Μια «μεταπολίτευση» για τη Θεσσαλονίκη

Είναι επιτακτικά αναγκαίο την Κυριακή να αποδοκιμαστεί η διοίκηση του Κ. Ζέρβα για λόγους που αφορούν την αφόρητη και αδιαμφισβήτητη κατάφωρα υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής στις γειτονιές του κέντρου και της περιφέρειας του Δήμου και την έλλειψη κανόνων λειτουργικότητας των υπηρεσιών που σχετίζονται με την καθημερινότητα μας, από τον έλεγχο της στάθμευσης ως την καταπάτηση του δημόσιου χώρου και την εγκατάλειψη των υποδομών.

Ο κατάλογος με τους επιμέρους λόγους για την αποδοκιμασία της διοίκησης του κ. Ζέρβα είναι ευρύς και αφορά τη ζωή μας.

Την Κυριακή ο ίδιος αλλά και η αντίληψη για τη δημόσια διοίκηση που εκφράζει πρέπει να λάβουν από τους πολίτες της πόλης μας την απάντηση που τους αρμόζει.

Εύχομαι η Ομάδα του κ. Αγγελούδη να σταθεί στο ύψος της ευθύνης που η κατάσταση της πόλης τους αναθέτει και με την δημιουργική και συνεπή κριτική φωνή του Σπύρου Πέγκα στην αντιπολίτευση να πάει η πόλη μπροστά.

Ο συνδυασμός μιας αποτελεσματικά λειτουργικής διοίκησης και μιας δημιουργικής φωνής αντιπολίτευσης ας ελπίσουμε πως θα ωθήσουν την πόλη στο βάθρο που της αρμόζει. Να ξαναγίνει μια συμπεριληπτική, καθαρή, φιλική για κατοίκους και επισκέπτες Κοσμόπολη που στρέφει το βλέμμα στον κόσμο χωρίς φοβικά σύνδρομα, με αυτοπεποίθηση και τσαγανό, με αγωνιστικότητα και αποτελεσματικότητα.

Μερικοί από τους πιο αξιόλογους συμπολίτες μου αναζητούν με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση έναν άλλο τρόπο για να υπάρξει αυτή η πόλη.

Δεν νομίζω πως το μοναδικό πρόβλημα της πόλης είναι η πολιτική κηδεμονία μιας ορισμένης κουλτούρας που φλερτάρει με τη συντήρηση.

Το πρόβλημα δεν είναι ούτε τα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν αυτή την κουλτούρα, τα περισσότερα από τα οποία είναι εκλεγμένα μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες που δεν αμφισβητούνται. Επίσης είναι βέβαιο πως το «πρόβλημα» της πόλης, όπως συνηθίζουμε να το λέμε στα πηγαδάκια, δεν θα αλλάξει αν αλλάξουν μόνο τα πρόσωπα που το στοιχειοθετούν και το τρέφουν.

Αναζητώντας την «άλλη» Θεσσαλονίκη, αναζητώντας τη συμβολική μετάβαση προς μια νέα συλλογική ταυτότητα, είμαστε παρόντες, κινητοποιούμε, δρούμε, συμμετέχουμε στη δημόσια σφαίρα και αυτή η διαδικασία από μόνη της μοιάζει να είναι ικανή να λύσει πολλά από τα ζητήματα που κρατούν την πόλη δέσμια.

Γιατί το πρόβλημα δεν αφορά πρόσωπα ούτε συγκεκριμένες πολιτικές κουλτούρες αλλά κυρίως την αποστροφή των πολιτών της Θεσσαλονίκης προς τη συλλογική δράση, την αποφυγή της εγρήγορσης προκειμένου να αποκωδικοποιούν την πραγματικότητα και να της προσφέρουν κατάλληλες απαντήσεις.

Προτείνω λοιπόν, πως για να αλλάξουμε την πόλη θα είναι σοφό να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη σχέση μας με την πόλη και την ενασχόλησή μας με τη δημόσια σφαίρα.

Γιατί έχω την υποψία πως εάν αλλάξουμε εμείς, τότε θα αλλάξει και το είδωλο που δείχνει η πόλη, στο οποίο καθρεφτίζεται και αποτυπώνεται η ύπαρξή μας.