Ο αέρας της (μη) γνώσης

Λέξεις: Κώστας Παρζιάλης

Με αφορμή τα έντονα καιρικά φαινόμενα, που κάθε άλλο, παρά έκτακτα μπορούν να θεωρηθούν, αναλογίζομαι ένα αντίστοιχο φαινόμενο που έχει πλέον παγιωθεί με ανησυχητική σταθερότητα.

Ορισμός φαινομένου : Ως «αέρας της μη γνώσης», ορίζεται η τάση των σωμάτων να κινούνται ελεύθερα προς θέσεις ευθύνης, ανεξαρτήτως βάρους γνώσεων ή εμπειρίας, δημιουργώντας συνθήκες έντονης αυτοπεποίθησης και αερολογίας.

Ο αέρας της μη γνώσης, είναι ένα μοναδικό φαινόμενο. Ίσως είναι το κρυφό μας εξαγώγιμο προϊόν.

Όπως και ο φυσικός αέρας, έτσι κι αυτός κινείται παντού, από τα πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών έως τις αίθουσες συνεδριάσεων και τα γραφεία υπουργών.

Στην Ελλάδα έχουμε μια μοναδική προσέγγιση ως προς τη διαχείριση των θέσεων ευθύνης. Μπορείς να γίνεις, Υπουργός Υγείας, Ανάπτυξης, Εργασίας και παράλληλα δεν χρειάζεται να ξέρεις τίποτα για το αντικείμενό τους.

Γιατί να έχεις σπουδάσει Ιατρική ή Δημόσια Υγεία για να καταλάβεις την επιβάρυνση των νοσοκομείων; Αρκεί να έχεις δει δύο επεισόδια “Grey’s Anatomy”. Με αυτή τη λογική, αν είσαι Υπουργός Υγείας μπορείς να κοιτάξεις έναν καρκινοπαθή και να του πεις «Μην ανησυχείς, το σύστημα υγείας είναι εξαιρετικό, με εξαίρεση τα ράντζα, τις ελλείψεις γιατρών και το γεγονός ότι το ραντεβού σου είναι για του χρόνου».

Για την οικονομία και την επιχειρηματικότητα; Μήπως χρειάζεται να έχεις κάποια εξειδίκευση ή έστω να έχεις διοικήσει μια μικρή επιχείρηση; Η απάντηση είναι όχι. Αρκεί να ξέρεις να λες τη λέξη startup με βαρύ ύφος, να κουνάς το χέρι σου σε PowerPoint παρουσιάσεις, και όλα λύνονται. Με αυτή τη λογική, αν είσαι Υπουργός Οικονομικών μπορείς να περηφανεύεσαι για ταχεία ανάπτυξη και να ανακοινώνεις την επίτευξη νέων στόχων.

Δεν έχει καμία σημασία, αν ο μέσος πολίτης μετράει κέρματα για να πληρώσει το ενοίκιο, το ρεύμα ή το σούπερ μάρκετ. Δεν έχει καμία σημασία αν η μέση επιχείρηση ασφυκτιά από τις φορολογικές επιβαρύνσεις τα λειτουργικά κόστη και τις νέες υποχρεώσεις που νομοθετούνται καθημερινά.

Και για την εργασία; Ποιος χρειάζεται να έχει εργαστεί στη ζωή του; Είναι απλό, αν έχεις γράψει μία καλή έκθεση στο σχολείο με θέμα «Πώς φαντάζομαι το επαγγελματικό μου μέλλον», είσαι έτοιμος να αναλάβεις το Υπουργείο Εργασίας ή οποιοδήποτε άλλο. Συνοψίζοντας, δεν χρειάζεται καμία γνώση, ακαδημαϊκή ή επαγγελματική. Το κυριότερο, δεν χρειάζεται σύνδεση με την πραγματικότητα. Στο τέλος της ημέρας, δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις για να κάνεις διοίκηση.

Στον «αέρα της μη γνώσης», τα φαινόμενα απατούν ή καλύτερα, παρασύρουν.

Ο αέρας της μη γνώσης δεν παρασύρει μόνο τη λογική, διαβρώνει τις ανθρώπινες αξίες, καθιστώντας τον, πιο επικίνδυνο από ποτέ.