Μία μικρογραφία…

Μία από τις σημαντικότερες αλλαγές που έχουν επέλθει στα δημοτικά ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης είναι η δυνατότητα που παρέχεται στους δημότες να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου από τη συχνότητα της TV100. Με αυτόν τον τρόπο μπήκε ένα τέλος στο σκοταδισμό που χαρακτήριζε τις προηγούμενες διοικήσεις, όμως παράλληλα αποκαλύφθηκε ο τρόπος λειτουργίας των εκλεγμένων αντιπροσώπων. Η παρακολούθηση της συνεδρίασης της 16ης Νοεμβρίου ήταν ιδιαιτέρως διδακτική…

Ως συνήθως η διάρκεια θύμιζε ταινία του Αγγελόπουλου, αλλά το ενδιαφέρον χτύπησε κόκκινο. Ανάμεσα στα άλλα τέθηκε το ζήτημα σύνταξης ενός ψηφίσματος κατά του άδικου τέλους ακίνητης περιουσίας και των συνακόλουθων συνεπειών του μέσω της ΔΕΗ. Ο παραλογισμός και η χυδαιότητα που κουβαλάει το συγκεκριμένο μέτρο σίγουρα αποτελούν από μόνα τους αρκετό μπαρούτι για μία σχετική συζήτηση. Όμως τα αίματα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου άναψαν για τα καλά. Για την ακρίβεια η εικόνα- κυρίως το ανοιχτό πλάνο που έδινε μία πιο ξεκάθαρη άποψη του χώρου- θύμιζε περισσότερο αρένα παρά κτίριο της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Πανό κρέμονταν στα πάνω διαζώματα, διάφορες κραυγές περνούσαν από τα μικρόφωνα την ώρα που ο δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι έκαναν τις παρεμβάσεις τους. Αλλά ακόμη και ανάμεσα στα μέλη του δημοτικού συμβουλίου ο σεβασμός είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα. Πολλή συζήτηση γύρω από τα ίδια δεδομένα, απλώς για να προσθέσει ο καθένας το προσωπικό του στύλ… Μία εικόνα μάλλον απογοητευτική για τους εκλεγμένους αντιπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης που σε τέτοιες στιγμές και ειδικά ενώπιον τέτοιων άδικων αποφάσεων της κεντρικής εξουσίας οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Επί της ουσίας, με τα πολλά και μέσα στο γενικό χαμό, με μία πρόχειρη αλλά και με μία δεύτερη πιο προσεκτική καταμέτρηση υπερψηφίστηκε το ψήφισμα του δημάρχου, Γιάννη Μπουτάρη έναντι του ψηφίσματος του κ. Ζαργιαννόπουλου. Ένα μάλλον μετριοπαθές ψήφισμα, αλλά με αρκετά θετικά στοιχεία, όπως ας πούμε η προσφυγή στο Σ.Τ.Ε., αλλά και το κλείσιμο του ματιού στους υπαλλήλους της ηλεκτρολογικής υπηρεσίας του Δήμου.

Δυστυχώς όμως η αίσθηση που μένει στον τηλεθεατή δημότη είναι ότι η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης είναι μία μικρογραφία του θεάτρου που λέγεται Βουλή των Ελλήνων. Η τοπική αυτοδιοίκηση, ειδικά όταν έχει επικεφαλής έναν άνθρωπο που δε θυμίζει πολιτικό, καλείται να παίξει έναν τελείως διαφορετικό ρόλο. Καλείται να είναι αυτή που θα εκπροσωπήσει τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πολιτών, μια και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι έχουν απαρνηθεί αυτή τους την υποχρέωση. Καλείται να δίνει μία πολύ καλύτερη εικόνα από αυτή του χτεσινού απογεύματος. Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι μία φάρμα εκτροφής φιλοδοξιών και πολιτικών προσωπικοτήτων. Αυτό θα πρέπει να το έχουν καλά στο μυαλό τους όσοι έχουν την τιμή να συμμετέχουν στις αρχές, κυρίως επειδή πρόκειται στην πλειονότητά τους για κατοίκους αυτής της πόλης που ζουν, εργάζονται και κυκλοφορούν εκεί έξω.

Σε κάθε περίπτωση η ενεργοποίηση των δήμων ενάντια στο “χαράτσι” μόνο ως θετική κίνηση μπορεί να εκληφθεί. Ήρθε η ώρα η κυβέρνηση να αποκτήσει αντίλογο στο μονόλογο των μέτρων που επιδίδεται εδώ και καιρό.