Μια τυχαία συνάντηση με τον Σερ Άλεξ στο ράφι με τα παιδικά

Λέξεις: Αναστασία Ρίζου

Σας έτυχε ποτέ να θέλετε να αγοράσετε ένα δώρο για κάποιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή σας και να μην ξέρετε τι να αγοράσετε; To έπαθα εγώ φέτος του Αγίου Γεωργίου, που ήθελα να πάρω ένα δώρο στον διευθυντή μου.

Αρχικά σκέφτηκα να του πάρω ένα πολυτελές ουίσκι με δύο κρυστάλλινα ποτήρια σε γιορτινή συσκευασία, αλλά δεν πίνει…. Επειδή αθλείται, σκέφτηκα να του πάρω κάτι σχετικό, αλλά τι; Γνώριζα επίσης ότι απαγορεύεται να δωρίσεις σε προϊστάμενό σου πράγματα που φοριούνται όπως μπλούζες και αρώματα κι έτσι αποφάσισα να του χαρίσω συμβολικά ένα βιβλίο με μία χειρόγραφη εύστοχη αφιέρωση με ευχές.

Και εδώ ξεκινάνε τα δύσκολα. Περιπλανήθηκα ένα ολόκληρο πρωινό, ώρες ατέλειωτες σε όλα τα βιβλιοπωλεία του κέντρου, απορρίπτοντας το ένα βιβλίο μετά το άλλο. Μετά από πολλή αναζήτηση, έπεσε τυχαία το μάτι μου σε ένα βιβλίο, που μάλλον είχε τοποθετηθεί σε λάθος ράφι, ήταν μαζί με τα παιδικά βιβλία!…, ένα βιβλίο με λευκό εξώφυλλο, με τη φωτογραφία του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και τον τίτλο ΗΓΕΣΙΑ.

Ξέρετε, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είναι ο προπονητής που κέρδισε 49 τρόπαια, καταφέρνοντας να κάνει την Manchester United ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά ονόματα σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Στιγμιαία σκέφτηκα ότι, αυτό το βιβλίο θα ήταν ένα εξαιρετικό δώρο για τον διευθυντή μου, ο οποίος και το ποδόσφαιρο αγαπάει και είναι και μεγάλος ηγέτης στα δικά μου μάτια.

Πώς, όμως να χαρίσω ένα βιβλίο, και μάλιστα στο αφεντικό μου, χωρίς να γνωρίζω καθόλου το περιεχόμενό του; Έτσι, κάθισα σε ένα τραπεζάκι, στο βάθος του βιβλιοπωλείου και άνοιγα τυχαία σελίδες για να αντιληφθώ το ύφος του βιβλίου.

Πέφτω σε μία σελίδα που περιέγραφε μία σκηνή με τον David Beckam, όπου ο διαιτητής τον απέβαλε για το χτύπημά του στον Ντιέγκο Σιμεόνε, μετέπειτα προπονητή της Ατλέτικο Μαδρίτης, στον αγώνα Αγγλία – Αργεντινή. Το σύνολο του βρετανικού τύπου ήταν πεπεισμένο ότι η αποβολή του David Beckam είχε στερήσει την Αγγλία από την πρόκριση και ήταν ανελέητο με πρωτοσέλιδα, όπως αυτό της Daily Mirror: «10 ηρωικά λιοντάρια και 1 ανόητο αγόρι», ενώ η Daily Star κραύγαζε: Beck off. Σε όλο το Λονδίνο υπήρχαν ομοιώματα του David κρεμασμένα από τα φωτιστικά και οι οπαδοί τα έκαιγαν. Οι οπαδοί επίσης πετούσαν πέτρες και μπουκάλια στο λεωφορείο της ομάδας. Ο ίδιος ο David Beckam, στο τέλος του αγώνα είχε ξεσπάσει σε κλάματα και λυγμούς και έπεσε απαρηγόρητος στην αγκαλιά της μητέρας του. Από εκείνη την ημέρα κλειδαμπαρώθηκε στο σπίτι του και δεν πήγαινε ούτε καν στις προπονήσεις. Οι ίδιοι οι συμπαίκτες του ήθελαν να τον λιντσάρουν.

