Modern city: Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισµού

της Χρύσας Νάνου Εικόνες: Ορχάν Τσολάκ

Δεν γίνεται να έχεις κάνει βόλτα στη Θεσσαλονίκη και να μη σου έχουν τραβήξει την προσοχή, άλλα χάρη στην ομορφιά τους, άλλα για τον τρόπο που καθόρισαν το περιβάλλον τους, κάποια για την αρμονία των χαρακτηριστικών τους, όλα ως κτίριαμε αυξημένο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, που με τα χρόνια αναδείχτηκαν σε σημεία (θετικής, αμφίβολης ή αρνητικής) αναφοράς. Συγκεντρώσαμε δέκα από αυτά, που χτίστηκαν ή ανακατασκευάστηκαν κατά την τελευταία 25ετία, παράλληλα με τη διαδρομή της Parallaxi από το 1989 ως σήμερα, πλουτίζοντας τον δημόσιο χώρο και αναδεικνύονταςτην πορεία της πόλης προς τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Δίπλα σε all time classic πλέον έργα, όπως το σύνολο κτιρίων του ΑΠΘ των Ντίνου Παπαϊωάννου και Κώστα Φινέ και το Αρχαιολογικό Μουσείο τού Πατρόκλου Καραντινού, και σε συνδυασμό με παρεμβάσεις σε δημόσιους χώρους (κορυφαία τους, αναμφισβήτητα, η ανάπλαση της Νέας Παραλίας από τους Νικηφορίδη – Cuomo), αυτά τα σχετικά νέα αρχιτεκτονικά έργα συνδιαμορφώνουν το σύγχρονο πρόσωπο της Θεσσαλονίκης, και διασκεδάζουντις εντυπώσεις από την αδιάφορη, εμπορευματοποιημένη αρχιτεκτονική, που κυριαρχεί σε αυτή όπως και σε κάθε ελληνική πόλη.

Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισµού

«Ήθελα ένα χώρο που η κίνηση μέσα σ’ αυτόν να δίνει ένα αίσθημα ελευθερίας ανακινώντας τις αισθήσεις και όπου το έκθεμα θα ήταν η έκπληξη μέσα στην κίνηση. Ήθελα ν’ αποφύγω τον καταναγκασμό του μουσείου, που επιβάλλει να δεις ένα σωρό έργα στη σειρά, γιατί θυμόμαστε το σκίρτημα απ’ το εσωτερικό ενός ξωκλησιού αλλά ξεχνάμε συνήθως τα έργα που βλέπουμε στα μουσεία». Αυτά έγραφε ο αρχιτέκτονας Κυριάκος Κρόκος το 1989, ενώ ξεκινούσε η ανέγερση του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού σε δικά του σχέδια. Το έκτασης 11.500 τ.µ.λιτό κι απέριττο κτίριο, που ολοκληρώθηκε το 1993, καταφέρνει να υπερβεί τον σκόπελο της γειτνίασης με το σχεδιασμένο από τον Π. Καραντινό Αρχαιολογικό Μουσείοκαι πετυχαίνει έναν ασυνήθιστο συνδυασµό του µοντερνισµού και της ελληνικής αρχιτεκτονικής παράδοσης. Με κύρια υλικά το µπετόν και το τούβλο, σφράγισε με ανεξίτηλα χρώματα την περιοχή απέναντι από το Γ’ Σώμα Στρατού στην οποία δεσπόζει. Απέσπασε ειδική διάκριση στο διαγωνισµό «Βραβεία 2000» του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής και το 2001 κηρύχθηκε από το Υπουργείο Πολιτισµού «ιστορικό διατηρητέο µνηµείο» και έργο τέχνης.