Μια παρακόρη με φορείς τοπικής εμβέλειας

Το ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη αφημένη στην τύχη της, μια παρακόρη όπως έχουμε επισημάνει και παλιότερα στην οποία ελάχιστη σημασία δίνεται, το καταλαβαίνουμε εδώ και πολύ καιρό και από πολλές καταστάσεις γύρω μας.

Μια χτεσινή απόφαση όμως που πέρασε σε ΦΕΚ δείχνει και την αντίληψη που έχει το ελληνικό κράτος για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια της αθηνοκεντρικής επικράτειας.

Διαβάζουμε λοιπόν το χτεσινό ΦΕΚ αρ.199/2023 με το οποίο τα ΝΠΔΔ και τα ΝΠΙΔ του ελληνικού δημοσίου ομαδοποιούνται διοικητικά σε τρεις κατηγορίες: (Α) εκείνα των οποίων οι αρμοδιότητες εκτείνονται σε όλη την επικράτεια, (Β) όσα έχουν ειδικό χαρακτήρα ή τοπικές αρμοδιότητες, και (Γ) τα νοσοκομεία.

Με έκπληξη διαπιστώνουμε πως σημαντικοί πολιτιστικοί φορείς της πόλης όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, ο Μητροπολιτικός Οργανισμός Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης, το Καυτανζόγλειο Στάδιο και άλλοι φορείς, χαρακτηρίζονται ως οργανισμοί τοπικής και όχι εθνικής εμβέλειας.

Για να καταλάβουμε την διοικητική λογική με την οποία συντάχθηκε αυτή η ομαδοποίηση των φορέων οι αντίστοιχοι με τους προαναφερόμενους φορείς που εδρεύουν στην Αθήνα, χαρακτηρίστηκαν ως εθνικής εμβέλειας ενώ στους φορείς αντίστοιχων αρμοδιοτήτων που εδρεύουν στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, οι αντίστοιχες αρμοδιότητες είναι τοπικές. Με ποιο σκεπτικό άραγε συμβαίνει αυτό; Με βάση τις αρμοδιότητες; Κι αν ο διαχωρισμός των σχετικών φορέων σε (Α) και (Β) δεν έγινε τελικά με βάση τις αρμοδιότητες αλλά τη διεθνή προβολή και εμβέλεια, τις δράσεις, τις παρεμβάσεις, τις σημαντικές συλλογές και τα αρχεία που διαθέτουν ως οργανισμοί, ποια ακριβώς ήταν αυτά τα κριτήρια με τα οποία κρίθηκαν ως τοπικής εμβέλειας;

Μπορεί άραγε η Υπουργός Πολιτισμού να μας εξηγήσει με ποιο σκεπτικό σημαντικοί πολιτιστικοί οργανισμοί με έργο και εμβέλεια πέρα από τα τείχη της πόλης όπως το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, το Momus και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης κρίνονται διοικητικά ως τοπικοί φορείς; Επειδή έχουν την έδρα τους στη Θεσσαλονίκη; Δεν έχουν αυτοί οι φορείς εθνική εμβέλεια; Δεν έχουν έργο και ακτινοβολία πέρα από τα όρια μιας τοπικής επαρχίας; Και για να γυρίσουμε τον καθρέφτη στο πρόσωπο μας, αλήθεια, δεν είμαστε ικανοί σε αυτή την πόλη να αναδείξουμε το δυναμικό και τον πλούτο που διαθέτουμε; Οι εκλεγμένοι πολιτικοί (ανάμεσα τους ανήκει και ο πρωθυπουργός της χώρας) και δημοτικοί άρχοντες δεν θα έπρεπε να πιέζουν αδιάκοπα αναδεικνύοντας την πόλη και αυτό το πλούσιο δυναμικό και τους σημαντικούς φορείς της πόλης που αναδεικνύουν την εξωστρέφεια, την δημιουργία και τη συνεργασία πέρα από τα όρια της τοπικής εμβέλειας;

Δείτε ολόκληρο το ΦΕΚ αρ.199/2023 ΕΔΩ