Ο χρόνος που τελειώνει
Νέα στοιχεία του ΟΗΕ μιλά για επιδείνωση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Τα πράγματα χειροτερεύουν. Δυστυχώς.
Του Γιώργου Τούλα
Νέα στοιχεία σοκ δίνονται συνεχώς στη δημοσιότητα. Σήμερα μια έρευνα του ΟΗΕ που δείχνει ότι χειροτερεύει η ανθρωπιστική κρίση.«Έπειτα από πέντε χρόνια πολιτικών προσαρμογής, οι κοινωνικοί δείκτες που αποτυπώνουν τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα στην Ελλάδα δεν έχουν σημειώσει βελτίωση. Αντίθετα σε ορισμένους τομείς έχουν επιδεινωθεί». Σύμφωνα με τον ανεξάρτητο εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ, Χουάν Πάμπλο Μποχοσλάβσκι η οικονομική κρίση είναι υπεύθυνη για την ανθρωπιστική κρίση και την κρίση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο χειμώνας, που ευτυχώς άργησε φέτος βρίσκει τη χώρα στη χειρότερη της στιγμή. Νοσοκομεία σε κακό χάλι, αρρώστους που ψάχνουν να βρουν φάρμακα για τον καρκίνο στο εξωτερικό, πανεπιστημιακές σχολές χωρίς θέρμανση, υποδομές σε κατάρρευση.
Πέρσι τα στοιχεία μιλούσαν για ένα εκατομμύριο απλήρωτους, από 1 – 5 μήνες, εργαζόμενοι, μισό εκατομμύριο υποαπασχολούμενους, με τετράωρο και μισό μισθό, 1,5 εκατ. έως 2 εκατ. αμειβόμενοι, περιοδικά, με «μαύρα» (σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΣΕΠΕ), 1.205.000 άνεργους (από τους οποίους οι 867.855 αναζητούν, αλλά, δεν βρίσκουν απασχόληση). Φέτος τα στοιχεία θα είναι πιο δραματικά. Είναι η εικόνα των εργασιακών σχέσεων σήμερα στην Ελλάδα. Τα μαγαζιά έχουν ταμπέλες που γράφουν δεκαήμερο προσφορών. Δεκέμβρη μήνα. Πριν τις γιορτές. Δεν μπαίνει άνθρωπος. Έχω φίλους που δουλεύουν σε δημόσιους οργανισμούς και είναι απλήρωτοι τρεις, τέσσερις μήνες. Μουσεία, θέατρα, νοσοκομεία τώρα πια. Όσοι άνοιξαν δουλειές βασιζόμενοι στα ΕΣΠΑ είναι στα όρια της απόγνωσης. Δεν αποταμιεύεται ευρώ. Παγωνιά. Τα τραίνα είναι σταματημένα στα σύνορα, κοντά ένα μήνα τώρα. Κανείς δεν εξάγει. Κανείς δεν εισάγει. Στις γειτονιές ένα νέο κύμα λουκέτων αδειάζουν μαζικά τα μαγαζιά. Ελάχιστα opening. Μπορείτε να φανταστείτε τι είναι: Καφέ, για να περνούν την ώρα τους οι άνεργοι. Τις καθημερινές βράδυ στο κέντρο. Απόκοσμη ερημιά. Όσα εστιατόρια είναι ανοικτά γιορτάζουν τη μοναξιά της στρωμένης χαρτοπετσέτας. Κλείνουν νωρίς, βυθίζοντας στο σκοτάδι τα κτίρια. Έξω από το Χόντο στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους κοιμάται ένας άνδρας γύρω στα πενήντα πέντε. Κρύβει το πρόσωπο του με τα χέρια. Έξω από το ΜΙΕΤ στην Τσιμισκή μια γυναίκα. Γύρω στα εξήντα και αυτή. Κάνεις από τους δυο δεν ζητιανεύει. Απλά κοιμούνται στο πεζοδρόμιο. Στο δημοτικό πάρκινγκ κάτω από τη Ρωμαϊκή Αγορά υπάρχουν πια πολλές άδειες θέσεις τα μεσημέρια. Το πάρκινγκ είναι γεμάτο από ανθρώπους σε απόγνωση. Πολλοί από αυτούς μετανάστες, που ήρθαν πριν δέκα, δεκαπέντε, είκοσι χρόνια από Σοβιετικές χώρες και δούλευαν σε οικοδομές και σήμερα περνούν τη μέρα τους σε αυτό το πάρκινγκ υποδυόμενοι τους παρκαδόρους σε ένα ελεύθερο πάρκινγκ γεμάτο άδειες θέσεις. Στα πεζούλια του αργά το μεσημέρι υπάρχουν αφημένα άδεια μπουκάλια με φθηνό χύμα τσίπουρο. Σας παρακαλώ μου είπε χθες ένας κύριος στην ηλικία μου, έχω τρία παιδιά. Δεν το έχω ξανακάνει ποτέ να κατέβω εδώ. Χρειάζομαι βοήθεια. Έκλαιγε.
Το κράτος έχει παγώσει. Η αγορά έχει παγώσει. Η πρώτη φορά αριστερά μοιάζει μια από τα ίδια. Ερασιτεχνική. Αμήχανη. Αξιωματούχοι στα κανάλια συναγωνίζονται σε ρεσιτάλ ηλιθίων και άκυρων δηλώσεων. Η αντιπολίτευση διαλυμένη. Ένα πολιτικό σύστημα που καταντά ανέκδοτο. Και δίνει χώρο να υπάρχουν και να αυξάνονται οι ακραίοι.
Οι ηλικιωμένοι που ξέρω σταμάτησαν να χρηματοδοτούν τις φαμίλιες των παιδιών τους, κρατούν λέει τα μικρά τους αποθέματα για τη μέρα που δεν θα πληρωθούν συντάξεις. Οι εβδομάδες περνούν απελπιστικά ίδιες. Με τελεσίγραφα, συσκέψεις, διασκέψεις eurogroups, αναμονή. Το οξυγόνο της χώρας τελειώνει. Είναι φανερό πια πως το δημόσιο χρήμα έχει δεσμευτεί όλο για τις δόσεις. Το νοσοκομείο Παπαγεωργίου λέει κινδυνεύει με λουκέτο. Ξανά. Στη Φλώρινα ασθενείς έδειραν γιατρούς και νοσοκόμες. Στο Ιπποκράτειο υπάρχουν 3 εργαζόμενοι για 30 χιλιάδες ραντεβού.2,5 εκατομμύρια πολίτες διαθέτουν περιορισμένη κάλυψη ή είναι ανασφάλιστοι. Το ένα τρίτο του πληθυσμού, 3,76 εκατομμύρια άτομα, βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Οι προσφυγικές ροές εγκλωβίζονται εντός συνόρων. Τα χωριά των συνόρων σε αναβρασμό. Οι εθελοντές βαθιά κουρασμένοι. Σε απόγνωση. Το κράτος απουσιάζει. Έχει να ψηφίσει ταχύτατα νέα μέτρα. Να σπιντάρει για να πάρει τη δόση για να πληρώσει τις δόσεις. Χάος. Το καρδιογράφημα της πατρίδας ατονεί. Σε λίγο θα χρειαστεί ο απινιδωτής. Ευθεία γραμμή.