Να μιλήσουμε στα σοβαρά για τον τουρισμό στη Θεσσαλονίκη;
Μερικές σκέψεις με αφορμή τη φετινή Philoxenia.
Η φετινή Philoxenia ολοκληρώνεται απόψε με πληθώρα φωτογραφιών να έχουν αναρτηθεί στα social media όλο το Σαββατοκύριακο. Αξιωματούχοι παντός είδους αλλά και εκθέτες τίμησαν δεόντως τα σόσιαλ με εκατοντάδες εικόνες όπου είχε κανείς την αίσθηση βλέποντας της πώς κάτι μεγαλειώδες συντελέστηκε στη Θεσσαλονίκη.
Οι εικόνες συνοδεύτηκαν φυσικά από κεράσματα, εντός και εκτός της έκθεσης, από τραπεζώματα, πάρτι, δεξιώσεις και αλληλοσυγχαρητήρια. Για την μεν πόλη όλα αυτά μπορεί να είναι και θετικά, καθώς ξοδεύτηκε το σχετικό χρήμα που έχουν ανάγκη πόλεις που προσελκύουν με διάφορες αφορμές κόσμο τα Σαββατοκύριακα, για την ουσία του πράγματος όμως μάλλον αποτελούν άστοχες υπερβολές.
Έχει τεράστιο ενδιαφέρον αν στην πραγματικότητα όλο αυτό το τριήμερο θίχτηκαν πράγματα που θα έλυναν σοβαρές απορίες σχετικά με το τουριστικό προϊόν της πόλης και το τουριστικό μέλλον της.
Σήμερα το πρωί έκανα μια ανάρτηση στο facebook. Την εξής:
”Διαβάζω αναρτήσεις και βλέπω και εικόνες από τη Philoxenia που ανεβάζουν φιλοι και γνωστοί. Οι πιο πολλές είναι κεράσματα και πάρτι. Ελπίζω ότι συζητήθηκαν σε κάποιο από τα πάνελ και τα υπόλοιπα θέματα του τουρισμού που απασχολούν την πόλη.
Όπως για παράδειγμα ότι από τη Θεσσαλονίκη δεν μπορείς καν να πας ή να έρθεις από τις Κυκλάδες ή την Κρήτη ακτοπλοικά, ότι για να πας ή να έρθεις στις περισσότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης δεν υπάρχει απευθείας πτήση, αλλά πρέπει να ταξιδέψεις μέσω Αθήνας ή άλλων ξένων πόλεων, περιμένοντας σε αεροδρόμια ώρες ατέλειωτες. Για σύνδεση με την Αμερική δεν το συζητάμε καν.
Δεν θα πω καν για τα ταξίδια με τρένο στο εξωτερικό που κάποτε η πόλη συνδεόταν με όλη την Ευρώπη, με τα Βαλκάνια, με την Κωνσταντινούπολη και σήμερα… Ελπίζω να συζήτησαν σε κανένα στρογγυλό τραπέζι ότι τα δωμάτια στα πιο πολλά πεντάστερα δίνονται προς 150 ευρώ τη βραδιά με το ζόρι.
Ότι τόσα πολλά ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα καταλύματα δεν τα σηκώνει η πόλη, που είναι weekend προορισμός μόνο.
Πώς όταν τελειώσει το μετρό δεν θα πηγαίνει αεροδρόμιο, ότι πέριξ των στάσεων του δεν θα υπάρχουν πάρκινγκ για να αφήσει κάποιος το αυτοκίνητο.
Ελπίζω κάποιος να ψιθύρισε ότι το ιστορικό κέντρο. από την Αριστοτέλους μέχρι το Βαρδάρη μετατρέπεται σιγά σιγά σε σκηνικό διασκέδασης και φιλοξενίας διώχνοντας τους κατοίκους…
Ελπίζω να είπε κανείς στους συνέδρους ότι στη γωνία Καρόλου Ντιλ και Μητροπόλεως περπατάς μόνο από τη μέση του οδοστρώματος γιατί δεν υπάρχει πλέον πεζοδρόμιο, όπως και στην Κορομηλά, την Κομνηνών και προσεχώς σε όλο το κέντρο και οι τουρίστες με τις βαλίτσες τους.
Ελπίζω κάποιος να είπε για την πτώση των αφίξεων στη Βόρεια Ελλάδα φέτος που ήταν εντυπωσιακή σε σχέση με το 2019.
Ελπίζω κάποιος να τα έθεσε όλα αυτά..Συγνώμη κιόλας αν χαλάω τη γιορτή αλλά το να έρθει ο δήμος Κάτω Βλαχούλας να στήσει ένα περίπτερο με εντολή άνωθεν και να κερνάει τρεις μέρες τσιπουράκι δεν είναι ακριβώς μια αναζήτηση για το μέλλον του τουρισμού.”
Από κείνη τη στιγμή έγιναν δεκάδες σχόλια που συμφωνούσαν με αυτές τις διαπιστώσεις, η ανάρτηση αναπαράχθηκε δεκάδες φορές , η κουβέντα φούντωσε σε τοίχους, το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δέχτηκα πολλά μηνύματα στο messenger ανθρώπων που εμπλέκονται με τον τουρισμό της πόλης οι οποίοι μου επισήμαναν ιδιωτικά πώς τα πράγματα είναι δυστυχώς έτσι και χειρότερα. Οι άνθρωποι αυτοί λόγω θέσης δεν θα βγουν φυσικά ποτέ, ειδικά σε τέτοιες εκδηλώσεις να τα ισχυριστούν δημόσια.
Ο καιρός θα περνά, εικονικές πραγματικότητες θα περιγράφονται μεγαλόσχημα από υπουργούς, παράγοντες της αντιπολίτευσης, τοπικούς άρχοντες κλπ και οι άμεσα θιγόμενοι από την υποβάθμιση της πόλης και την έλλειψη ενός σοβαρού σχεδιασμού που δεν θα βασίζεται σε αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και υπαναχωρήσεις θα διαιωνίζονται.
Για να μη θυμίσω το σκηνικό που ο λαλίστατος υπουργός του τουρισμού φέτος το καλοκαίρι σχεδόν διαολόστειλε τους τοπικούς ξενοδόχους όταν τους εξέφρασαν προβλήματα και κείνοι απλά χαμήλωσαν τα μάτια…
