Μπούρδες

της Κύας Τζήμου

Υπάρχει ένας παραλογισμός στον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ εκκλησίας και καναλιών που προβάλλουν τουρκικά σίριαλ. Γιατί, ενώ ο μακαριότατος (σωστά το είπα;) Άνθιμος διαρρυγνύει τα ιμάτιά του και ονειρεύεται νέα παιδομαζώματα και αλώσεις είναι ηλίου φαεινότερον ότι τελικά στις σειρές ανεβάζει τη θεαματικότητα το ίδιο του το ποίμνιο. Και όσα κηρύγματα και να κάνει και όση κινδυνολογία και να περικλείει στους λόγους που συντάσσει μπροστά στον ανοικτό δέκτη (φαντάζομαι) με τσιτάτα όπως: «Κανένας δεν πρέπει να βλέπει την σειρά γιατί δείχνει ότι παραδοθήκαμε. Πρέπει να γίνουμε ελληνικότεροι από όσο είμαστε», που είπε σε κήρυγμα του όταν έκανε πρεμιέρα ο «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής», μάλλον δεν θα καταφέρει να τους ξεκολλήσει από το καθημερινό τους ραντεβού με τον Μπατού, την Εντά, τη Σιλά, τον Ονούρ και τα άλλα παιδιά.

Άκουσα μάλιστα ότι ο Αντένα πριν αγοράσει τη συγκεκριμένη σειρά διαπραγματευόταν τον τίτλο της: να τον αντικαταστήσει, λέει, με το σκέτο «Σουλεϊμάν». Η μεγαλοπρέπεια τον μάρανε. Κάθησα και παρακολούθησα 10 λεπτά από τη σειρά και έμεινα παγωτό. Και μετά γέλασα μέχρι δακρύων.

Βρε παιδιά γιατί τέτοιο μένος; Αν υπάρχει σόφρων άνθρωπος που θα μείνει εντυπωσιασμένος από αυτήν τη μεγαλοπρέπεια, εγώ θα παίξω το χανουμάκι στην επόμενη τουρκική «ιστορική» σειρά που ετοιμάζουν στη γείτονα χώρα. Δηλαδή θέλουν να μου πουν ότι όποιος βλέπει τη σειρά, θα αναγνωρίσει με δέος το μέγεθος των ηγετών που είχαν στην Τουρκία και την άλλη μέρα θα ψάχνει τρόπους να γίνει τούρκος υπήκοος. Είμαστε καθόλου καλά;

Αφήστε τον κόσμο να βλέπει τέτοιες γελοιότητες και το πιο πιθανόν είναι ότι το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο από αυτό που ονειρέυεται ο σεβασμιότατος (σωστά το είπα;) Άνθιμος. Που καλά θα έκανε να ασχολείται με άλλα σοβαρά πράγματα (όπως ας πούμε φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας), αλλά δεν τον συμφέρει.

Δεν ανοίγω συχνά την τηλεόρασή μου, είμαι παιδί του διαδίκτυου. Μια φορά τη μέρα, όμως, έτσι για χαλάρωση ένα ζάπινγκ θα το κάνω. Συνήθως το βραδάκι μήπως πετύχω καμιά καλή ταινία. Είναι εκεί που μπερδεύομαι και πάω από τούρκικο σε τούρκικο. Εντάξει προσωπικά δεν με πολυπειράζει, την κλείνω και βάζω μια ταινία αρχείου. Θυμάμαι επίσης ότι κάποτε εκεί που ακούς τούρκικα άκουγες μεξικάνικα. Μόνο που τότε είχαν καταλάβει τη μεσημεριανή ζώνη και όχι την prime time βραδυνή. Δεν είδα τότε κανένα να βγαίνει να κάνει κήρυγμα. Και μη μου πείτε ήταν επειδή τα περισσότερα τα μεταγλώτιζαν και ακουγόταν αυτά τα άπταιστα ελληνικά… Οι Τούρκοι λέει απαγορεύουν τη μεταγλώτισση για να ακούγεται η γλώσσα τους. Εγώ θα έλεγα να απαγορευτεί η μεταγλώτισση δια ροπάλου στα πάντα, τόσο γελοία μου ακούγεται, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.

