Μικρές παρανοήσεις: Ομπάμα καλεί Μαμντάνι

Λέξεις: Δ.Α. 

Είναι λογικό και ως ένα βαθμό θεμιτό, η διαφαινόμενη νίκη του Μαμντάνι, εκτός απρόπτου, να έχει πολλούς διεκδικητές που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να προσπαθούν να προβάλουν την γραμμή που θα ήθελαν και στην ελληνική πραγματικότητα. Εδώ κάποιες σκέψεις για μία παρανόηση που βλέπω συνεχώς να επαναλαμβάνεται.

Παρανόηση #1: Ο Ομπάμα στηρίζει τον Μαμντάνι.

Στηρίζεται σε αποκαλυπτικό άρθρο των ΝΥ Times της 1/11 ότι ο Ομπάμα πήρε τηλέφωνο τον Μαμντάνι και μίλησαν για 30 λεπτά. Μίλησαν υπό τον όρο της ιδιωτικής συνομιλίας.

Μεταφράζω:

“Ο κ. Ομπάμα μίλησε με θαυμασμό για τον τρόπο που ο κ. Μαντάνι διεξήγαγε την εκστρατεία του, αστειευόμενος για τα δικά του πολιτικά λάθη του παρελθόντος και επισημαίνοντας πόσα λίγα είχε κάνει ο Μαντάνι υπό τόσο έντονη δημοσιότητα.

«Η εκστρατεία σου είναι πραγματικά εντυπωσιακή — ήταν απόλαυση να τη βλέπει κανείς», είπε ο κ. Ομπάμα στον Μαντάνι, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές.

Ο κ. Ομπάμα δεν έχει δώσει επίσημα την υποστήριξή του στον κ. Μαντάνι, τηρώντας τη γενική του πρακτική να αποφεύγει οποιαδήποτε παρέμβαση σε δημοτικές εκλογές από τότε που αποχώρησε από το αξίωμα. Ωστόσο, η τηλεφωνική επικοινωνία —η δεύτερη μεταξύ των δύο ανδρών μετά τις προκριματικές των Δημοκρατικών— αποτελεί ένα σημαντικό μήνυμα στήριξης από τον κ. Ομπάμα, τη στιγμή που άλλοι ηγετικοί παράγοντες του Δημοκρατικού Κόμματος διατηρούν εμφανή απόσταση από τον 34χρονο δημοκρατικό σοσιαλιστή.

Ο κ. Ομπάμα προσφέρθηκε να λειτουργήσει ως «συμβουλευτικός συνομιλητής» (“sounding board”) σε περίπτωση που ο κ. Μαντάνι κερδίσει τις εκλογές, και οι δύο άνδρες συζήτησαν προκαταρκτικά σχέδια για να συναντηθούν από κοντά κάποια στιγμή στην Ουάσιγκτον, αν και δεν έχει οριστεί ακόμη ημερομηνία συνάντησης.

Σύμφωνα με τις πηγές, ο κ. Μαμντάνι ευχαρίστησε τον πρώην πρόεδρο για την τηλεφωνική επικοινωνία και του είπε ότι άντλησε έμπνευση για τη δική του πρόσφατη ομιλία σχετικά με την ισλαμοφοβία από την ομιλία του κ. Ομπάμα για το ζήτημα της φυλής κατά την πρώτη του προεδρική εκστρατεία.

Η εφημερίδα κάνει σαφές ότι ο Ομπάμα δεν έκανε και δεν θα κάνει δημόσια υποστήριξη υπέρ του Μαμντάνι. Είναι η στάση του αυτή σε αντίθεση με άλλους ηγέτες του Δημ. Κόμματος; Είναι. Καταρχήν με εκείνη της Χίλαρι Κλίντον η οποία, σε συνέντευξή της μία μέρα πριν, όχι μόνο αρνήθηκε να στηρίξει αλλά ουσιαστικά τον περιέγραψε ως απειλή και κάτι ύποπτο για την πόλη της Νέας Υόρκης και το Δημ. Κόμμα. Είπε μάλιστα δεν ψηφίζει στην πόλη, δεν θα εμπλακεί προεκλογικά, αλλά θα είναι στην πόλη από Τετάρτη για “να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα” (που είχε καταστήσει πριν σαφές ότι δεν της αρέσει καθόλου).

Ο ηγέτης των Δημοκρατικών Τσακ Σούμερ στη Γερουσία έχει πεισματικά αρνηθεί να δώσει οποιαδήποτε στήριξη. Η Κάμαλα Χάρις όταν ρωτήθηκε είπε ότι εντάξει είμαστε μεγάλο κόμμα, καλός και ο Μαμντάνι, υπάρχουν και άλλα ανερχόμενα αστέρια, αλλά δεν έκανε επίσημη δήλωση στήριξης.

