Μία πικρή ήττα

Της Ελένης Χοντολίδου

Σήμερα στις 10.30 ήταν προγραμματισμένη από το Συμβούλιο του Ιδρύματος η παρουσίαση των τριών υποψηφίων Πρυτάνεων για τις εκλογές που διεξάγονται -ηλεκτρονικά ευτυχώς!-. Ζητήθηκε η φύλαξη του χώρου και εστάλησαν 6 φύλακες ΜΟΝΟΝ, συνεπώς, δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν την είσοδο των φοιτητών. 20 αγνώστων στοιχείων αλλά πολύ γνωστής νοοτροπίας φοιτητές διέκοψαν την παρουσίαση των τριών υποψηφίων Πρυτάνεων με συνθήματα εξωπραγματικά, ότι δεν θα περάσει ο Κανονισμός του Ιδρύματος και άλλα φαιδρά. Η αμηχανία του Συμβουλίου και η έλλειψη φύλαξης δεν επέτρεψε την ομαλή πρόοδο της διαδικασίας. Επίσης, δεν είναι σίγουρο ότι η αστυνομία θα ερχόταν εάν την φώναζε το Συμβούλιο. Αυτό που ήταν παραπάνω από σαφές είναι ότι οι συνάδελφοι δεν ήθελαν να ακούσουν ούτε για ένα πεντάλεπτο τους φοιτητές (συμβιβαστική πρόταση του Αντιπροέδρου του Συμβουλίου Καθηγητή Ταρλατζή) καθώς είμασταν σίγουροι ότι δεν θα έφευγαν στη συνέχεια. Χρόνια τώρα αυτή η μικρή αλλά δυναμική ομάδα καταλύει διαδικασίες όπως συνεδριάσεις Συγκλήτου, αξιολογήσεις Τμημάτων κ.λπ. χωρίς κανένα κόστος. Τζάμπα μάγκες, δηλαδή!

Εύγε! Η διαδικασία θα γίνει αύριο από τις οθόνες μας! 

«Σοφή στους σοφούς είναι η στάση», έλεγε ο Μπέρλτοντ Μπρεχτ και οι φοιτητές δεν έχουν καταλάβει ότι έχει παρέλθει η εποχή της παντοδυναμίας τους, όταν εξέλεγαν Προέδρους, διευθυντές εργαστηρίων, Κοσμήτορες και Πρυτάνεις. Με τον ισχύοντα νόμο οι φοιτητές δεν ψηφίζουν (επιτέλους!) και θεωρητικά, τουλάχιστον, σταματά και ο εκμαυλισμός τους από τους λογής-λογής φιλόδοξους συναδέλφους μου που επιθυμούν αξιώματα. Για την κατάσταση αυτή στο παρελθόν είμαστε όλες και όλοι υπεύθυνοι. Ήμασταν εκεί και γνωρίζαμε τι γίνεται. Και σιωπούσαμε. Δεν τολμήσαμε ποτέ να ενεργοποιήσουμε τις διαδικασίες του πειθαρχικού όταν φοιτητές διασπάθιζαν δημόσιο πολύτιμο και ανύπαρκτο πλέον –φευ!– δημόσιο χρήμα καταστρέφοντας την περιουσία του ΑΠΘ, σταματώντας διαδικασίες που στοιχίζουν σε χρήμα (λ.χ. στις αξιολογήσεις προσκλήσεις μελών ΔΕΠ από το εξωτερικό) ή σε ποιότητα (λ.χ. κρίσιμες αποφάσεις στη Σύγκλητο). Θα μπορούσε όποιος καταστρέφει δημόσια περιουσία να χάνει την ιδιότητά του ως φοιτητής για ένα εξάμηνο. Εάν γινόταν αυτό μία φορά, η ταπεινή μου άποψη είναι ότι οι αγνώστων στοιχείων δεν θα τολμούσαν να συνεχίσουν την αδιέξοδη και τραμπούκικη τακτική τους (στριμώγματα μελών ΔΕΠ, ξυλοδαρμός του πρώην Πρύτανη Μάνθου, κ.λπ.).

Σήμερα είδα απηυδισμένους τους συναδέλφους μου. Χρειάζεται να συσπειρωθούμε και να περιφρουρήσουμε όσα με πολύ κόπο το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει αυτή τη στιγμή σε υλικά και άυλα αγαθά. 

ΥΓ. Έγινε παραπάνω από αισθητή η απουσία των πρυτανικών αρχών οι οποίες δεν εγγυήθηκαν την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας. Ή μήπως δεν απουσίαζαν;