Μια βραδιά στο Κολοσσαίο

Χθες βράδυ περπατώντας στο νυχτερινό υπερθέαμα που λέγεται κέντρο της Ρώμης είδαμε φωτισμένο εντυπωσιακά το Κολοσσαίο και πλησιάσαμε. Τα μέτρα ασφαλείας ήταν πολύ αυστηρά όμως πλησίαζες σε απόσταση αναπνοής και μπορούσες να δεις αυτό που εξελισσόταν.

Ήταν μια νυχτερινή γιορτή παράδοσης στην πόλη του μοναδικού αυτού μνημείου, που για αρκετά χρόνια ανακαινίζονταν και ήταν σκεπασμένο εξωτερικά από σκαλωσιές. Τώρα γιόρταζαν την ολοκλήρωση της αποκατάστασης των εργασιών στο εξωτερικό του τμήμα.

Εικοσιπέντε συντηρητές, τριάντα μήνες και 25 εκατομμύρια ευρώ χρειάστηκαν για να παραδοθεί ξανά στην πόλη. Επί τρία χρόνια ανθρώπινα χέρια με απόλυτη ευλάβεια καθάρισαν κάθε πτυχή του μνημείου. Του ξανάδωσαν τη λάμψη που του είχε στερήσει ο χρόνος.

Χθες βράδυ ο Ματέο Ρέντσι και όλο το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο της Ρώμης ήταν εκεί. Μεσάνυχτα στο φωτισμένο εντυπωσιακά μνημείο. Μια λεπτομέρεια. Τα χρήματα για την ανακαίνιση στο Κολοσσαίο δεν τα έδωσε η Ιταλική κυβέρνηση αλλά ένας ιδιώτης. Ο ιδιοκτήτης της αλυσίδας παπουτσιών Tod’s, ο επιχειρηματίας Ντιέγκο Ντέλλα Βάλλε. Προσπαθώ από χθες που το είδα να συμβαίνει, δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, έτσι ανακαινίστηκε η Φόντανα Ντι Τρέβι από τη Fendi.

Και εγκαινιάστηκε με μια μοναδική επίδειξη μόδας, την πρώτη στην ιστορία του μνημείου που άφησε άφωνους χθες εκατομμύρια θεατές που την παρακολούθησαν στο διαδίκτυο. Δες την και συ εδώ.

Στη Ρώμη θαυμάσαμε τα ολόλευκα ξανά σκαλιά στην Πιάτσα ντι Σπάνια που σε λίγο θα παραδοθούν και αυτά στην πόλη με χορηγία της Bulgari. Το ίδιο συνέβη και με τον Ρέντσο Ρόσο και τη γέφυρα του Ριάλτο στη Βενετία. Και πολλά ακόμα μνημεία.

Στην Ιταλία υπάρχει ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα σε σχέση με τις δωρεές και την αξιοποίηση των προσφορών των ιδιωτών από το κράτος για καλό σκοπό.

Καταρχήν δεν υπάρχει καχυποψία. Κάνεις δεν θα σταματήσει μια δωρεά, όπως συνέβαινε άλλωστε και στην Αρχαία Ελλάδα με τις χορηγίες, επειδή το χρήμα των ιδιωτών είναι ύποπτο ή και κατακριτέο. Το υπουργείο Πολιτισμού τους χωρίς την τρομακτική γραφειοκρατία αξιοποιεί όλα τα αρχαία μνημεία κάνοντας τα ζωντανά κομμάτια της ζωής της πόλης. Με εκδηλώσεις που γίνονται παντού. Επισκέψιμα. Ζωντανά.

Χθες τη νύχτα μόνο στο Κολοσσαίο είχε ιδιωτικές νυχτερινές ξεναγήσεις που εξασφαλίζουν στο μνημείο έσοδα, οι Pink Floyd έπαιζαν στο Circo Massimo ενώ ο Neil Young παίζει σε λίγες μέρες στις Θέρμες του Καρακάλα.

Πράγματα προφανώς αδιανόητα για την Ελλάδα, πέρα ίσως από τα καθιερωμένα αρχαία θέατρα και κάστρα.

Από σήμερα οι φίλοι του Κολοσσαίου με τις ευλογίες του υπουργείου Πολιτισμού παίρνουν πάνω τους την χρήση του στο αύριο και την εξεύρεση πόρων από ιδιώτες. Θυμάμαι πρόπερσι όταν η Πολιτιστική Εταιρία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδας πρότεινε στο Δήμο να διαχειριστεί την Casa Bianca ώστε να είναι ζωντανή και να γίνονται διαρκώς πράγματα με δική τους συντήρηση έγινε η μάχη του Δραμαλη στο δημοτικό συμβούλιο και τελικά τους το αρνηθήκαν. Γιατί είναι καλύτερα να παραμένει κλειστό και έρημο. Άντε με δέκα εκδηλώσεις το χρόνο.

Η εικόνα που είδα χθες βράδυ στο Κολοσσαίο με έκανε ξανά να ζηλέψω και να στεναχωρεθώ για το πόσο λάθος τα έχουμε πάρει όλα σε αυτή τη χώρα. Και μπορεί κάποιος να μου πει ότι τόσα χρόνια οι επιχειρηματίες της χώρας μας τι έκαναν εκτός από να βάζουν τα χρήματα στην τσέπη τους; Θα σου πω πως ήρθε η στιγμή να τα πάρουμε όλα αλλιώς. Ο Ντέλλα Βάλε είπε χθες βράδυ ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι για την Ιταλία και να βοηθήσουμε να στέκεται ψηλά. Φυσικά κάθε τουρίστας που έρχεται σε αυτή την πόλη υπερθέαμα συνεισφέρει και στη δική του τσέπη. Αλλά πάνω από όλα συνεισφέρει στην ίδια την ύπαρξη της χώρας. Σε μια χώρα που ανέκαθεν είχε και πολιτιστική και τουριστική πολιτική.

Καθώς τα φώτα του Κολοσσαίου έσβηναν χθες σκεπτόμουν τι θα συνέβαινε αν κάποιος Έλληνας επιχειρηματίας προθυμοποιούνταν να αποκαταστήσει τη Ροτόντα;