Μια γιαπωνέζα νεράιδα μάγεψε τη Χαλκιδική

Πόσο παράξενο είναι να ακούς περασμένα μεσάνυχτα δίπλα σου μια Γιαπωνέζα να λέει με χάρη τη λέξη σκουληκομυρμηγκότρυπα; Μοιάζει με σουρεαλιστικό ανέκδοτο. Δεν είναι όμως. Το κορίτσι που κάθεται δίπλα μας δεν μοιάζει πάνω από 25. Δεν μοιάζει επίσης με την παράξενη νεράιδα που απολαύσαμε στη σκηνή του λόφου της Σάνης, λίγη ώρα πριν. Μια από τις πιο διάσημες πιανίστριες της τζαζ του καιρού μας. Την τριανταεπτάχρονη Χιρόμι.

Στην σκηνή λοιπόν λίγη ώρα πριν μάγεψε ένα πολυπληθές ακροατήριο που ανέβηκε περίεργο το λόφο για να δει τι είναι αυτό το μουσικό φαινόμενο του καιρού μας που περιοδεύει όλο τον πλανήτη και παίζει καλεσμένη στα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ του κόσμου. Με ένα πρόγραμμα τόσο ασφυκτικά γεμάτο που την αναγκάζει να κοιμάται σε άλλη πόλη κάθε νύχτα, σε άλλη ήπειρο κάθε μήνα. Για μένα σπίτι μου είναι αυτό το πιάνο και η σκηνή, μας είχε πει επί σκηνής λίγο πριν.

Για μιάμιση ώρα καθήλωσε και μαζί απογείωσε ένα κοινό που παρακολουθούσε εκστασιασμένο αυτή τη μικροσκοπική Γιαπωνέζα, βγαλμένη από παραμύθι λες με ξωτικά. Στην καλύτερη συναυλία που είδα φέτος, ένα αληθινό ρεσιτάλ όχι μόνο πιανιστικής τέχνης αλλά και υποκριτικής, παρουσίας, αποθέωσης της ερμηνείας και των συναισθημάτων.

Αν και μόλις λίγες ώρες από την άφιξη της από μια περιπετειώδη συναυλία στη Γερμανία υπό βροχή έδωσε για χάρη μας ένα μάθημα στιλ, επαγγελματισμού και ανθρώπινης ζεστασιάς, αφού προλόγισε όχι λίγες φορές τα τραγούδια της σε άπταιστα ελληνικά τα οποία είχε φροντίσει να μάθει για τις ανάγκες της πρώτης παρουσίας της στην Ελλάδα.

Αλλά και αμέσως μετά που είχαμε την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε χαλαρά σε ένα δείπνο που θα θυμάμαι για καιρό τσούγκρισε το ποτήρι της λέγοντας μοναδικά Γεια μας και απαίτησε να φέρουν στο τραπέζι ταραμοσαλάτα, την οποία θυμόταν πολύ καλά από μια δοκιμή σε ένα ελληνικό εστιατόριο της νέας Υόρκης στην οποία διαμένει το μισό χρόνο όταν δεν ταξιδεύει. Τον άλλο μισό τον περνά στο Τοκίο. Δυο σπίτια, δυο πόλεις, μια ζωή.

Και όταν την είπα πως μου έκανε μεγάλη έκπληξη πέρσι που βρέθηκα στο Τοκίο πόσο δημοφιλής είναι η τζαζ που την παίζουν ακόμα και τα κομμωτήρια μου είπε δεν ξέρεις τι αγώνα δίνουμε για να την αγαπήσουν οι νεαροί Ιάπωνες που προτιμούν την γιαπωνέζικη ποπ!

Απόψε λοιπόν το μικροκαμωμένο κορίτσι που μας μάγεψε, χάρη στο Φεστιβάλ της Σάνης, ένα φεστιβάλ που μας έχει συστήσει μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς του κόσμου, όπως και τον μέντορα της Χιρόμι, τον Αχμάντ Τζαμάλ, στον οποίο όπως μας είπε χρωστά το ξεκίνημα της καριέρας της, εκεί λοιπόν στο λόφο σε ένα ρεσιτάλ δεξιοτεχνίας, τεχνικής, αλλά και αυτοσχεδιασμού, παιχνιδιού και περφόρμανς, πλημμυρισμένο από ευαισθησία και ενέργεια, μια παγκόσμια καλλιτέχνις που όμως χαίρεται σαν μικρό παιδί και μοιράζεται στιγμές με όλους απλόχερα. Με πιο δημοφιλή στιγμή την ονειρική διασκευή στο What a wonderful world την παγκόσμια επιτυχία του Λουις Άμστρονγκ.

Ποιο είναι το καλύτερο κοινό που έχεις δει σε συναυλία τη ρωτήσαμε; Το κοινό του Μπουένος Άιρες μας είπε. Όπου και αν έχω παίξει στη Γη δεν έχω δει κάτι τέτοιο!

Καθώς η Χιρόμι μας καληνύχτιζε γιατί το πρωί φεύγει για να παίξει πέντε μέρες σε ένα από τα καλύτερα τζαζ κλαμπ της Νέας Υόρκης ένιωσα ευλογημένος που απόλαυσα επί σκηνής και γνώρισα αυτό το υπέροχο πλάσμα, αυτή τη νεράιδα που είμαι σίγουρος ότι ξεπήδησε από ένα παραμύθι για να ομορφαίνει τις ζωές των ανθρώπων με τις μουσικές της.

Διαβάστε την συνέντευξη της εδώ