Μηχανόβιος* (Ντελιβεράς το χειρότερο) στον ήλιο

Όταν επέστρεφα σπίτι είχε πιάσει σχεδόν 39 βαθμούς.

Ως τις 5 το απόγευμα έπιασε φυσικά 40.

Ιούλης μήνας και καύσωνας στην πόλη.

Στην- αραιή είναι αλήθεια- κίνηση των δρόμων πρωτοστατούν στα φανάρια μηχανές και μηχανάκια. Ευέλικτα (και με υψηλό ποσοστό κινδύνου ατυχήματος- δυστυχήματος, κάποτε διάβασα ότι κάθε μηχανόβιος έχει στατιστικά στους 11 μήνες τουλάχιστον ατύχημα) βιάζονται, πάντα βιάζονται, λίγοι από επίδειξη, οι πιο πολλοί από ανάγκη για τη δουλειά.

Κάνουν «σφήνες», αλλάζουν λωρίδες, στρίβουν χωρίς φλας, ευτυχώς δεν παραβιάζουν πια φανάρια και φορούν κράνος, άλλοτε σε προσπερνούν με «χίλια», άλλοτε παν με 20, κοιτώντας δεξιά αριστερά ονόματα δρόμων κι αριθμούς στα σπίτια .

Είναι επειδή βιάζονται να φτάσουν στο ραντεβού, να πάνε την παραγγελία, ή επειδή ψάχνουν τη διεύθυνση που τους κάλεσε.

Ξέρετε, ο … μηχανόβιος της πόλης δεν έχει σχέση ούτε με τον «καβλωμένο» αγώνων και στοιχημάτων νυχτερινής εθνικής. Ούτε με τους χαλαρούς riders των καλοκαιρινών διακοπών.

Εργαζόμενος που τρέχει να προλάβει είναι. Από τεχνίτες, υδραυλικούς, ψυκτικούς, από νεαρούς υπάλληλους, επιστήμονες, από μικρούς- μεγάλους που διασχίζουν χιλιόμετρα να πάνε στη δουλειά, από μεταφορείς- διανομείς, κυρίως αυτό, από συμπολίτες μας , που κάνουν τη σκληρή δουλειά του «ντελιβερά» τις πιο δύσκολες ώρες.

Όλοι αυτοί, τέτοιον καιρό εκτίθενται στις χειρότερες ατμοσφαιρικές συνθήκες. Κι αυτό είναι κάτι που μπορούμε να φροντίσουμε εμείς με την συμπεριφορά μας.

Δεν παραγγέλνουμε τις ώρες υψηλής θερμοκρασίας, ας δοκιμάσουμε να φτιάξουμε τον καφέ στο σπίτι, ας φάμε κάτι πρόχειρο.

*Μηχανόβιος: όχι αυτός που ζει «για τη μηχανή του». Αλλά αυτός που ζει «Από» τη μηχανή του.

Υ.Γ. Γνωρίζω ότι όσοι τα γράφουμε δεν παραγγέλνουμε, ούτε μας διαβάζουν όσοι παραγγέλνουν κι όσοι παραγγέλνουν δεν γράφουν ούτε διαβάζουν κάτι από αυτά…