My Summer Issues: βρήκα το νέο κενό στην αγορά εργασίας
Ανάμεσα σε μπερδεμένους έρωτες του παθιάρη καπιταλισμού.
Όλο το πρωινό χθες, το έβγαλα στην τράπεζα. Δεν έχει σημασία το ποια συγκεκριμένα αλλά ο χώρος. Πιστεύω ακράδαντα ότι ένα μεγάλο κενό στην αγορά εργασίας είναι ο «άνθρωπός μας». Ο «άνθρωπός μας» σαν επαγγελματικός τίτλος ανοιχτού κλάδου, είναι ο επαγγελματίας ο οποίος θα πληρώνεται για να αναλαμβάνει να φέρνει εις πέρας όσες γραφειοκρατικές, λογιστικές, φορολογικές, τραπεζικές συναλλαγές και συνδιαλλαγές χρειάζεσαι.
Είναι μεγάλη αλήθεια πως εκεί έξω είμαστε πολλοί αυτοί που διαλέξαμε συνειδητά την θεωρητική κατεύθυνση στο Λύκειο, κάνουμε υπολογισμούς χρησιμοποιώντας διακριτικά κάτω από το τραπέζι τα δαχτυλάκια μας και όταν ακούμε λέξεις όπως «κεφάλαιο» θεωρούμε δεδομένο πως μιλάμε για αυτό το μεταφορικό της ζωής μας.
Ένας τέτοιος άνθρωπος λοιπόν, πέρασε χθες το πρωινό του σε μια τράπεζα, ανάμεσα σε υπολογισμούς, όρους, καταθέσεις, κρασαρίσματα, δίκτυα, πόντους κάρτες bonus, ανελέητους αριθμούς με το σύμβολο % και υπογραφές.
Μπορεί και να έβαλα σε υποθήκη το σπίτι μου, θα σας γελάσω. Μπορεί να παίζω και στο χρηματιστήριο, θα δείξει. Το σίγουρο είναι ότι ακόμα και τα πουδρένια κορίτσια της τράπεζας που ήξεραν από αριθμούς και υπολογισμούς και επί της εκατό και είχαν την μαγική ικανότητα να κάνουν τo πρόγραμμα πόντων να μοιάζει ευκαιρία ζωής, ακόμα και αυτές, «τον άνθρωπό τους» έψαχναν.
Και εκεί ήταν που ανάμεσα σε μπερδεμένους έρωτες του παθιάρη καπιταλισμού επιβεβαιώθηκα πως τελικά «ο άνθρωπός μας» είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το μεγαλύτερο κενό στην «αγορά» εκεί έξω.
Με το καλοκαίρι να μοιάζει κολασμένα σωστή στιγμή, εύχομαι να τους βρούμε, να μας βρούνε, να μην ξαναπέσει υπογραφή ή φιλί χωρίς να «ξέρουμε».
