Μια κάλπη πέντε συμπεράσματα

1. Πολλοί λένε ότι με τη νίκη που πέτυχε η Νέα Δημοκρατία γυρίζουμε σε ένα προ κρίσης πολιτικό πεδίο, στις εκλογές δηλαδή του Οκτωβρίου του 2009. Μια μεταβολή όμως που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, και φαίνεται να αποκτά δομικό χαρακτήρα, είναι το περίπου 1 εκατομμύριο των ψηφοφόρων που μέσα σε αυτή την δεκαετία έχουν βγει εκτός της εκλογικής διαδικασίας. Από τους 7 εκ. ψηφοφόρους του Οκτωβρίου του 2009, στις χθεσινές εκλογές ψήφισαν 5,8 εκ. (και 5,9 στις ευρωεκλογές). Δεν είναι όλο αυτό το σώμα ενιαίο, αλλά φαίνεται πως μια μεγάλη μερίδα επιλέγει να μείνει εκτός.

2. Είναι μια ξεκάθαρη νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Νίκη η οποία βασίστηκε στην άντληση δυνάμεων από τα μικρότερα και στην εξαφάνιση μερικών από αυτών (Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Ένωση Κεντρώων και μικρή μερίδα της ΧΑ). Έχουμε ουσιαστικά μια επανασυσπείρωση της πληθυντικής Δεξιάς, στην οποία έπαιξε ρόλο η προοπτική της εξουσίας και δευτερευόντως ίσως το Μακεδονικό.

3. Είναι μια εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι η στρατηγική ήττα, που πρακτικά ισοδυναμούσε με ποσοστό έως 20% για τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μπει σε πορεία αποσύνθεσης και να οδηγηθεί σε σταδιακή διάλυση. Οι διαρροές για την διαφορά έπαιζαν μεταξύ των 12 και 15 μονάδων. Όταν ξεκίνησε η εκλογική εκπομπή στην ΕΡΤ, ο δημοσιογράφος Κοττάκης δήλωσε ότι η διαφορά θα κινηθεί σε επίπεδα 1977 (η ΝΔ είχε κερδίσει το ΠΑΣΟΚ με 16%).

Η διαφορά έκατσε στις 8,3 μονάδες. Θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τον Σεπτέμβριο με 7,5 και τον Ιανουάριο με 8,5. Η Νέα Δημοκρατία με ποσοστά τότε στο 28% και στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις, ανασυγκροτήθηκε και κέρδισε τις εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε 31,5%, ένα σημαντικό ποσοστό, που τον διατηρεί στη θέση του διεκδικητή και του δεύτερου βασικού πόλου του πολιτικού συστήματος. Το κόμμα σταθεροποιείται σε αυτόν τον ρόλο και είναι απόδειξη της επιτυχίας του Τσίπρα και της αλλαγής που έχει συμβεί κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.

Αυτό απεικονίζεται και σε επίπεδο ψήφων, κι όχι μόνο ποσοστών. Η Νέα Δημοκρατία πήρε 6.000 ψήφους περισσότερες από ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 και 325.000 παραπάνω από ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2015. Αντιστοίχως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε -μόνο θα πω, μετά από 4 χρόνια διακυβέρνησης- 140.000 ψήφους σε σχέση με τον Σεπτέμβριο του 2015 και πήρε 255.000 πάνω από οτι η ΝΔ τον Σεπτέμβριο του 2015 και 63.000 πάνω από οτι η ΝΔ τον Ιανουάριο του 2015.

Αυτό που λέω είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια καλή θέση και δεν είναι δεδομένη ούτε η αποτυχία του ούτε η επιτυχία του από εδώ και πέρα.

4. Ενδιαφέροντα τα στοιχεία στην ψήφο των νέων (17-24), με τις όποιες επιφυλάξεις για το πόσο αντιπροσωπευτικά είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τη ΝΔ με 8 μονάδες, λαμβάνοντας ένα 38%. Τρίτο κόμμα στους νέους το ΜΕΡΑ25 (5,7). Χαμηλά το ΚΙΝΑΛ (4,9) που σημείωσε το μεγαλύτερο ποσοστό του στους άνω των 65 ετών. Χαμηλά, αλλα πάνω από το μέσο όρο της, η Χρυσή Αυγή (4,8).

5. Εξαιρετικά θετικό ότι η Χρυσή Αυγή μένει εκτός Βουλής. Χάνονται οι βουλευτικές ασυλίες, χάνεται η αίσθηση νομιμοποίησης, χάνεται ένα μέσο προσέλκυσης ψηφοφόρων, χάνεται -κι είναι πάρα πολύ σημαντικό- μεγάλο μέρος της κρατικής χρηματοδότησης. Καίριο το πλήγμα στις μελλοντικές δυνατότητες  της ΧΑ. Υπάρχει δρόμος ακόμα, εννοείται.

Ναι, προφανώς οι ψηφοφόροί της δεν εξαφανίστηκαν. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος μείωσης του ποσοστού της Χρυσής Αυγής όμως. Η Ελληνική Λύση δεν έχει τη δύναμη να στήσει τάγματα εφόδου. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα ακροδεξιό κόμμα, είναι νεοναζιστική, εξτρεμιστική οργάνωση με σχεδόν παραστρατιωτικό μηχανισμό. Η Χρυσή Αυγή πρέπει να καταδικαστεί, να μηδενιστούν οι επιχειρησιακές της δυνατότητες και το κόμμα να φτάσει σε ποσοστά ανυπαρξίας. Εκτός από αυτό πρέπει να συνεχιστεί τώρα με περισσότερη ένταση η καταδίκη και η περιθωριοποίηση της ακροδεξιάς και φασιστικής ρητορικής από όπου κι αν προέρχεται, είτε από την Ελληνική Λύση, είτε από τη ΝΔ είτε από περσόνες όπως ο Αλέξης Κούγιας. Η ακροδεξιά ρητορική κανονικοποιήθηκε αυτά τα χρόνια, διαχύθηκε στο κοινωνικό σώμα και πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά.