Μια ντουζίνα λόγοι για να πάτε στο 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου

της Κύας Τζήμου

55 χρόνια γεμάτα ταινίες, εκθέσεις, συναυλίες, πάρτι, κινηματογραφικές αναζητήσεις και κυρίως ανθρώπους -θεατές και δημιουργούς- που για 10 μέρες συγχρωτίζονται, συνωστίζονται, ξενυχτάνε και μοιράζονται έναν κοινό τόπο, την αγάπη τους για το σινεμά. Αντιμέτωπος με ένα πλήθος ταινιών, οπλισμένος με ιώβεια υπομονή μπροστά στις ουρές, μπόλικες δόσεις καφεΐνης μπροστά στην οθόνη και φυσικά τούτον εδώ τον μπούσουλα ανά χείρας, ο Θεσσαλονικιός σινεφίλ καλείται να αντιμετωπίσει και πάλι έναν άθλο σινεθέασης, πολύ μικρότερου μεγέθους όμως από προηγούμενες χρονιές. Το Φεστιβάλ περιλαμβάνει για πρώτη φορά τόσο χαμηλό αριθμό ταινιών που φτάνουν -μόλις- τις 150. Μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν χρονιές με 300 ταινίες. Με ένα προϋπολογισμό 700.000 ευρώ, τον χαμηλότερο ever, ο κ. Εϊπίδης προσπαθεί να κρατήσει την ποιότητά του με όσο το δυνατόν χαμηλότερο κόστος. Η λήξη των ΕΣΠΑ πλήττει οικονομικά την φετινή διοργάνωση αλλά πιθανότατα του χρόνου το Φεστιβάλ θα ενταχθεί και πάλι στα καινούργια ΕΣΠΑ. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου όμως δεν σημαίνει μόνο ταινίες, ούτε απαιτεί να περάσετε 10 μέρες ερμητικά κλεισμένος μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα. Πέρα από τις ταινίες υπάρχει ένας παράλληλος κόσμος, όπου ο καθένας από μας αναπνέει, διασκεδάζει, συναναστρέφεται, συνωστίζεται, γελάει, τρώει, πίνει, ξενυχτάει και ζει το μαζί μέσα σε ένα κλίμα αυθόρμητης οικειότητας και εξωστρέφειας. Είστε έτοιμοι να το ζήσουμε και φέτος;

1. Το Α και το Ω: Και εννοούμε την αρχή και το τέλος, τις Τελετές Έναρξης – Λήξης. Ο χρόνος τους πια έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Το γκλάμουρ έχει εξοριστεί οριστικά από τις Τελετές, η λιτότητα γίνεται η βάση κάθε εκδήλωσης, από την αφίσα του Φεστιβάλ μέχρι το τρέιλερ που φέτος πρέπει να ομολογήσουμε ότι ήταν σαφώς καλύτερο από το περσινοί Οι επίτιμοι μη κινηματογραφικοί καλεσμένοι, αν κάνουν καν τον κόπο να παρευρεθούν, και οι εκπρόσωποι του Υπουργείου Πολιτισμού έχουν καταντήσει persona non grata. H κλασική -κλισέ- ομιλία του Διευθυντή του Φεστιβάλ δεν είναι κάτι που αναμένουμε με ανυπομονησία και σκηνοθεσία Τελετής απλά δεν υπάρχει. Μετά από ένα σύντομο καλώς σας βρήκαμε, το μόνο που απομένει είναι και πάλι ταινίες. Για αρχή η ουγγρική ταινία “Λευκός θεός / White God” (αρχική φώτο) του Κόρνελ Μούντρουτσο ανοίγει την αυλαία του 55ου ΦΚΘ την Παρασκευή 31/10 στο Ολύμπιον, παρουσία του σκηνοθέτη, για τον οποίο υπάρχει και ένα μεγάλο αφιέρωμα στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Πρωταγωνιστής της ταινίας ένας ημίαιμος σκύλος που προσπαθεί να επιβιώσει και ένα 12χρονο κορίτσι που προσπαθεί να τον βρει για να τον φέρει και πάλι στο σπίτι του. Ο ίδιος ο Μούντρουτσο υποστηρίζει ότι η ταινία του είναι μια αλληγορία για την εξέγερση των αδυνάτων -σκύλων στην περίπτωση- απέναντι στην άνοδο των νεοναζιστών στη χώρα του. Η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα στις φετινές Κάννες και για πρώτη φορά στην ιστορία του φεστιβάλ ένας σκύλος ανέβηκε στην σκηνή, μαζί με την εκπαιδεύτρια του, για να χειροκροτηθεί από την κατάμεστη αίθουσα.

Η αυλαία της διοργάνωσης θα πέσει το Σάββατο 8/11 στο Ολύμπιον, με την προβολή της ταινίας “Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί, συλλογιζόμενο την ύπαρξη του / A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence” του σουηδού δημιουργού Ρόι Άντερσον, στο έργο του οποίου η φετινή διοργάνωση πραγματοποιεί επίσης αφιέρωμα. Το σπονδυλωτό φιλμ, το οποίο απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας και ολοκληρώνει την τριλογία του σκηνοθέτη με θέμα «το να είσαι άνθρωπος» και μέσα από το γνώριμο σουρεαλιστικό ύφος του, αγγίζει διαχρονικές θεματικές, όπως η θνητότητα, τα γηρατειά και η αγάπη. Ένδυμα ανεπίσημο καθότι εμείς οι σινεφίλ είμαστε πολύ casual και χαλαροί.

2. Η ουσία του Φεστιβάλ: … είναι φυσικά το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα. Το κεντρικό τμήμα του φεστιβάλ είναι αυτό που δικαιώνει το προσωνύμιο Διεθνές από το σωτήριον έτος 1992. Σε γενικές γραμμές το Τμήμα έχει το ρίσκο του. Νέοι με όρεξη να κάνουν το διαφορετικό και να ξεχωρίσουν προσφέροντας μια ανανέωση στην κινηματογραφική γλώσσα (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, μια και πια λίγο πολύ έχουν ειπωθεί όλα… ή μήπως όχι), ενίοτε πέφτουν σε ατοπήματα που ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος σινεφίλ δύσκολα καταπίνει. 14 πρώτες ή δεύτερες ταινίες μυθοπλασίας σκηνοθετών απ’ όλο τον κόσμο, οι οποίες θα διεκδικήσουν το Χρυσό («Θόδωρος Αγγελόπουλος»), τον Αργυρό και τον Χάλκινο Αλέξανδρο-Ειδικό βραβείο επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία, καθώς και πέντε ακόμη βραβεία (σκηνοθεσίας, σεναρίου, ανδρικής ερμηνείας, γυναικείας ερμηνείας, καλλιτεχνικού επιτεύγματος), τα οποία θα απονείμει η πενταμελής διεθνής κριτική επιτροπή. Ανάμεσά τους και δυο ελληνικές ταινίες: “Νορβηγία” του Γιάννη Βεσλεμέ που καταπιάνεται με τη δημοφιλή βρικολακική μυθολογία και το “Forget Me Not” του Γιάννη Φάγκρα, ο οποίος 13 χρόνια μετά το “Πες στη Μορφίνη Ακόμα την Ψάχνω” που διακρίθηκε με το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο 42o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ολοκληρώνει την δεύτερή του ταινία. Ε να τη δούμε λοιπόν. Κάτι μου λέει ότι ανάμεσα στις 14 ταινίες του τμήματος θα ξεχωρίσουν το ισπανικό “Magical Girl” του Κάρλος Βερμούτ, όπου τέσσερις άνθρωποι διασταυρώνονται με κεντρικό πρόσωπο ένα άρρωστο κορίτσι («Χρυσό κοχύλι» Καλύτερης Ταινίας, «Αργυρό κοχύλι» Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο φετινό San Sebastián). Το “Δίπλα της”, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Άσαφ Κορμάν ως σκηνοθέτη, ενός από τους πιο περιζήτητους μοντέρ του Ισραήλ, “Η φυλή” του Μίροσλαβ Σλαμποσπίτσκιι από την Ουκρανία. Μια ταινία χωρίς υπότιτλους και χωρίς διαλόγους, γυρισμένη στη νοηματική γλώσσα σε ένα σχολείο κωφών που παρακολουθεί μια κοινωνία με δικούς της κώδικες. Άλλωστε για να “μιλήσεις” για την αγάπη και το μίσος δεν χρειάζονται λόγια. Και επειδή είμαι φαν του σκανδιναβικού σινεμά και των παγωμένων τοπίων δεν θα μπορούσα να αφήσω εκτός το “Πάρκο με τις μύγες” του Γιένς Όστμπεργκ, ένα σκληρό ψυχολογικό θρίλερ με φόντο τον παγωμένο σουηδικό Βορρά. Επειδή είμαι φαν του Ούλριχ Ζάιντλ δεν θα μπορούσα να αφήσω απ΄έξω την πιο αναμενόμενα σκληρή ταινία του φεστιβάλ, το αυστριακό “Καληνύχτα Μαμά”, το οποίο σφραγίζεται με το όνομά του στην παραγωγή.

3. Αν αντέχετε τις ουρές: Πρόκληση για τους απανταχού σινεφίλ και κόκκινο πανί για τους αγοραφοβικούς είναι οι ειδικές προβολές του Φεστιβάλ, κοινώς μεγάλες πρεμιέρες. Πολλές -αλλά όχι γκλαμουράτες-, στις οποίες εννοείται ότι θα κλωτσοπατηθείτε μέχρι τελικής πτώσης για να διεκδικήσετε μια θέση ή ένα σκαλί. Θα δείτε συνολικά οκτώ. Δείτε τις σαν αντιβίωση για να αντεπεξέλθετε στο υπόλοιπο πρόγραμμα, όπου κακά τα ψέματα τις περισσότερες φορές δεν ξέρετε τι σας περιμένει κι απλώς ακολουθείτε το πλήθος. Βέβαια όλες αυτές οι ταινίες κάποια στιγμή θα βγουν στις αίθουσες, αλλά αν δεν κρατιέστε, ποια είμαι εγώ που θα σας εμποδίσω να στριμωχθεί τε (κάνοντας ίσως και νέες γνωριμίες). Στο πλαίσιο του τμήματος Ειδικές Προβολές, θα πραγματοποιήσουν πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη οι νέες, πολυαναμενόμενες ταινίες καταξιωμένων δημιουργών και πιο συγκεκριμένα, των “Δυο μέρες, μια νύχτα”-must των αγαπημένων Βέλγων των Φεστιβάλ, Ζαν Πιερ και Λικ Νταρντέν, “Τhe cut” του Φατίχ Ακίν (με επιφύλαξη, δεν ακούστηκαν και τα καλύτερα), “Λεβιάθαν”-must (βραβείο σεναρίου στις Κάννες) του Ρώσου Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, H “Ζωή που κυλά” (δείτε το) της Γιαπωνέζας Ναόμι Καβάσε, το “Τιμπουκτού” του γνωστού στο φεστιβάλ Αμπντεραμάν Σισακό, το “Μια δεύτερη ευκαιρία” της αγαπημένης Σουζάνε Μπίερ (προσωπική μου αδυναμία), το “Ίτσι Μπίτσι” του Δανού Όλε Κρίστιαν Μάντσεν με το απολαυστικό χιούμορ και το γερμανικό “Φοίνιξ” του Κρίστιαν Πέτσολντ της προπέρσινης πολύ καλής “Μπάρμπαρα”.

4. Εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε: Γειτονιά μας είναι πώς να τους αρνηθούμε την ελάχιστη προσοχή μας. Αυτό το Τμήμα μην το προσπεράσετε ελαφρά τη καρδία. Σκηνοθέτες νέοι και καταξιωμένοι υπογράφουν φέτος τις ταινίες του βαλκανικού προγράμματος, ανάμεσά τους και η νικήτρια του Χρυσού φοίνικα και Βραβείου FIPRESCI, “Χειμέρια Νάρκη” του αγαπημένου Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, “Ο αμνός” του Κουτλούγ Αταμάν, μια ιστορία με φόντο την ερημιά και τη φτώχεια αλλά και την εμμονική πίστη στην παράδοση των χωριών της Ανατολικής Ανατολίας. Μαζί με τις 11 ταινίες του κεντρικού προγράμματος το πακέτο περιλαμβάνει ένα αφιέρωμα στον πρωτοπόρο Σέρβο κινηματογραφιστή Ζέλιμιρ Ζίλνικ, με έξι μεγάλου μήκους και επτά μικρού μήκους ταινίες που παρουσιάζουν τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές στην πορεία του σκηνοθέτη. Δείτε οπωσδήποτε τα “Πρώιμα έργα”, την πρώτη ταινία στην ιστορία του γιουγκοσλάβικου κινηματογράφου που κέρδισε το μεγαλύτερο βραβείο σε μεγάλο διεθνές φεστιβάλ (1969, Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου) και αφηγείται την ιστορία μιας παρέας νέων ανθρώπων που έλαβαν μέρος στις φοιτητικές διαδηλώσεις τον Ιούνιο του 1968 στο Βελιγράδι.

5. Οι δυο Βόρειοι επισκέπτες: Για τη μεγάλη κυρία του νέου γερμανικού σινεμά και μούσα του Φασμπίντερ, τι να πούμε που δεν το ξέρετε. Η Χάνα Σιγκούλα θα είναι επίτιμη καλεσμένη του φεστιβάλ με όλες της τις ιδιότητες: ως ηθοποιός, ως σκηνοθέτις και ως τραγουδίστρια. Στο πλαίσιο του αφιερώματος, θα προβληθούν τρεις αντιπροσωπευτικές ταινίες από τη φιλμογραφία της, μια σειρά μικρού μήκους ταινιών και την Παρασκευή 7/11 στις 20.30 η ίδια θα πραγματοποιήσει συναυλία στο Ολύμπιον όπου θα πραγματοποιηθεί τιμητική εκδήλωση και θα ακολουθήσει η προβολή του ντοκιμαντέρ “Whatever The Dream Is” της Anne Imbert, με θέμα τη ζωή της. Προσωπική μου επιλογή και αγαπημένη μου από όλες τις ταινίες της Σιγκούλα, “Ο Γάμος της Μαρίας Μπράουν”. Λέω να την ξαναδώ μετά από τόσα χρόνια. Ο Ρόι Άντερσον και το σουρεαλιστικό του κινηματογραφικό σύμπαν είναι ό,τι πιο γοητευτικά παράξενο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο σινεμά. Τα σαράντα χρόνια καριέρας που μεταφράζονται σε μόλις πέντε μεγάλου μήκους ταινίες, όπου η τραγωδία συναντά την κωμωδία και το μαύρο χιούμορ του παράλογου και οι οποίες και θα προβληθούν στο αφιέρωμα του 55ου Φεστιβάλ, δείχνουν την σχολαστικότητα ενός πραγματικού auteur. Σημαντική λεπτομέρεια της καριέρας του η αρχή της: το 1975, ξεκίνησε ως σκηνοθέτης στη διαφήμιση, κερδίζοντας συνολικά οκτώ Λιοντάρια των Καννών (Cannes Lions) για την πρωτοπορία των δημιουργιών του. Το “Τραγούδια απ’ το δεύτερο όροφο” κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών το 2000. και ήταν το πρώτο μέρος της Τριλογίας των ζωντανών, που συνεχίστηκε με “Εσείς, οι ζωντανοί” και ολοκληρώνεται φέτος (μετά από 15 χρόνια) με το “Ένα περιστέρι έκατσε σε ένα κλαδί, συλλογιζόμενο την ύπαρξη του”. Το 2009, το ΜΟΜΑ τίμησε τον Άντερσον με μία έκθεση όπου παρουσιάστηκε όχι μόνο σύσσωμο το κινηματογραφικό του έργο, αλλά και ορισμένα από τα διαφημιστικά του σποτ. Δεν το συζητώ, δείτε τις όλες.

6. Δυο σκηνοθέτες των ανθρώπων: «Σκηνοθέτη της δεκαετίας» χαρακτήρισε ο σπουδαίος κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Έμπερτ τον Ραμίν Μπαχράνι πριν από μερικά χρόνια. Εμείς τον γνωρίσαμε το 2006 όταν η ταινία του “Άνθρωπος σπρώχνει καρότσι” προβλήθηκε στο Δ.Δ. Του Φεστιβάλ. Δεν ενθουσιαστήκαμε ούτε νιώσαμε να προσφέρει τίποτα καινούργιο η ταινία στο νέο ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά. Από τότε βέβαια έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία, όπως το βραβείο FIPRESCI καλύτερης ταινίας στη Βενετία (για το “Αντίο Σόλο” του 2009). Εσείς δείτε την τελευταία του ταινία, “99 σπιτικά” που προβλήθηκε στα φεστιβάλ της Βενετίας, του Τέλιουραϊντ και του Τορόντο και είχε ενθουσιώδη υποδοχή. Χαρακτηρίζεται ως «ουμανιστικό θρίλερ» και με βάζει σε μεγάλη περιέργεια. Ο Ούγγρος Κόρνελ Μούντρουτσο ανήκει στην αφρόκρεμα των νέων ευρωπαίων δημιουργών. Καιρός να τον γνωρίσουμε όλοι λοιπόν. Μέντορές του κατά τον ίδιο ο Μπέλα Ταρ και ιδιαίτερα ο Μίκλος Γιάντσο. Δείτε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, “Ευχάριστες ημέρες” που κέρδισε την Aργυρή Λεοπάρδαλη στο Λοκάρνο το 2002 και την “Γιοχάνα” –μια κινηματογραφική όπερα-διασκευή της ιστορίας της Ιωάννας της Λωρραίνης που ακούγεται πολύ πρωτοποριακή, αλλά και το “Στο Δέλτα” (που στο Φεστιβάλ των Καννών του 2008 κέρδισε το βραβείο FIPRESCI).