Αυτή που έκανε επίσημη δήλωση υποστήριξης που είχε ίσως κάποιο αντίκρυσμα ήταν η Κάθι Χότσουλ, η κυβερνήτης της Ν. Υόρκης. Ο Μαμντάνι εξαρτάται από αυτήν για να υλοποιήσει μία από τις τρεις μεγάλες υποσχέσεις του: Δωρεάν λεωφορεία, που χρειάζονται 700 εκατομ. κάθε χρόνο και δεν γίνεται δίχως μια μικρή αύξηση φόρου στις επιχειρήσεις και φόρου των πλουσίων με ετήσια εισοδήματα άνω του 1 εκατομ. Αυτά όμως ίσως να απαιτούν τη συμφωνία και της Χότσουλ και μια νομοθετική ρύθμιση στο Κογκρέσο της πολιτείας της ΝΥ, όχι μόνο σε επίπεδο του δήμου. Η Χότσουλ στην αρχή έλεγε ότι δεν συμφωνεί -είναι πιο ήπια στο ζήτημα των δωρεάν παιδικών σταθμών. Μετά το μετρίασε και εμφανίστηκε μαζί του σε συγκέντρωση -ίσως πάνω από μία φορά. Η Χότσουλ χρειάζεται την υποστήριξη ενός πιθανού δήμαρχου Μαμντάνι για να επανεκλεγεί με όλη την τεράστια δημοφιλία και την ενεργή βάση των 90 χιλ. εθελοντών που πλέον έχει αποκτήσει… Έξυπνα ο Μαμντάνι αρνήθηκε στο 2ο debate να της δώσει από τώρα στήριξη.

Ο Χακίμ Τζέφρις, ο μαύρος ηγέτης των Δημοκρατικών στη Βουλή και βουλευτής από τη Ν. Υόρκη άργησε πολύ να στηρίξει τον Μαμντάνι. Το έκανε μία μέρα πριν αρχίσει η πρόωρη ψηφοφορία αλλά ακόμα και έτσι αυτή η δήλωσή του προσθέτει και διευκολύνει. Είναι όμως μια στήριξη με αστερίσκους, υπονοώντας ότι δεν συμφωνεί σε κάποια ζητήματα. Η στήριξη του ωστόσο σχετίζεται και με το γεγονός ότι πλέον το 70% των Μαύρων ψηφοφόρων (+20% από τον Σεπτέμβρη) έχει μετακινηθεί πρός Μαμντάνι και αυτή είναι και η βάση του Τζέφρις Ο Τζέφρις τον έχει πλέον ανάγκη όταν θα διεκδικήσει την επανεκλογή του.

Το συμπέρασμα λοιπόν πως η διαφαινόμενη νίκη του Ζόραν Μαμντάνι σηματοδοτεί μια “ένωση της κεντροαριστεράς με την αριστερά” δίχως άλλες προϋποθέσεις είναι, στην πραγματικότητα, έωλο. Εάν κάτι δείχνει η άνοδός του είναι η μετακίνηση του εκλογικού σώματος γύρω από μια νέα πολιτική γραμμή που συγκροτείται από κάτω προς τα πάνω — ένα πολιτικό ρεύμα στο οποίο, βεβαίως, παίζει ρόλο ο χαρισματικός ηγέτης, αλλά που δεν εξαντλείται στο πρόσωπό του.

Η περίπτωση Μαμντάνι αποκαλύπτει ότι η δυναμική συγκροτείται από ένα πολιτικό υποκείμενο που αναζητά έκφραση σε ένα πλαίσιο καθολικό, ταξικό και προοδευτικό, με επίκεντρο το affordability  στην περίπτωση του δήμου της Ν. Υόρκης, δηλαδή τη δυνατότητα να ζεις αξιοπρεπώς στην πόλη. Αυτή η βάση μετατοπίζει ολόκληρο τον πολιτικό άξονα, κάνει ορατές όλες τις γραμμές, συγκροτώντας τη συνείδηση του κοινωνικού υποκειμένου στο οποίο η αριστερά θα ήθελε να απευθυνθεί, αλλά σπανίως τα τελευταία 50 χρόνια καταφέρνει να συναντήσει μαζικά.

Η νίκη Μαμντάνι, αν επιβεβαιωθεί, θα είναι πρωτίστως νίκη πολιτική, νίκη ατζέντας, νίκη γραμμής — όχι κομματικών συμβιβασμών: ένα αποτέλεσμα που εκφράζει τη μετατόπιση των προοδευτικών στρωμάτων, των νεότερων ηλικιών και των λαϊκών κοινοτήτων προς μια πολιτική πρόταση με περιεχόμενο και κοινωνική ρίζα, όχι μια ευκαιριακή σύμπραξη κορυφών. Αυτό είναι το πραγματικό της νόημα — και ίσως και το προοίμιο ενός νέου κύματος ριζοσπαστικού ρεαλισμού στην αμερικανική πολιτική. Ο Μπέρνι Σάντερς εχθές το χαρακτήρισε ως το σημαντικότερο γεγονός στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της Αμερικής.