Ο Σερ Άλεξ, όμως, μετά από πολλές ημέρες απουσίας του, γνωρίζοντας ότι το τελευταίο που χρειαζόταν ο παίκτης ήταν η επίπληξη του προπονητή γιατί ο ίδιος αισθανόταν τεράστιες ενοχές, του τηλεφώνησε και του είπε: «David, είσαι ένας εξαιρετικός παίκτης και ανυπομονώ για την επιστροφή σου».

Ωπ, λέω μέσα μου: Να ένα παράδειγμα αλτρουιστικού στυλ ηγεσίας, όπου με την γενναιοδωρία του ο προπονητής απέσπασε το καλύτερο από τον παίκτη του, όταν ο υπόλοιπος κόσμος απαιτούσε την παραδειγματική του τιμωρία.

Και η παράγραφος έκλεινε με την πρόταση: «Οι άνθρωποι λειτουργούν καλύτερα όταν ξέρουν ότι έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του ηγέτη τους».

Εν τω μεταξύ, εκείνο το διάστημα μελετούσα τα στυλ ηγεσίας, για μία εργασία του μεταπτυχιακού μου.

Συνεχίζοντας να ανοίγω τυχαίες σελίδες και να διαβάζω ιστορίες από την τεράστια εμπειρία του Σερ Άλεξ, πέφτω σε μία περιγραφή από τον σχεδιασμό του νέου προπονητικού κέντρου της Manchester United στο Carrington, όπου ο αρχιτέκτονας ήθελε να σχεδιάσει 4 τραπεζαρίες, μία για τους παλιούς παίκτες, μία για τους νέους παίκτες, μία για το ιατρικό προσωπικό και μία για το τεχνικό προσωπικό, όπως συνέβαινε στο προηγούμενο προπονητικό τους κέντρο, το «Κλιφ». Ο Σερ Άλεξ, όμως, ήθελε μία μόνο μεγάλη τραπεζαρία για όλους, για να αισθάνονται όλοι οι εργαζόμενοι ότι είναι μέλη της ίδιας κοινότητας, αλλά και για δώσει την ευκαιρία σε νεαρούς παίκτες να συνομιλούν με το Ράιν Γκιγκς και άλλους πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας.

Ωπ, λέω μέσα μου. Να το καινοτόμο στυλ ηγεσίας.

Σε κάθε ιστορία που περιέγραφε ο Σερ Άλεξ, ανακάλυπτα και διαφορετικά στυλ ηγεσίας, γιατί ξέρετε, κάθε ηγέτης έχει ένα δικό του μίγμα διαφορετικών στυλ, τα οποία μάλιστα μπορούν και να εναλλάσσονται ανάλογα με την ομάδα που έχει να καθοδηγήσει κάθε φορά, αλλά ανακάλυπτα και πολύτιμες συμβουλές όσον αφορά την έμπνευση, την παρακίνηση, την πειθαρχία, την ομαδική δουλειά, την ανύψωση του ηθικού, τον έλεγχο και τη δημιουργία θετικής κουλτούρας .

Αντιλαμβάνεστε, ύστερα απ’ όλα αυτά, ότι είπα στην πωλήτρια να μου κάνει μία συσκευασία δώρου και έφυγα τροχάδην στο σπίτι για να κάνω και εγώ ένα τεστ – εργασία για το μεταπτυχιακό μου, που θα αποκάλυπτε το δικό μου μίγμα στυλ ηγεσίας, με την κρυφή ευχή να μοιάζω έστω και λίγο στον κορυφαίο Σερ Άλεξ, που τόσο πολύ με ενέπνευσε με την ηγετική του προσωπικότητα!