7. Made in Greece: Ο φτωχός συγγενής του φεστιβάλ από την εποχή της κατάργησης των Κρατικών Βραβείων και το μποϊκοτάζ των Κινηματογραφιστών της Ομίχλης είναι το Τμήμα των ελληνικών ταινιών. Φέτος λόγω της συμπλήρωσης των 100 χρόνων ελληνικού σινεμά, έχει μια ας την πούμε τιμητική με συνολικά 36 ελληνικές ταινίες θα προβληθούν φέτος στη διοργάνωση, ενώ 11 ελληνικά project και ταινίες θα παρουσιαστούν στο τμήμα της Αγοράς, στα τμήματα Crossroads και Works in Progress. Οι είκοσι ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους από μια λίστα 200 ταινιών που τέθηκε σε ανοιχτή ηλεκτρονική ψηφοφορία θα προβληθούν στο αφιέρωμα «1914 – 2014: 100 χρόνια ελληνικός κινηματογράφος». Αν είναι να διαλέξετε δείτε την παλαιότερη του 1932, την “Κοινωνική Σαπίλα” του Στέλιου Τατασόπουλου που δεν θα έχετε την ευκαιρία να την δείτε αλλού. Από τις υπόλοιπες πιθανόν να τις έχετε δει τις περισσότερες. Ξαναδείτε λοιπόν τον “Δράκο” του Κούνδουρου, την”Ευδοκία” του Αλέξη Δαμιανού, την “Τιμή της Αγάπης” της Τώνιας Μαρκετάκη, το “Όλα είναι δρόμος” του Βούλγαρη, τον “Θίασο”, την καλύτερη ίσως ταινία του Αγγελόπουλου και φυσικά την “Γλυκιά Συμμορία” του Νικολαϊδη. Οι 8 συνολικά νέες ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν διαγωνίζονται για το βραβείο κοινού Fischer, το οποίο απονέμεται στη μνήμη του Μιχάλη Κακογιάννη. Προσωπική μου επιλογή η “Έκρηξη” του Σύλλα Τζουμέρκα και φυσικά το δικό μας «Dark Illusion» του  Μάνου Καρυστινού, ένα θρίλερ γυρισμένο εξ ολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη από την ερασιτεχνική ομάδα παραγωγής ταινιών, «Katrakylontas Productions»,  ένα no budget (ιδιαίτερα χαμηλού προϋπολογισμού) φιλμ, που υλοποιήθηκε με την υποστήριξη της Θ-ΕΠΝ 2014. Το Φεστιβάλ επίσης θα βραβεύσει τέσσερις καλλιτέχνες-“παλιές καραβάνες”: Τον Παντελή Βούλγαρη, τον Λάκη Παπαστάθη, τη Βούλα Ζουμπουλάκη και την Άννα Συνοδινού.

