακούς εργοδότες.

Εργάστηκα σε εστιατόριο που παρείχε στο προσωπικό μια βίλα με πισίνα και γήπεδο τένις, κάποιος άλλος εργοδότης ένα υγρό υπόγειο που δεν μπόρεσα να μείνω ούτε μέρα, έχω κοιμηθεί σε ένα δωμάτιο με άλλα τρία άτομα, μερικές φορές πρέπει να μοιράζεσαι το μπάνιο με όχι και τόσο καθαρούς ανθρώπους, με έδιωξαν από το μπαρ ξενοδοχείου γιατί ο κανονισμός δεν επέτρεπε στο προσωπικό να βρίσκεται στον ίδιο χώρο με τους πελάτες (ακόμη και με τα κανονικά τους ρούχα , μετά την βάρδια), μερικές φορές δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείς τις τουαλέτες των πελατών σαν κάποτε οι έγχρωμοι δούλοι στα σπίτια των αφεντικών τους.

Έχω δει επιχειρηματίες να χλευάζουν, να φέρονται με έπαρση, να μειώνουν με τον χειρότερο τρόπο τον εργαζόμενο. Έχω δει με επιχειρηματίες που θεωρούν τους συνεργάτες τους φίλους, φέρονται με ευγένεια, σέβονται τον κόπο, την δουλειά τους και τους αμείβουν με το παραπάνω.

Απρίλιος 2023 και μια ματιά στις ομάδες των υπαλλήλων στα κοινωνικά δίκτυα αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει.

Μίσος, κακία και απαξίωση για όποιον τολμήσει να αναρτήσει αγγελία για εύρεση προσωπικού.

Ακόμη και σε αγγελίες που προσφέρουν αστρονομικά ποσά μέσα στην απελπισία τους μιας και υπάρχουν επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να μην ανοίξουν φέτος λόγο έλλειψης προσωπικού.

Από την μία οι απόφοιτοι των σχολών τουριστικών επαγγελμάτων που έχουν επιλέξει αυτό το επάγγελμα, άνθρωποι που έχουν επενδύσει χρόνο και κόπο για εκπαίδευση και ανέλιξη.

Από την άλλη εργαζόμενοι χρόνια σε επαγγέλματα που θεωρούν προσωρινή απασχόληση αλλά τελικά έχει γίνει η μόνιμη απασχόληση τους.

Εργαζόμενοι που δεν τηρούν ούτε τους βασικούς κανόνες υγιεινής, δεν γνωρίζουν ξένες γλώσσες και έχουν ελάχιστες επικοινωνιακές δεξιότητες διεκδικούν θέσεις εργασίας.

Επιχειρηματίες που δεν ασφαλίζουν τους εργαζόμενους ζητούν πίσω τα δώρα και τα επιδόματα ή αρνούνται να τα καταβάλλουν και στο βωμό του κέρδους θυσιάζουν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.

Σε κάθε κανόνα υπάρχει και η εξαίρεση.

Και φυσικά ο ρόλος του κράτους που κάποια στιγμή πρέπει να πάρει θέση και να βοηθήσει περισσότερο τις επιχειρήσεις και τους χιλιάδες εργαζομένους που απασχολούνται στον τουρισμό.

Τα τελευταία καλοκαίρια μετά την πανδημία αρκετοί εργαζόμενοι έχουν εγκαταλείψει το επάγγελμα μιας και έμειναν αρκετό καιρό άνεργοι εξαιτίας του covid.

Καλό θα ήταν οι εργαζόμενοι κάθε είδους αλλά, ειδικά οι εποχικοί, να αποκτήσουν κρίση και να μην βασίζονται σε εμπειρίες που αφορούν τρίτους , αναπαράγοντας συναισθήματα θυμού και ματαιοδοξίας.

Βασική προτεραιότητα η εξέλιξη και η απόκτηση γνώσεων γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να διεκδικήσει κανείς ένα καλύτερο αύριο.