New Kids on the SKG block
της Άννας Ποδάρα Θα τους δείτε να χώνονται στις εγκαταλελειμμένες βιοτεχνίες ή σε αυτά τα τεράστια παμπάλαια κτίρια που κάποτε φιλοξενούσαν ασφαλιστικά γραφεία και δικηγορικές εταιρίες. Κι αν τύχει να ξεχάσει κανείς ένα παράθυρο ανοιχτό, ηλεκτρονικοί, ψυχεδελικοί, ροκ, hip hop, funkie ήχοι ξεγλιστράνε από τα σπλάχνα των κτιρίων και κάνουν τους περαστικούς να κοιτάζουν προς […]
της Άννας Ποδάρα
Θα τους δείτε να χώνονται στις εγκαταλελειμμένες βιοτεχνίες ή σε αυτά τα τεράστια παμπάλαια κτίρια που κάποτε φιλοξενούσαν ασφαλιστικά γραφεία και δικηγορικές εταιρίες. Κι αν τύχει να ξεχάσει κανείς ένα παράθυρο ανοιχτό, ηλεκτρονικοί, ψυχεδελικοί, ροκ, hip hop, funkie ήχοι ξεγλιστράνε από τα σπλάχνα των κτιρίων και κάνουν τους περαστικούς να κοιτάζουν προς τα πάνω με απορία… Η περιοχή, εδώ και χρόνια, μεταμορφώνεται τα βράδια σε ένα μεγάλο γκαράζ, με αυτοσχέδια στούντιο. Και όσο μπαίνουμε στη κρίση, τόσο αυξάνονται οι νέες αφίξεις στις γειτονιές με τα «προβάδικα». Αυτό που είναι διαφορετικό από παλιότερα είναι ότι οι πιτσιρικάδες που σκάνε μύτη είναι οι περισσότεροι μουσικά εκπαιδευμένοι και έχουν πολλές και φρέσκες ιδέες, μεταμορφώνοντας τη μουσική σκηνή της πόλης σε ολοένα και πιο πειραματική. Τι κι αν οι μπάντες αναγκάζονται να βάζουν ελεύθερη είσοδο για να γεμίζουν τα μαγαζιά; Τι κι αν πληρώνονται με ποσοστά από… τις μπύρες; Δεν μασάνε. Άλλοι βγάζουν άλμπουμ με crowdfunding, μαζεύοντας χρήματα από τους φίλους τους. Άλλοι έχουν για stage το κέντρο της πόλης. Και όλοι, το διασκεδάζουν. Η τέχνη δεν δίνει λύσεις, λένε πολλοί. Αλλά σε κάνει να τις βρεις μόνος σου!
1. LIFE LIKE PORTRAIT
Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι τόσο μοναδική όσο και το πορτραίτο του. Κάπως έτσι εμπνεύστηκαν τον τίτλο του συγκροτήματος οι Life like Portrait, οι οποίοι πρόσφατα γέμισαν με πειραματικό ηλεκτρικό ήχο το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Το project δημιουργήθηκε αρχικά το 2010 με σκοπό την ηχογράφηση του cd που μετέπειτα ονομάστηκε Closure 1 και περιλαμβάνει 10 κομμάτια. Τα ατμοσφαιρικά live τους έκαναν αίσθηση στη μουσική σκηνή της πόλης. Συνδυάζουν τον ηλεκτρικό ήχο της cinematic pop με visual στοιχεία. Και όχι μόνο… Οι ίδιοι όταν τους ρωτάμε δυσκολεύονται να βάλουν ταμπέλα: «Δεν τον χαρακτηρίζουμε κάπως συγκεκριμένα γιατί τα κομμάτια έχουν γραφτεί σε διαφορετικές περιόδους και διαφοροποιούνται μεταξύ τους. Πάντως τον τελευταίο καιρό θα έλεγα ότι κινούμαστε σε πιο κινηματογραφικά μονοπάτια». Αυτή την περίοδο είναι σε οργασμό δημιουργικότητας αφού ετοιμάζουν τη δεύτερη δουλειά τους με τίτλο “Closure 2” και με αυτό θα ολοκληρώσουν ένα μεγάλο μουσικό κύκλο, ώστε να προχωρήσουν παρακάτω… Ανακαλύψτε τους στην ιστοσελίδα www.lifelikeportrait.com.