8. Άνοιξε τα μάτια: Οι Ανοιχτοί Ορίζοντες έχουν αλλάξει πολλά ονόματα αλλά όχι ύλη. Είναι το αγαπημένο τμήμα του φεστιβάλ με μια επιλογή ταινιών παγκόσμια και ελκυστική. Δύσκολη η επιλογή των 41 ταινιών του κεντρικού προγράμματος, δυσκολότερη η θέση του κατάκοπου, πεινασμένου και ξενυχτισμένου θεατή να τα προλάβει όλα και ακόμη δυσκολότερη η δικιά μου που πρέπει να κάνω τις προτάσεις μου. Εδώ κι αν θα χάσετε το μπούσουλα. Να προτείνω λοιπόν μετά από πολύ διάβασμα: “Ντιφρέτ” της Ζερέσενεϊ Μπερχάνε Μεχάρι από την Αιθιοπία («ντιφρέτ» στα αιθιοπικά θα πει «θαρραλέος», αλλά και «θύμα βιασμού»). Επίκαιρο θέμα όσο κανένα. Το σκανδιναβικό “Turist /Force Majeure” του Ρούμπεν Έστλουντ, το αυστραλέζικο “The Little Death” πρώτη ταινία του Τζος Λώσον, το αμερικάνικο “Love Is Strange” του Άιρα Σακς, το αμερικανογιαπωνέζικο“Kumiko the Treasure Hunter” των Ντέιβιντ και Νέιθαν Ζέλνερ (Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής – Sundance IFF 2014), USA), το “Με βήμα γοργό” του Σουηδού Νιλς Άρντεν Όπλεφ, το “Πρόμαχος” των Κέρτε και Τζον Βόρχις για ευνόητους “εθνικούς” λόγους, το δανέζικο. “Σιωπηλή καρδιά” του Μπίλ Όγκαστ. Παράλληλα, η ενότητα «Currents» /«Ρεύματα» παρουσιάζει 9 ταινίες που αφηγούνται γνώριμες ιστορίες με ριζοσπαστικό τρόπο. Η πιο ελκυστική είναι σίγουρα η ταινία “Κουβέντες με τους θεούς” που παρουσιάζει εννιά ιστορίες πίστης, γυρισμένες από μερικούς από τους πιο γνωστούς σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογραφικού χωριού. Ο Ουόρικ Θόρντον ασχολείται με την Πνευματικότητα των Αβορίγινων, ο Έκτορ Μπαμπένκο με την Ουμπάντα, η Μίρα Ναΐρ με τον Ινδουϊσμό, ο Χιντέο Νακάτα με τον Σιντοϊσμό και τον Βουδισμό, ο Άμος Γκιτάι με τον Ιουδαϊσμό, ο Άλεξ δε λα Ιγκλέσια με τον Καθολικισμό, ο Εμίρ Κουστουρίτσα με την Ορθοδοξία, ο Μπαχμάν Γκομπαντί με το Ισλάμ και ο Γκιγιέρμο Αριάγα με τον Αθεϊσμό.

9. Μα πιο πολύ αγαπώ το LUX: Τρεις ταινίες που διαγωνίζονται φέτος για το βραβείο LUX, το οποίο απονέμει κάθε χρόνο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κι από πέρσι παρουσιάζονται κι εδώ. Την ασπρόμαυρη “Ida” του Πάβελ Παβλικόφσκι (Πολωνία) την είδαμε στο περσινό φεστιβάλ και την συστήνουμε. Για τα γαλλικά “Τα κορίτσια/Girlhood” της Σελίν Σιαμά έχω τις επιφυλάξεις μου αλλά ο “Ταξικός εχθρός / Class Enemy” του Ροκ Μπίτσεκ από τη Σλοβενία επικεντρώνει σε ένα άκρως ενδιαφέρον και επίκαιρο θέμα.

10. Masterclasses και Εκθέσεις: Με την τσίμπλα στο μάτι να βλέπεις ταινία δε λέει, τα πρωινά σας μπορείτε να κάνετε κάτι άλλο. Στη αίθουσα Ζάννας στις 11 το πρωί της Δευτέρας (3/11) παραδίδει μαθήματα (μόνο σε wanna be σκηνοθέτες) ο σέρβος σκηνοθέτης Ζελιμίρ Ζίλνικ (4/11) και της Τρίτης ο Ραμίν Μπαχρανί. Αν θέλετε να αποστασιοποιηθείτε περισσότερο από τα του κινηματογράφου, πάρτε την παραλιακή μέχρι το ύψος του Δημαρχείου και επισκεφθείτε την έκθεση φωτογραφίας “kinesis & taxis (20/10 – 10-11, Δημαρχείο, 1ος όροφος) με εικόνες, σαν μια διαδρομή στο χρόνο και το χώρο, των αποστολών του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από την ορολογία της βιολογίας, σύμφωνα με την οποία «kinesis» είναι η μετακίνηση ενός οργανισμού η οποία προκαλείται από εξωτερικό ερέθισμα και δεν έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό. «Taxis» είναι η κίνηση που ομοίως προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά ο οργανισμός έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό.

