Ο ελληνικός χορός της βροχής

του Γιώργου Τσιτιρίδη Εικόνα από το έθιμο από το site www.tameteora.gr

Και ενώ η ΕΜΥ ανακοίνωσε ότι  μετά το κύμα καύσωνα έρχονται βροχές, οι αγρότες ήδη ποτίζουν  με αντλίες νερού  το χωράφια τους, εγώ θυμήθηκα  τη μια και μοναδική φορά (πριν εκλείψει εντελώς), μια πολύ ζεστή καλοκαιρινή ημέρα των παιδικών μου χρόνων την περιφορά της Πιρπιρίτσας. Η Περπερίτσα (αλλιώς Βερβερίτσα, Κουσκουσούρα, Ντουντουλέ, Περπερούνα) είναι ένα αρχαίο παγανιστικό τελετουργικό των Βαλκανίων που διασώθηκε μέχρι και τα νεότερα χρόνια. Στην Ελλάδα το συναντάμε στην Κεντρική Ελλάδα Μακεδονία και Θράκη. Τα πολύ ζεστά καλοκαίρια που δεν έβρεχε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν υπήρχαν τα σημερινά σύγχρονα μέσα ποτίσματος, πίστευαν οι χωρικοί πως αν παρακαλέσουν την φύση και το θεό για βροχή θα τους ακούσουν και θα βρέξει. Έτσι μια κοπέλα (σε άλλες περιοχές ένα άντρας ντυμένος με κουρέλια η μια κούκλα, η ένα σκιάχτρο από ξύλα και υφάσματα) σκεπασμένη με χόρτα και με ένα ταψί στο κεφάλι  έβγαινε στο δρόμο συνοδεία κόσμου και μουσικών οργάνων. Κατά την περιφορά χόρευαν και τραγουδούσαν ένα τραγούδι που έχει διασωθεί σε πολλές παραλλαγές.

Περπερίτσα περπατεί το θεό παρακαλεί Θεέ μου ρίξε μια βροχή μια βροχή βασιλική.

Από το βιβλίο του Αχιλλέα Γκριζώτη, ΄Εθιμα και Θρύλοι του τόπου μας

Ο κόσμος από όπου περνούσε η κομπανία έριχνε νερό στο ταψί, έβρεχε την πιρπιρίτσα και έδινε δώρα (ψωμιά, γλυκά, κρέας, κέρματα) με τα οποία μετά η παρέα θα έστηνε ένα γλέντι. Αν έβρεχε κατά την διάρκεια της περιφοράς η στο τέλος της ημέρας το γλέντι ήταν πολύ μεγάλο. Με το πέρασμα των χρόνων για να μην επιδίδονται οι χωρικοί σε ειδωλολατρικές τελετές πολλές εκκλησία και παπάδες διάβαζαν ευχές και ευλογούσαν τα χωράφια. Στις μέρες μας με τα σύγχρονα μέσα ποτίσματος η Περπερίτσα δεν μας χρειάζεται και αναβιώνει μόνο κάποιες σπάνιες φορές σε γιορτές όπου παρουσιάζονται τοπικά ήθη και έθιμα.