Μία σκηνή στη Φλωρεντία με τον Λεωνίδα Κύρκο

Θα ήταν το 1976, λίγο καιρό μετά την πτώση της δικτατορίας, όταν τα κόμματα της ιταλικής Βουλής οργάνωσαν στην Φλωρεντία μια συνάντηση με τα ελληνικά κόμματα για την ευρωπαϊκή προοπτική. Από την Αριστερά συμμετείχαμε ο Ηλίας Ηλιού, που συνοδεύονταν από την γυναίκα του, την κ. Ελευθερία, ο Λεωνίδας Κύρκος και ο υποφαινόμενος, τρεις διαφορετικές γενιές. Είχαμε καθημερινά συνεδριάσεις αλλά την Κυριακή ήμασταν ελεύθεροι.

Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο που μέναμε χαιρέτισα την ομήγυρη και έκανα να φύγω αλλά στην πόρτα με πρόλαβε ο Λεωνίδας. «Πού πας;» μου λέει. Ήξερε ότι γνώριζα καλά την πόλη. Όταν άκουσε ότι πήγαινα στην Πινακοθήκη Ουφίτσι ζήτησε να έρθει μαζί μου. Πήγαμε με τα πόδια, δεν ήταν μακριά. Στο δρόμο του ξομολογήθηκα τη συνήθειά μου, όταν πηγαίνω σε κάποια πινακοθήκη, να βλέπω ένα μόνο πίνακα και μετά να φεύγω, αν όμως εκείνος ήθελε να δει περισσότερους, μπορούσαμε να συναντηθούμε αργότερα. Με κοίταξε περίεργα. Μπαίνοντας στην πινακοθήκη πήγαμε κατευθείαν στην αίθουσα με τους πίνακες του Μποτιτσέλι. Θαμπωμένος ο Λεωνίδας μού ομολόγησε ότι πρώτη φορά έβλεπε τα πρωτότυπα. Καθίσαμε σε ένα σκαμπώ απέναντι από την «Άνοιξη» και παρακολουθούσαμε τον πίνακα επί ώρα βουβοί. Γύρω μας περιφέρονταν τουρίστες από διάφορες χώρες, Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, Ασιάτες, Αφρικανοί.

Προτίμησε να φύγουμε μαζί και βγαίνοντας του πρότεινα να πάμε σε κάποιο καφέ. Όταν μπήκαμε είχε κόσμο πολύ αλλά βρήκαμε ένα τραπεζάκι σε μιά γωνιά. Ανοίξαμε συζήτηση για τον πίνακα, για τον Μποτιτσέλι, για την Αναγέννηση, για τη ζωγραφική. Ενθουσιασμένος από το κλίμα της συζήτησής μας ο Λεωνίδας έβγαλε από την τσέπη του τη μικρή φυσαρμόνικα, που κουβαλούσε πάντα, κι άρχισε να παίζει ένα κλασσικό κομμάτι. Οι θαμώνες γύρισαν και μας κοίταξαν αρχικά περίεργα και μετά χαμογελώντας με συμπάθεια. Μερικοί αποδείχθηκαν Έλληνες και αναγνωρίζοντας το Λεωνίδα Κύρκο ήρθαν κοντά μας. Σε λίγο όλο το καφενείο, ακόμη και τα γκαρσόν κι ο μαγαζάτορας τραγουδούσε ό,τι έπαιζε εκείνος με τη φυσαρμόνικά του, από bel canto μέχρι την «bandiera rossa».

Αιωνία σου η μνήμη, Λεωνίδα.

* Ο Μάκης Τρικούκης ήταν δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του ΚΘΒΕ. Πέθανε το 2018