11. Συναυλίες και πάρτι: Άντε φτάνει τόσο σινεμά, αφιερώστε μερικές νύχτες στη καθαρόαιμη ψυχαγωγία για να ξεπιαστείτε και να δείτε και λίγο κόσμο εκτός σκοτεινής αίθουσας (τον ίδιο που βλέπατε και εντός, αλλά σε άλλο φόντο). Σας έχω πάρτι σχεδόν κάθε μέρα: Πάρτι έναρξης πριβέ: DJ Set – C’est Chic με Στέφανο Κόγια & Γιάννη Μητσοκάπα (Παρασκευή 31/10 Αποθήκη Γ, 23:00, μόνο με προσκλήσεις και για τα μέλη του Φεστιβάλ με την επίδειξη της CineΚάρταF). Meet ‘n’ mingle party (Τρίτη 4/11, Pastaflora Darling!, Ζεύξιδος 6, 22:00, είσοδος ελεύθερη). Πάρτι προσωπικού & εθελοντών: DJ Set – Αλέξανδρος Αβδαρμάνης (Τετάρτη 5/11, Αποθήκη Γ, 22:00, είσοδος ελεύθερη με σειρά προτεραιότητας). Πάρτι Ελληνικού τμήματος με DJ Set – Λεωνίδας Αντωνόπουλος (Πέμπτη 6/11, Αποθήκη Γ, 22:00, είσοδος ελεύθερη με σειρά προτεραιότητας). Πάρτι της «Αγοράς»: DJ Set – Felizol & The Boy (Παρασκευή 7/11, Αποθήκη Γ, 22:00, είσοδος ελεύθερη με σειρά προτεραιότητας). Πάρτι λήξης Fischer πριβέ με Συναυλία των ΕΚΜΕΚ (Σάββατο 8/11, Αποθήκη Γ, 23:00).

Για συναυλίες με κινηματογραφική χροιά την Πέμπτη 6/11, στις 21:00, στην Αίθουσα «Φίλοι της Μουσικής» στο Μέγαρο Μουσικής, Μουσικές επαφές τρίτου τύπου, με σάουντρακ ταινιών επιστημονικής φαντασίας από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και την Παρασκευή 7/11, στις 20:00 στο Ολύμπιον, στο πλαίσιο της ειδικής τιμητικής εκδήλωσης για τη Χάνα Σιγκούλα, μια μοναδική συναυλία σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος η Χάνα Σιγκούλα θα τραγουδήσει ένα ποτ-πουρί για την «πολιτιστική επανάσταση». Στο δεύτερο μέρος θα μοιραστεί τη σκηνή με τη φίλη και συνεργάτιδά της, Αλίσια Μπουσταμέντε, με την οποία θα τραγουδήσουν τραγούδια για τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Στο πιάνο συνοδεύει ο Στέφαν Κάνυαρ.

12. Χαλαρώστε: Η ενεργητικότητά σας έχει πιάσει πάτο και στην τελευταία παράσταση χάσατε 10 κρίσιμα λεπτά απ΄το τέλος επειδή σας πήρε ο ύπνος; Καιρός για ένα καφέ, ένα σνακ, ένα ποτό. Γύρω από τους χώρους του Λιμανιού και του Ολύμπιον, όπου δηλαδή χτυπά η καρδιά του φεστιβάλ, έχει πλήθος μέρη χαλάρωσης, όπου θα συναντήσετε διάσημους και φίλους και θα κρυφακούσετε tips για τις ταινίες που παίζονται. Στο καφέ του Μουσείου Φωτογραφίας καταρχήν που πλέον ανοίγει μόνο κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Σε μια σειρά εστιατόρια, καφέ μπαρ και ταβέρνες οι θαμώνες του Φεστιβάλ θα έχουν ειδική έκπτωση: 15-20% οι διαπιστευμένοι, και οι κάτοχοι CINECARTA F και 10% με απλή επίδειξη του εισιτηρίου της ημέρας οι υπόλοιποι: Αναφέρουμε ενδεικτικά το Φλου, το Καφέ 35, το Φρειδερίκο Αγάπη μου, τον Ζύθο και το Αγιολί, το Π22, την Μάντολα, το TGI Friday’s, το Pastaflora darling. Αν πάλι σινεμά δεν πήγατε αλλά την ατμόσφαιρα την φεστιβαλική που είναι εγκατεστημένη στην παραλία δεν θέλετε να τη χάσετε, μπορείτε να κατευθυνθείτε στα all time classic Θερμαϊκό και On the road. Καλά να περάσετε!

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα εδώ