Ο διανομέας που σκοτώνει και η τροχαία που απουσιάζει

Λέξεις: Γιάννης Παπαθανασίου

Στις 9 Αυγούστου κατέληξε ο άτυχος πενηντάχρονος που ζήτησε από τον διανομέα να φύγει από το πεζοδρόμιο με το μηχανάκι του.

Τι το φοβερό έκανε ο πενηντάχρονος;

Απλώς ζήτησε το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, να σεβαστεί ο διανομέας το πεζοδρόμιο. Γιατί το ζήτησε; Μα γιατί έπρεπε να υπερασπιστεί το δικαίωμά του και το δικαίωμα όλων μας, να περπατάνε οι πεζοί στο πεζοδρόμιο! Κάτι που θα έπρεπε να κάνουμε κάθε μέρα όλοι μας. Που όμως δεν το κάνουμε και απλώς δεχόμαστε να μας εξευτελίζει ο κάθε μηχανόβιος. Ακόμη και οι μηχανόβιοι της αστυνομίας!

Και γιατί θα πρέπει να διεκδικεί ένας πεζός το δικαίωμά του να περπατάει στο πεζοδρόμιο; Διότι δεν το κάνουν αυτοί που είναι υπεύθυνοι, με άλλα λόγια η τροχαία, αλλά και κάθε ένστολος αστυνομικός.

Ο διανομέας, και χιλιάδες άλλοι μηχανόβιοι, κυκλοφορούν ανενόχλητοι όπου θέλουν, χωρίς κανείς να τους ελέγχει. Περνούν μπροστά από τους αστυνομικούς κι αυτοί απλώς κοιτούν, σαν να μην τρέχει τίποτα. Για του λόγου το αληθές μια βόλτα μπροστά από το τμήμα του Λευκού Πύργου είναι αρκετή. Από τη μια οι αστυνομικοί με τις μηχανές παρκαρισμένες πάνω στον πεζόδρομο (!) και από την άλλη οι μηχανόβιοι, ανενόχλητοι. Τόσο απλά, τόσο φονικά απλά.

Κανένας μηχανόβιος δε θα τολμούσε να ανέβει σε πεζοδρόμιο ή σε πεζόδρομο ή σε πλατεία αν η τροχαία, και η αστυνομία γενικότερα, έκανε τη δουλειά της.

Τον πενηντάχρονο δεν τον σκότωσε ο διανομέας. Τον πενηντάχρονο τον σκότωσε η εγκληματική αδιαφορία του κράτους. Διότι η απουσία κάθε ελέγχου και κάθε τιμωρίας αποθρασύνει τον παραβάτη και τον μετατρέπει από πολίτη μιας οργανωμένης κοινωνίας σε μικρό δικτάτορα που θεωρεί ότι τα πάντα του ανήκουν. (Άλλωστε το ίδιο γίνεται και με τις ακρογιαλιές.)

Ας δούμε μια μέρα τουλάχιστον την αστυνομία να ελέγχει και να κόβει κλήσεις σε έναν απλό πεζόδρομο, π.χ. στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας. Πόσες κλήσεις θα κόψει; Μερικές εκατοντάδες. Ναι, όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό το νούμερο. Αυτή είναι η αλήθεια, μια αλήθεια που την ξέρουμε όλοι μας, εκτός από την Αστυνομία.

Γι’ αυτό το έγκλημα ο εισαγγελέας δεν θα πρέπει να θεωρήσει μόνο τον διανομέα ως κατηγορούμενο, αλλά όλη την ηγεσία της αστυνομίας για την παραδειγματική της αδιαφορία και ανικανότητα. Γιατί αυτοί με την ανοχή τους σήκωσαν το δολοφονικό χέρι του διανομέα.

Και στις πιθανές ενστάσεις η δικαιολογία της αστυνομίας είναι πάντα η ίδια. Είναι λιγοστό το προσωπικό… Αν βέβαια γίνει καμιά διαδήλωση, ή αν έρθει ο πρωθυπουργός για βόλτα στη Θεσσαλονίκη το προσωπικό εύκολα βρίσκεται…

Αλλά να πούμε και τούτο. Αν οι αρχηγοί της αστυνομίας και της τροχαίας θεωρούν πως έχουν λιγοστό προσωπικό, άρα θεωρούν πως δεν μπορούν να κάνουν αυτά που οφείλουν… να τους θυμίσουμε ότι υπάρχει και η παραίτηση…τουλάχιστον λόγω αξιοπρέπειας…

Και να μην το ξεχάσουμε ποτέ: εξαιτίας αυτού του αισθήματος της αξιοπρέπειας δολοφονήθηκε ο πενηντάχρονος!…