Modern city: Βασιλικό Θέατρο

της Χρύσας Νάνου Εικόνες: Ορχάν Τσολάκ

Δεν γίνεται να έχεις κάνει βόλτα στη Θεσσαλονίκη και να μη σου έχουν τραβήξει την προσοχή, άλλα χάρη στην ομορφιά τους, άλλα για τον τρόπο που καθόρισαν το περιβάλλον τους, κάποια για την αρμονία των χαρακτηριστικών τους, όλα ως κτίριαμε αυξημένο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, που με τα χρόνια αναδείχτηκαν σε σημεία (θετικής, αμφίβολης ή αρνητικής) αναφοράς. Συγκεντρώσαμε δέκα από αυτά, που χτίστηκαν ή ανακατασκευάστηκαν κατά την τελευταία 25ετία, παράλληλα με τη διαδρομή της Parallaxi από το 1989 ως σήμερα, πλουτίζοντας τον δημόσιο χώρο και αναδεικνύονταςτην πορεία της πόλης προς τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Δίπλα σε all time classic πλέον έργα, όπως το σύνολο κτιρίων του ΑΠΘ των Ντίνου Παπαϊωάννου και Κώστα Φινέ και το Αρχαιολογικό Μουσείο τού Πατρόκλου Καραντινού, και σε συνδυασμό με παρεμβάσεις σε δημόσιους χώρους (κορυφαία τους, αναμφισβήτητα, η ανάπλαση της Νέας Παραλίας από τους Νικηφορίδη – Cuomo), αυτά τα σχετικά νέα αρχιτεκτονικά έργα συνδιαμορφώνουν το σύγχρονο πρόσωπο της Θεσσαλονίκης, και διασκεδάζουντις εντυπώσεις από την αδιάφορη, εμπορευματοποιημένη αρχιτεκτονική, που κυριαρχεί σε αυτή όπως και σε κάθε ελληνική πόλη.

Βασιλικό Θέατρο

Πάνω στην Παραλία, λίγα μέτρα ανατολικά του Λευκού Πύργου, το παλιό (χτισμένο το 1938σε σχέδια του Κ. Δοξιάδη) ΒασιλικόΘέατρο κρίθηκε προβληματικό και ανεπαρκές ως κτίσμα (ζημιές από το σεισμό του ’70, ζητήματα θέρμανσης, ηχομόνωσης κλπ). Αυτό που προβλεπόταν από τον Οργανισμό Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης «Θεσσαλονίκη 1997» ως«ανακαίνιση και εκσυγχρονισμός»του Βασιλικού έγινε σε μια νύχτα «ανακατασκευή»: η ήπια λύση θα είχε τεχνικές δυσκολίες και υψηλό κόστος. Έτσι η Θεσσαλονίκη κληρονόμησε (έναντι 11 δις δραχμών εκείνη την εποχή) μία τεράστια θεατρική σκηνή, με υψηλών προδιαγραφών εξοπλισμό, γυαλιστερά, αχανή φουαγιέ και παράλληλα ένα βαρύ, εκβιαστικά επιβλητικό κτίριο, που ούτε το παλιό θέατρο θυμίζει ούτε με τον περιβάλλοντα χώρο του συνδιαλέγεται, κι επιπλέον περιφρονεί τη θάλασσα μπροστά του.