Μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη*
Τίποτε σε αυτή την εικόνα δεν είναι τυχαίο.
Δυστυχώς η ζωή δεν είναι facebook. Να δεις να ανεβάζει κάποιος μια εικόνα που τη θεωρείς προσβλητική και να τον διαγράψεις, να τον μπλοκάρεις, να του κάνεις αναφορά. Αυτή η εικόνα δεν ανέβηκε τυχαία. Και αυτή η επίσκεψη δεν δημοσιοποιήθηκε τυχαία, ενώ είναι σε εξέλιξη η δίκη αυτού του εγκληματικού ναζιστικού μορφώματος.
Η αποδοχή της Χρυσής Αυγής από τον συγκεκριμένο ιεράρχη. Η νομιμοποίηση των πρακτικών της. Από τον άνθρωπο που εδώ και δεκαετίες κηρύττει ένα διχαστικό λόγο στην πόλη. Ξεχωρίζει όσους πιστεύει ότι χωράνε στους κόλπους της Εκκλησίας από κείνους που θεωρεί ανεπιθύμητους. Χτίζει ένα δικό του σύστημα αξιών που δεν έχει καμία σχέση με τις διδαχές του Χριστιανισμού. Ένα ιδιότυπο μείγμα ρατσισμού, απαξίωσης της διαφορετικότητας και συντηρητισμού.
Όμως ακόμα και όλα αυτά μαζί ήταν πταίσματα μπροστά σε αυτή τη χθεσινή βεγγέρα. Με την Οικογένεια που κρύβεται πίσω από αυτή τη συμμορία. Τα ενσταντανέ που κυκλοφόρησαν με αυτά τα απίστευτα χαμόγελα μπροστά στο Χριστό και την Παναγία και το δελτίο τύπου τα λένε όλα: ‘’Η συνάντηση διεξήχθη σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα και κατά τη διάρκεια της συνάντησης συζητήθηκαν θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας και ιδιαίτερα τα ζητήματα που αφορούν την Ορθοδοξία καθώς και η άρνηση της Χρυσής Αυγής σε ανέγερση ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό, καθώς σύμφωνα με την Χρυσή Αυγή, αυτά τα φαινόμενα οδηγόυν σε «ισλαμοποίηση της πατρίδας»’’.
Είναι ένα σήμα αυτές οι φωτογραφίες απέναντι στο ποίμνιο που μπορεί να μην έχει ακριβώς γνώμη, που μπορεί να άγεται και να φέρεται και που ακόμα και αν δίσταζε μέχρι σήμερα να αποφασίσει μήπως δεν πρέπει να φτάσει σε αυτό το κατάμαυρο άκρο, τώρα που έχει τις ευλογίες του Δεσπότη του θα το κάνει με ελαφριά καρδιά.
Δεν ξέρω τι θα κάνει η ιεραρχία της Εκκλησίας μπροστά στη θέα αυτών των εικόνων. Δεν ξέρω τι ψυχή θα παραδώσει ο Άνθιμος όταν θα βρεθεί εκεί που θα βρεθεί μια μέρα με όσα πρέσβευσε επί της Γης. Αυτό που ξέρω είναι ότι σε αυτή την πόλη που ζω το βαθύ σκοτάδι δυστυχώς δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται πάνω από τα κεφάλια μας. Καμιά φορά ξαποσταίνει απλά και με την πρώτη ευκαιρία απλώνεται και πάλι.
Υ.Γ. Είμαι Χριστιανός ορθόδοξος από επιλογή και δεν ένοιωσα ποτέ άβολα με αυτή την ιδιότητα. Δεν νοιώθω όμως ότι πιστεύω στην ίδια πίστη με τον μητροπολίτη μας. Μας χωρίζει το χάος.
* Προς Κορινθίους Α’ Επιστολή του Αποστόλου Παύλου
Διαβάστε επίσης: Ο Μητροπολίτης που μας αξίζει
