Ο αδαής, ο αδεής κι η ΑΔΑΕ
Γιατί τόση λύσσα στο διασυρμό κάθε θεσμού για να εμποδιστούν οι παρακολουθούμενοι;
Λέξεις: Γιώργος Σάρλης
Όταν αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση από την πρωθυπουργική ΕΥΠ του Ν. Ανδρουλάκη ο ίδιος ο πρωθυπουργός τη χαρακτήρισε ως νόμιμη, αλλά λάθος κι απέδωσε τη δική του πολιτική ευθύνη ως προϊσταμένου της στον Διοικητή της ΕΥΠ και στον Γενικό Γραμματέα του. Τότε του έφταναν κάποιες υπογραφές, έστω της αρμόδιας εισαγγελέα, και τα ατεκμηρίωτα αιτήματα της ΕΥΠ για να οχυρώνεται πίσω από την επιφαινόμενη νομιμότητα της διαδικασίας.
Παρότι έκανε οτιδήποτε για να ανακόψει το δρόμο στην αλήθεια, διασύροντας τις διαδικασίες της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, απαξιώνοντας να απαντήσει στις ερωτήσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Α. Τσίπρα, κλείνοντας την πόρτα της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας στον Πρόεδρο της ΑΔΑΕ, και ιδίως προωθώντας την ψήφιση του άρθρου 89 του ν. 4790/2021 και του ν. 5002/2022, αλλά και αξιοποιώντας μια εισαγγελική γνωμοδότηση που αποκρούστηκε από όλη τη νομική κοινότητα, τελικά απέτυχε. Εδώ και λίγες μέρες ρίχνεται από την πλευρά του οργανωμένα στη δημόσια συζήτηση το επιχείρημα ότι ένα παράκεντρο (της ΕΥΠ;) διενεργούσε τις παρακολουθήσεις κι αυτός, ο πρωθυπουργός, ήταν ανήξερος. Πως να του φτάσει και να αντέξει στη λογική ότι ανώτατα στελέχη του κράτους, σαν αυτά που γράφουν οι εφημερίδες, είχαν “νόμιμα” θεωρηθεί κι αντιμετωπιστεί ως επικίνδυνα για την εθνική ασφάλεια;
Του χρειάζεται, λοιπόν, να αλλάξει γραμμή. Αλλά πια, αν βάσει της νέας υπερασπιστικής του γραμμής τις παρακολουθήσεις έκανε τάχα κάποιο παράκεντρο -ενώ τις έκανε ένα κέντρο με επίκεντρο τον ίδιο- τότε αυτές ήταν και λάθος και παράνομες και αυτό θα έπρεπε να το ξέρει εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο, κάνοντας απλό έλεγχο στο αρχείο της υπηρεσίας που προΐσταται. Τι μπορεί να πει; Ότι δεν έγιναν από στελέχη του; Μα αφού απέλυσε ήδη δυο για αυτό. Ότι ήταν νόμιμες; Μα “επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια” εκείνος που έχει οριστεί να την προστατεύει στρατιωτικά; Ότι δεν μπορούσε να διερευνήσει αν έγιναν και ποιους αφορούσαν λόγω δήθεν έλλειψης δικαιώματος να το μάθει; Μα ακόμη και οι παρακολουθήσεις παράκεντρων παρήγαγαν τέτοιες δεσμεύσεις για αυτόν που δεν μπορούσαν να υποχωρήσουν ακόμη κι αν οι παρακολουθήσεις αφορούσαν τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας; Και εντέλει γιατί τόση λύσσα στο διασυρμό κάθε θεσμού για να εμποδιστούν οι παρακολουθούμενοι, οι δήθεν από πρωτοβουλία παράκεντρων, από το να μάθουν αν είχαν πράγματι υποβληθεί σε άρση απορρήτου;
Αν από την επιστολή του Προέδρου της ΑΔΑΕ του κ. Ράμμου επιβεβαιώνονται τα γραφόμενα σε κάποιες εφημερίδες των τελευταίων ημερών σε σχέση με τα πρόσωπα που η ΕΥΠ παρακολουθούσε, τότε ο πρωθυπουργός μπορεί μόνο ή να συνεχίσει να αυτογελοιοποιείται με παράλογες δικαιολογίες ή να παραιτηθεί. Γιατί θα είναι πια σαφές και ξεκάθαρο ότι δεν ήταν αδαής κι ανήξερος. Αδεής, αθεόφοβος κι αλαζόνας απέναντι στους θεσμούς ήταν. Μέχρι που έπεσε πάνω στην ακεραιότητα και στην υψηλή αίσθηση εκπλήρωσης καθήκοντος των μελών της ΑΔΑΕ.
*Ο Γιώργος Σάρλης είναι Δικηγόρος, ΜΔΕ Ποιν. Δικαίου (ΑΠΘ), τ. Γεν. Γραμμ. Υπ. Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπ. Δικαιωμάτων
