Ο Δήμαρχος της πόλης για το πανεπιστήμιο της πόλης

Λέξεις: Γιάννης Χατζηγώγας

Είναι τόσο σημαντική και τόσο τολμηρή η ομιλία του Δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη στο Πανεπιστήμιο της πόλης μας, που θα έπρεπε να την διαβάσουν και να την κατανοήσουν σε βάθος όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριές μας- όσοι μείναν, τέλος πάντων, ακόμα στο ΑΠΘ- και όλοι οι πανεπιστημιακοί και όλοι οι πολίτες της πόλης, αλλά κυρίως το υπουργείο παιδείας και όλα τα μέσα ενημέρωσης, εφόσον θέλουν να δώσουν την πρέπουσα σημασία και την ανάλογη δημοσιότητα σε αυτη τη βαρυσήμαντη ομιλία.

Ακριβώς επειδή βάζει το χέρι επι τον τύπον των ήλων- μέρες που ειναι κιόλας- ας τη διαβάσουν όλοι και όλες προσεκτικά και κατόπιν ας μιλήσει όποιος θέλει είτε συμφωνήσει είτε διαφωνήσει με επιχειρήματα πραγματικά. Λέει κάποιες ανακρίβειες; Λέει κάποιες υπερβολές; Δεν είναι έτσι τα πράγματα; Ή μήπως ψύχραιμα και τολμηρά και αληθινά βάζει το χερι πάνω στις πληγές;

Ως πότε η πόλη που ήταν κάποτε το διαμάντι όλης της περιοχής και το ΑΠΘ που ήταν το μεγαλύτερο και καλύτερο διαμάντι  παιδείας και έρευνας όλης της περιοχής θα ανέχεται επί δεκαετίες και διαρκώς, καταστάσεις χειρότερες από την Κερατέα;

Γιατί στην Κερατέα μπορεί να πλησιάσει ένα πυροσβεστικό ή νοσοκομειακό όχημα ή ένα περιπολικό, ενώ στην καρδιά της πόλης όχι; Γιατί φεύγει η πλειοψηφία των φοιτητών μας στο εξωτερικό;

Γιατί μετά το σούρουπο δεν τολμάει ψυχή να κυκλοφορήσει στο χώρο μετα το συντριβάνι;

Πόση έρευνα πραγματική απέμεινε και πόσα μαθήματα μπορούν ακόμα αξιοπρεπώς να γίνουν;

Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια μας σε μια πραγματικότητα που δε δημιουργήθηκε από την κρίση, αλλά δημιούργησε την κρίση στην παιδεία;

Εκεί στο συντριβάνι, στη δυτική πύλη της Έκθεσης, αρχίζουν τα “κατεχόμενα”, η Κερατέα στην καρδιά της πόλης μας, το Σεράγεβο, η χώρα των Ταλιμπάν… Το εκπληκτικό γλυπτό του Ζογγολόπουλου βανδαλισμένο εδώ και χρόνια με την ανοησία του σπρέυ.  ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ από κάποιους που παριστάνουν  τους προοδευτικούς, τα κτίρια του μοντέρνου κινήματος  του ’60, διεθνούς σημασίας, Θεολογική κ.α. κακοποιημένα, με επίχρυσα βυζαντινίζοντα γράμματα, αιρ κοντίσιον στις όψεις και βαμμένο το γυμνό μπετόν… Η άχρηστη τρύπα του Μετρό, που έγινε επί Κούβελα, κατά λάθος να παραμονεύει λίγα μέτρα κάτω από την άσφαλτο. Η σημαντική ανασκαφή με τη χριστιανική βασιλική σε εξέλιξη, αλλά κρυμμένη με λαμαρίνες απο τους κατοίκους. Τα ρωμαϊκά ευρήματα και το εβραϊκό νεκροταφείο διαλυμένα- το προπατορικό αμάρτημα του ΑΠΘ…

Και μετά έρχεται η περιοχή των μαχών με δακρυγόνα, γκλόμπς και ΜΑΤ από τη μια, μολότωφ και λοστούς από την άλλη, εν μέσω πανεπιστημιακού ασύλου… ανιάτων…

Πώς να χωρέσει η έρευνα και η παιδεία, η αναψυχή, η βόλτα, το μάθημα σ’ αυτό το πλαίσιο;

Μήπως η φυγή, η απόγνωση,η σιωπή δεν είναι λύσεις; Μήπως πριν κλείσει το ΑΠΘ από την οικονομική κρίση προλαβαίνουμε να κάνουμε κάτι;

...ορθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους…

…στα θλιβερά τραγουδια τους φύτρωσε ενας λωτος

  να γεννηθούμε στο χυμό του εμεις πιό νέοι…

…κι αυτη δεν έχει τέλος η παρτίδα…

για να θυμηθούμε πάλι τον Μανώλη Αναγνωστάκη