To συγκρότημα είναι πνευματικό παιδί του Γιώργου Βασίλα και στη σημερινή του μορφή πλαισιώνεται από τον Γιάννη Μπέλλο στο μπάσο, τον Ηλία Πετρίδη στα πλήκτρα, τον Μπάμπη Πετσίνη στα τύμπανα και τη Ραχήλ στη φωνή.
2. Μ.Α.t.Ε.
Eίναι οι: Αδάμ Σιάγας στα live electronics, Θωμάς Κωστούλας στα drums και Μαρία Ελισσάβετ Κοτίνη στα φωνητικά. Και λέγονται: M.A.t.E ή αλλιώς meetings along the edge. Σχηματίστηκαν το 2011 και η πρώτη δισκογραφική δουλειά παρουσιάστηκε το 2013. Είναι από τις μπάντες με το πιο χαμηλό προφίλ στη πόλη. Κάνουν ηλεκτρονική μουσική, επηρεασμένοι από τα dub, drum ‘n’ bass, dubstep και triphop μουσικά είδη. Δεν προωθούνται πολύ αλλά αν τους δεις live, δεν θα τους ξεχάσεις ποτέ. Στις ζωντανές εμφανίσεις τους δημιουργούν και στήνουν με τους ήχους διαδραστικές, σχεδόν κινηματογραφικές, ιστορίες, χρησιμοποιώντας video projections και οπτικοακουστικά εφέ. Είναι ίσως το μοναδικό συγκρότημα στην Ελλάδα με τέτοια σύνθεση: live drums σε αλληλεπίδραση με live electronics. Μας εξηγούν ότι η μέχρι τώρα προσέγγιση της ηλεκτρονικής μουσικής περιορίζονταν στο djing και στους παραγωγούς που στις ζωντανές εμφανίσεις τους χρησιμοποιούν drum machines. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να εκφραστούν και να πειραματιστούν. Αυτή τη στιγμή ηχογραφούν το δεύτερο δίσκο στο στούντιο τους, ετοιμάζουν ιστοσελίδα και περιμένουν την κυκλοφορία του πρώτου τους videoclip. Tη δουλειά τους μπορείτε να τη βρείτε στα δισκοπωλεία Lotus record store, στο Stereodisc και στο ΙΝΚΟΝ creative lab σε μορφή cd και σε ψηφιακή μορφή στο bandcamp. (https://matesound.bandcamp.com/releases) και στο youtube.
Στις ζωντανές εμφανίσεις, το οπτικό περιβάλλον το επιμελείται ο Στάθης Καρυώτης και τον ήχο ο Totsouko.
3. Βroken Tempo
Αυτή η πενταμελής μπάντα με πειραματικό ροκ και trip hop ήχο, εμφανίστηκε στη πόλη το 2009. Τον Σεπτέμβριο, σε ένα παγκόσμιο διαγωνισμό για remix των James πήραν τη δεύτερη θέση και ο Tim Booth είπε γι΄ αυτούς: «Το remix των Broken Tempo στο no2 ήταν άγρια πρωτότυπο και προκλητικό. «Θα μπορούσε να είναι ένα εξαιρετικό soundtrack σε μια ταινία για τον πόλεμο στο Ιράκ.». Ο στόχος τους ένας: Να πειραματιστούν και να παρουσιάσουν το δικό τους ήχο. Δεν τους ενδιαφέρει να ξεχωρίσουν στο πλήθος αλλά θέλουν η μουσική τους να μην είναι μία ακόμα επανάληψη της κλασικής φόρμας των ροκ τραγουδιών. Πειραματίζονται με πολύπλοκους ρυθμούς και μουσικά μοτίβα και θα σου κάνουν ένα «κλικ» όποια ακούσματα κι αν έχεις. Παρόλο που ο ήχος χαρακτηρίζεται κυρίως ως trip-hop ο ακροατής θα εντοπίσει μέσα στα κομμάτια πολλά στοιχεία και επιρροές όπως: smooth φωνητικά, ψυχεδελικές κιθάρες, funk μπάσα, ambient synth lines, βιολιά, trip-hop αλλά ροκ ρυθμούς και άλλα πολλά. Και ναι, έχουν μοιραστεί τη σκηνή με κάποια από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα της διεθνούς σκηνής όπως: Quantic, Bonobo, Hooverphonic, Red Snapper, Belleruche, Anneke Van Giersbergen, Club des Belugas, Puressence, Zagar, DJ Bootsie Band.