Εν κατακλείδι νομίζω ότι το θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη φαιδρότητα που του αξίζει. Μόδα είναι θα περάσει (και μάλιστα μια μόδα που αριβάρισε αγκαλιά με την κρίση). Λίγο τα λεφτά που δεν έχουν τα κανάλια (τα τουρκικά σίριαλ κοστίζουν τα μισά λεφτά), λίγο ο συντηρητισμός που φέρνει η κρίση (το οικογενειακό περιβάλλον και οι αρχές μιας -ακόμα και εξευρωπαϊσμένης μουσουλμανικής κοινωνίας- είναι μακράν από αυτό για το οποίο παλέψαμε τόσα χρόνια ως πολίτες –και μάλιστα γυναίκες- της ελληνικής κοινωνίας), λίγο το ότι ο κόσμος θέλει απλώς να αδειάζει το μυαλό του μπροστά στο χαζοκούτι (και μιλάμε για χοντρό άδειασμα), λίγο γιατί ο κόσμος έχει αντικαταστήσει τα βιβλία με την εικόνα και μια Λένα Μαντά δεν φτάνει για να φέρει την άνοιξη που έφερνε η σειρά «Μ’ένα άρλεκιν ξεχνιέμαι».

Και μετά θυμήθηκα και τον κολλητό μου, Καθηγητή πανεπιστημίου στο Τμήμα Φυσικής της Ατμόσφαιρας του ΑΠΘ. Που μου είπε τις προάλλες ότι ένας μεταπτυχιακός του ζητησε να κάνει σαν θέμα τους αεροψεκασμούς. Και ναι, γελάς και μ΄αυτό και με την πληρωμένη απάντηση: «Αυτό παιδί μου το θέμα να το κάνεις με τον κ. Χαρδαβέλα, όχι με μένα». Αλλά μετά σκέφτομαι πόσος κόσμος υπάρχει που πιστεύει ότι κάτι άλλο φταίει που γίναμε φυτά, όχι ο ίδιος ο καλοπερασάκιας εαυτός μας, αλλά κάτι αεροψεκασμοί και κάτι αποχαυνωτικά τουρκικά σίριαλ. Και λέω δεν είναι για γέλια για κλάμματα είναι.

Κρίμα που μέχρι και ο Μίκης Θεοδωράκης ασχολήθηκε με την ιστορία και αναφέρθηκε σε «ευτελή προπαγάνδα» των τουρκικών σίριαλ επιτιθέμενος στα ελληνικά κανάλια για την «προκλητική» επιλογή τους να τα προβάλλουν. Αδυνατώ να την πιάσω αυτήν την πρόκληση. Μπούρδες προβάλλονταν πάντα στην τηλεόραση και ελληνικές σειρές, χειρότερες από τις τούρκικες (αλλά βέβαια εκείνες ήταν δικές μας μπούρδες) και πολλές από αυτές γνώρισαν πολύ ψηλή τηλεθέαση. Έτσι συμβαίνει από καταβολής τηλεόρασης.

Παναγιότατε (σωστά το είπα;) Άνθιμε! Συνεχίστε εσείς να ασχολείστε με μπούρδες. Εμείς έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε.

Υ.Γ. Από την άλλη όταν ο κύριος (σωστά το είπα;) Μιχαλολιάκος στέλνει μηνύματα όπως «Ο καλός ο Χρυσαυγίτης δεν παρακολουθεί τουρκικά σίριαλ», αναρωτιέμαι μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να αρχίσω να παρακολουθώ κανένα, έστω ένα 5λεπτο τη μέρα βρε αδελφέ, σαν χάπι…