Να υπερασπιστούμε τους «αρχαιολόγους της Θεσσαλονίκης»
Διαχείρισης με λογικές «τιμοκαταλόγου» και πολιτικού ρεβανσισμού έναντι όσων έχουν διαφορετική άποψη
Να υπερασπιστούμε τους «αρχαιολόγους της Θεσσαλονίκης»
Σε χθεσινή ραδιοφωνική συνέντευξη του ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης ρωτάει τον δημοσιογράφο: «ξέρετε πόσα χρήματα έχουν δαπανηθεί για τις αρχαιολογικές ανασκαφές στο Μετρό της Θεσσαλονίκης;» και αμέσως απαντά εμφατικά «135 εκατομμύρια!».
Συνέχισε λέγοντας αγανακτισμένος ότι αυτό αντιστοιχεί στο «15% του προϋπολογισμού μόνο για την ανασκαφή και όχι για την ανάδειξη». Όταν ο δημοσιογράφος τον ρωτάει «και τι να κάνουμε; Να βάλουμε κανέναν οδοστρωτήρα δηλαδή;» ο κ. Δήμαρχος τονίζει: «ΟΚ, να ξοδέψουμε άλλα 70 εκατομμύρια!».
Η αγανάκτηση του Δημάρχου έρχεται σε συνέχεια αποκαλύψεων που έγιναν από δημοσιογραφικές ιστοσελίδες της πόλης, σκληρής πολιτικής κριτικής από την αξιωματική αντιπολίτευση σχετικά με την αναθεώρηση των έργων του ΜΕΤΡΟ, διαφοροποίησης του δημοτικού συμβούλου Α. Κουράκη από τη θέση της δημοτικής παράταξης της Πολύχρωμης Πόλης σχετικά με το Μετρό, δημιουργίας μιας πρωτοβουλίας πολιτών με τη συμμετοχή του Γ. Μπουτάρη υπέρ της λύσης «και Μετρό και αρχαία».
Η αγανάκτηση του Δημάρχου συνάδει με δηλώσεις του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών K. Καραμανλή («οι αρχαιολόγοι είναι χειρότεροι από τους πολιτικούς»), του νέου Προέδρου της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Ν. Ταχιάου («οι αρχαιολόγοι έχουν έναν δικό τους τρόπο να βλέπουν τον χρόνο, ο οποίος είναι ανάλογος με τον οποίο βλέπει τον χρόνο ο κλήρος») και της Ντόρας Μπακογιάννη («υπάρχει ένα θέμα στη Θεσσαλονίκη με τους αρχαιολόγους») που φρόντισε να γενικεύσει περαιτέρω επισημαίνοντας ότι «…υπάρχει και μία -επιτρέψτε μου να πω- λογική ότι δεν υπάρχει θέμα χρόνου. Ότι ο χρόνος μετριέται σε αιώνες και κατόπιν τούτου η αρχαιολογική ανασκαφή μετριέται σε αιώνες. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της Θεσσαλονίκης και των αρχαιολόγων της Θεσσαλονίκης».
Οι δηλώσεις αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος διεθνούς συνεδρίου που θα συζητήσει τις αντιλήψεις του χρόνου και της επιστήμης στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η προτεραιότητα όμως της παρούσας συγκυρίας δεν μπορεί να είναι ακαδημαϊκή αλλά πολιτική: να συνταχθούμε όλοι μαζί, ως ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και ως ενεργοί πολίτες, με τους «αρχαιολόγους της Θεσσαλονίκης».
Αυτούς που έλκουν την καταγωγή τους από δασκάλους που διέπρεψαν και ανέδειξαν μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς όπως η Βεργίνα και το Δίον. Αυτούς που σπούδασαν σε ένα Τμήμα που θεωρείται από τα καλύτερα παγκοσμίως στις αρχαιολογικές σπουδές. Αυτούς που είχαν εγκαίρως και τεκμηριωμένα πριν από μια δεκαετία προειδοποιήσει ότι η σχεδίαση του Μετρό ήταν λανθασμένη διότι έγινε πάνω στον βασικό ιστορικό άξονα της πόλης. Αυτούς που δεν εισακούστηκαν από την ίδια πολιτική παράταξη που σήμερα τους εγκαλεί. Να υπερασπιστούμε τους «αρχαιολόγους της Θεσσαλονίκης» ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί τους, χωρίς τους όποιους φετιχισμούς περί του ανέγγιχτου της πολιτιστικής κληρονομιάς, γνωρίζοντας ότι σε κάθε κοινωνία το παρελθόν και οι υλικές εκφορές του αποτελούν ζητήματα πολιτικής διαχείρισης.
Όχι όμως διαχείρισης που προκύπτει με λογικές «τιμοκαταλόγου» και πολιτικού ρεβανσισμού έναντι όσων έχουν διαφορετική άποψη από αυτήν της συντηρητικής παράταξης και των μεγαλο-εργολάβων. Όχι βάσει δηλώσεων υπουργών που στιγματίζουν απαξιωτικά μια ολόκληρη επιστημονική κοινότητα. Να υπερασπιστούμε τους «αρχαιολόγους της Θεσσαλονίκης» για να διατηρήσουμε το δικαίωμα ως κοινωνία να αποφασίζουμε συλλογικά και δημοκρατικά για όλα τα θέματα αφού πρώτα έχουμε την πλήρη ενημέρωση από αυτούς στους οποίους έχουμε αναθέσει το έργο της έρευνας.
Ταυτόχρονα, να υπερασπιστούμε και όσους ανθρώπους του Τύπου έχουν το θάρρος να εκθέτουν σφαιρικά όλες τις πτυχές ενός ζητήματος παρόλο που γνωρίζουν καλά τις συνέπειες. Να υπερασπιστούμε όλους αυτούς όχι γιατί μας έχουν ανάγκη αλλά γιατί εμείς έχουμε ανάγκη να τους υπερασπιστούμε. Εντέλει, να υπερασπιστούμε τα κοινά της πόλης τώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως μας θύμισε ο Ε. Τσακαλώτος, κάνει το πρόταγμα του Διαφωτισμού πάλι επίκαιρο.