Τα τραγούδια τους μπορείτε να τα ακούσετε (και να τα κατεβάσετε δωρεάν) από το www.brokentempo.com ή στο http://brokentempo.bandcamp.com/. Επίσης όποιος θέλει μπορεί να αγοράσει handmade CDs. Μόλις πριν δυο μήνες κυκλοφόρησαν το πρώτο full album με τίτλο “Fake Good Morning”. Σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν επίσης με free download ένα άλμπουμ με τα remix που έχουν κάνει για διάφορα συγκροτήματα.
Σύνθεση: Maria Elbrus: φωνητικά, Κωνσταντίνος Υφαντής: Κιθάρες, Κώστας Μπαλατσός: Τύμπανα, Θεοχάρης Γκέγκας: Μπάσο, Ηλίας Τσιπτσές: Βιολί, πλήκτρα & programming, Armen Nazaryan: Visuals
4. ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΙ
Οι Τσαλαπετεινοί συστήνονται ως εξής: «Είμαστε οι Τσαλαπετεινοί 6, είμαστε πολλοί για να χωράμε σε κλουβί, γι’ αυτό πάνω στο κλαδί κοπανάμε μουσική!». Είναι μια από τις πιο φρέσκες αφίξεις στη πόλη, αφού δημιουργήθηκαν τον Μάρτιο του 2014 και πρόσφατα ανέβασαν κομμάτια από το πρώτο τους demo στο Youtube. Ίσως επειδή άλλα ονόματα όπως Eagles και Beatles ήταν… πιασμένα επέλεξαν το «Τσαλαπετεινοί». Οι ίδιοι δηλώνουν ότι ήθελαν ένα παιχνιδιάρικο όνομα, με αίσθηση ελευθερίας. Το μουσικό ύφος τους είναι Bluesy Funky Groove, Hip Hop και RnB και γράφουν ελληνικό στίχο. Το πώς δημιουργήθηκαν είναι μεγάλη ιστορία: Ο Νίκος έφερε τον Σάκη και μετά γνώρισε τον Πάνο, ο οποίος έφερε τον Βαγγέλη και τον Άκη ( “o Παύλος ήρθε ως από μηχανής θεός”)! Το σίγουρο είναι ότι ο καθένας έφερε τις επιρροές του στα τραγούδια τους. Ακούν από metal και rap μέχρι ρεμπέτικα και κλασσική, όποτε κάθε κομμάτι τους φτιάχνεται απ’την αρχή, ανακατεύοντας κάθε φορά διαφορετικά στοιχεία. Αυτό που ξεχωρίζει βέβαια και τα δένει όλα είναι η αγάπη τους για τα μπλουζ και τη ροκ. Αυτή την περίοδο δουλεύουν δικό τους υλικό και ετοιμάζουν τη βάση για τον πρώτο τους δίσκο. Παράλληλα αποκομίζουν εμπειρίες από τις ζωντανές εμφανίσεις που κάνουν στη πόλη και περιμένουν να τους ανακαλύψουμε!
Μέλη: Παύλος Φραγκίδης (μπάσο), Βαγγέλης Καλοχριστιανάκης (φωνή και στίχοι), Νίκος Χατζηβίλτσος (ρυθμική κιθάρα), Σάκης Δρακούλης (τύμπανα), Άκης Πούλιος (φυσαρμόνικα) και Πάνος Κεφαλάς (σόλο κιθάρα)
5. LES AU REVOIR
Οι les Au Revoir (προφέρεται Λεζορεβουάρ) είναι μόλις έξι μηνών. Πρόκειται για ένα νεοφώτιστο μουσικό τρίο που του αρέσει να πειραματίζεται και συγκεκριμένα να διασκευάζει τραγούδια προηγούμενων δεκαετιών. Τους μάθαμε όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2014, μαζί με την αυγουστιάτικη πανσέληνο στις συναυλίες στην Αρχαία Ρωμαϊκή Αγορά. Η πρώτη τους επίσημη διασκευή είναι στο τραγούδι «Θα ξαναρθείς». Στα live τους διασκευάζουν τραγούδια σε bossa nova, swing και lounge ρυθμούς. Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε η νέα τους διασκευή στο τραγούδι ‘Θυμήσου το Σεπτέμβρη’. Βρίσκονται συνέχεια στο στούντιο και πειραματίζονται πάνω σε νέα τραγούδια προκειμένου στο άμεσο μέλλον να βγάλουν μια ολοκληρωμένη δουλειά. Τους ρωτήσαμε αν η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο (ή έστω την Θεσσαλονίκη): «Ο Jimi Hendrix είχε πει ότι η μουσική δε λέει ψέματα. Αν κάτι πρόκειται ν’ αλλάξει σ’ αυτό τον κόσμο, τότε μπορεί να αλλάξει μόνο μέσω της μουσικής. Επίσης για να αλλάξει κάτι μεγάλο πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εσωτερικού μας κόσμου, οπότε και της ίδιας της αλλαγής. Δε εννοούμε φυσικά ότι θα βγει ένα τραγούδι που ως δια μαγείας θα μας κάνει να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Το αντίθετο. Όταν θα ξεκινήσει αυτή η αλλαγή, θα έχει απλά μια μουσική υπόκρουση!»
Αποτελούνται από τον Κώστα Καραμήτσο στα πλήκτρα, τον Λεωνίδα Αναγνώστου στην ακουστική κιθάρα και την Αλεξάνδρα Μπουνάτσα στο τραγούδι. Μέλος της μπάντας και μάλιστα πολύ σημαντικό θεωρούν και τον παραγωγό τους Χάρη Πρώιο.
6. WOOLBEAR
Oι Woolbear είναι μια νέα, αγλλόφωνη, electronica μπάντα, που δημιουργήθηκε από… παλιές καραβάνες και συγκεκριμένα από μέλη των “The Vipervikings” και των “Grain of Sense”. Βρίσκονται 6-7 χρόνια στη μουσική σκηνή της πόλης και με τα προηγούμενα πρότζεκτ τους έχουν παίξει σε διάφορα φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό από το Rockwave μέχρι το Ejekt Festival. Έχουν ταξιδέψει και μέχρι το Los Angeles για να ηχογραφήσουν το LP “The Empire of Sleep”. Μετά από χρόνια συνεργασίας οι δυο μπάντες αποφάσισαν να τρέχουν ένα σχήμα αντί για δυο και έτσι ξαναγεννήθηκαν και μετρούν μόλις ένα χρόνο ζωής. Η μουσική τους είναι ηλεκτρονική αλλά μας εξηγούν ότι αυτό που όλοι συνήθως φαντάζονται, η EDM, απέχει πολύ από αυτό που κάνουν. Χαρακτηρίζουν τη μουσική τους με μία λέξη “electronica”, δηλαδή μουσική που είναι ηλεκτρονική χωρίς να είναι dance. Τον περασμένο Δεκέμβριο έκαναν ντεμπούτο με το πρώτο τους άλμπουμ “Lunar Operator”. Το άλμπουμ έγινε αποκλειστικά από τους ίδιους και ήταν όπως λένε μια εμπειρία που θα θυμούνται για πάντα! «Πριν ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε το δίσκο, πήραμε την απόφαση να αναλάβουμε οι ίδιοι όλους τους ρόλους της παραγωγικής διαδικασίας, από την παραγωγή μέχρι τη μίξη και το engineering. Ήταν μία πρόκληση για εμάς το να μην έχουμε κανέναν για στηριχτούμε και να μας πιέσει, να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν αλλά ταυτόχρονα να έχουμε την πλήρη ελευθερία και τον πλήρη έλεγχο του τελικού αποτελέσματος. Βάλαμε στόχους τους οποίους καταφέραμε κι υλοποιήσαμε με συλλογικότητα και καταφέραμε να ξεπεράσουμε ότι εμπόδια βρέθηκαν στο δρόμο μας, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι για εμάς, καθώς μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που μας αρέσει δίχως συμβιβασμούς.» Η συλλεκτική έκδοση στο release live σχεδόν εξαντλήθηκε. Σχεδιάζουν ψηφιακή προώθηση μέσω itunes, amazon, google play κτλ και στη συνέχεια θα επιδιώξουν ένα φυσικό release σε cd και βινύλιο για να προωθηθεί μέσω των live. Ευελπιστούν ότι σύντομα θα καταφέρουν να μεταφερθούν στο εξωτερικό και να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους εκεί.
Μέλη είναι ο Στάθης Αγγελής (φωνή/κιθάρα), ο Βασίλης Παράς (φωνή/synthesizers), ο Κώστας Κυριάκου (μπάσο/κιθάρα) και ο Γιώργος Σαζώτης (drums/synthesizers).
7. Chinese Basement
Οι Chinese Basement είναι ίσως οι πιο διάσημοι «πιτσιρικάδες» της πόλης (οι οποίοι όμως πλέον ενηλικιώθηκαν). Ξεχώρισαν από την αρχή, γιατί ήταν μικροί, είχαν κότσια και ήταν από τα λίγα συγκροτήματα στην Ελλάδα που παίζουν τέτοια μουσική με ελληνικό στίχο και μάλιστα πολύ ώριμο για την ηλικία τους. Η πρώτη τους εμφάνιση ήταν στην Υφανέτ το 2009 και από τότε έχουν εμφανιστεί από το Schoolwave το ’11 μέχρι το Rockwave το ‘14! Βασικό stage τους είναι ο δρόμος. Θα τους δείτε συχνά στη πλατεία Ναυαρίνου να διοργανώνουν αυτοσχέδια φεστιβάλ με φίλους τους από άλλες μπάντες ή στην Αγίας Σοφίας και έξω από το Ολύμπιον να παίζουν για τους περαστικούς. Είναι παιδιά του κέντρου. Όταν ήταν στη Β’ Γυμνασίου ο Βασίλης γνώρισε τον Άρη στο Ωδείο και η συνέχεια ήταν καταστροφική… (για το Ωδείο!). Μετά, γνώρισαν τον Φοίβο που παίζει τύμπανα και τον Ηλία, που παίζει φανφάρα. Ξεκίνησαν τη μπάντα στα 13 τους, ταρακουνώντας τα πεζοδρόμια της Καλαποθάκη, όταν έκαναν πρόβες 5.5 μέτρα κάτω από τη Γη: Στο υπόγειο του κινέζικου εστιατορίου που είχε ο μπαμπάς του Βασίλη. Έκτοτε δημιουργούν σκηνικό ενός υπόγειου σε κάθε live τους και καλωσορίζουν το κοινό τους λέγοντας: «Καλωσήρθατε στο υπόγειο μας!»
Μπορεί τα ΜΜΕ να τους αγάπησαν γιατί είχαν μια… πιασάρικη ιστορία αλλά ο «λαός» που τους ακολουθεί τους αγάπησε για τη μουσική τους. Τους αρέσει να πειραματίζονται. Στον ήχο τους βάζουν την ταμπέλα της ροκ αλλά οι ίδιοι «δεν είναι βέβαιοι». Έχουν επιρροές από Sonic Youth μέχρι Βαμβακάρη και στο τελευταίο τους άλμπουμ ακούγεται μέχρι και μπουζούκι. Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος έχει πει, όταν τους κάλεσε στο Ράδιο Αρβύλα στα 17 τους, ότι παίζουν σαν τους Νιρβάνα: «Έβλεπες 3 πιτσιρίκια, που δεν τα κόβει το μάτι σου και αρχίζουν να παίζουν, και λες αμάν… από που ήρθαν αυτοί;!;!» Βγαίνουν ήδη 5 χρόνια στο δρόμο και θα τους δείτε κυρίως στην Αγίας Σοφίας, στη Ναυαρίνου, έξω από το Ολύμπιον στη παραλία και αλλού. Φέτος έχουν προβλήματα με την αστυνομία, η οποία τους κυνηγάει. Αυτό να το γράψεις, μου λένε. Το ξέρατε ότι η μουσική του δρόμου θεωρείται επαιτεία; Κι αυτοί τώρα το έμαθαν.
Το πρώτο τους cd με τίτλο Litmus το έβγαλαν μόνοι τους το 2011, κάπου μεταξύ σχολείου και πρόβας, με λεφτά που μάζεψαν παίζοντας στο δρόμο. Η επιτυχία τους κέρδισε την προσοχή του Γιώργου Πετζίκη και βρέθηκαν στη δισκογραφική melissamusic. Φέτος, το Νοέμβριο κυκλοφόρησαν το νέο τους project με τίτλο Διαδικασία Ημέρευσης, το οποίο περιλαμβάνει 10 κομμάτια και έχει επίσημη διανομή από την MLK. Πρόσφατα μετακόμισαν στον 7ο όροφο και έστησαν το στούντιο τους σε μια παλιά πολυκατοικία, πολλά μέτρα πάνω από τη Γη. Και συνεχίζουν να ανεβαίνουν.
Σύνθεση: Βασίλης Πανούτσος, τραγούδι και κιθάρα, Άρης Παπαδόπουλος, μπάσο, και Φοίβος Παπαθεοδωσίου, τύμπανα. Ηλίας Βουρλιώτης, φανφάρα