Ο Καμίνης, η Χρυσή Αυγή και το διακύβευμα της νομιμότητας

του Αντώνη Γαλανόπουλου

«Θεωρούμε το προγραμματισμένο για αύριο συσσίτιο μίσους της Χρυσής Αυγής στο Σύνταγμα αυθαίρετο και παράνομο. Ο Δήμος Αθηναίων καθιστά σαφές πως θα κάνει ό,τι επιβάλλεται προκειμένου να μην πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση της Χρυσής Αυγής.» Αυτά είπε ο Γιώργος Καμίνης χθες και σήμερα το πρωί το έκανε πράξη.  Η αστυνομία εμπόδισε την Χρυσή Αυγή να πραγματοποιήσει το συσσίτιο στην Πλατεία Συντάγματος και το συσσίτιο μεταφέρθηκε στα γραφεία του κόμματος στο Σταθμό Λαρίσης.

Αυτό που έκανε ο Γιώργος Καμίνης είναι πάρα πολύ σημαντικό. Πολλοί άλλοι δήμαρχοι δεν τόλμησαν να το κάνουν, υποκύπτοντας στον φόβο. Ο Γιώργος Καμίνης έχει επιδείξει πολλές φορές αυτή του τη γενναιότητα. Είναι αδιαμφισβήτητα μια ποιότητα η οποία λείπει από το πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Εξ ίσου σημαντικό όμως είναι ότι ο Γιώργος Καμίνης προέβη στην απαγόρευση, σε μια λογική ίσων αποστάσεων με μόνο –ή έστω κύριο- κριτήριο τη “νόμιμη διαχείριση του χώρου”. «Είχαμε αποφασίσει ότι στην Πλατεία Συνταγματος κανείς δεν θα διανέμει τρόφιμα σε κανέναν» είπε ο Γιώργος Καμίνης λίγο μετά στη «Πρώτη Γραμμή» ενώ θύμισε και κάτι από την απαγόρευση εικόνων εξαθλίωσης που αποφάσισε το ΕΣΡ όταν είπε ότι τέτοιες εκδηλώσεις «πλήττουν βίαια την προσπάθεια για ανάταξη της χώρας και της Αθήνας ειδικότερα, καθώς στέλνουν στην κοινή γνώμη, εγχώρια και διεθνή, ένα διπλά εσφαλμένο μήνυμα: ότι στην πρωτεύουσα της χώρας επικρατεί μια γενικευμένη κατάσταση εξαθλίωσης». Μια εικόνα εξαθλίωσης που μάλλον είναι αληθινή και δεν κρύβεται έπειτα από αποφάσεις θεσμών και οργάνων.

Χρειάστηκε το δεύτερο  περιστατικό της ημέρας ώστε ο  Δήμαρχος της Αθήνας να ανεβάσει τους τόνους και να προτάξει το αντιφασιστικό  στοιχείο. Ενώ ο δήμαρχος βρισκόταν  στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του  Δήμου, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γιώργος Γερμένης εισέβαλε στον χώρο και επιτέθηκε στον Γιώργο Καμίνη. Ο δήμαρχος απέφυγε το χτύπημα και η γροθιά βρήκε ένα 12χρόνο κορίτσι. Και με την ασφάλεια του δημάρχου να προσπαθεί να περιορίσει τον χρυσαυγίτη βουλευτή, εκείνος προσπαθούσε να τραβήξει το πιστόλι που νόμιμα του έχει δώσει η ελληνική πολιτεία.

«Είναι δυνατόν αυτό το υποκείμενο να περιφέρεται και να οπλοφορεί; Είχε το χέρι στο όπλο. Πήγε να βγάλει όπλο. Αυτό είναι κάτι που  πρέπει να προβληματίσει τις αρχές, αλλά και τους πολίτες» είπε κατόπιν ο Γιώργος Καμίνης και προσέθεσε επιτέλους ότι «όταν κάνεις φιλανθρωπία δεν το διατυμπανίζεις. Προς τι το σόου; Προς τι ο φαρισαϊσμός; H πείνα έχει διαβατήριο; Έχει εθνικότητα;».

Η συζήτηση κατόπιν φούντωσε. Είδαμε τους ίδιους ανθρώπους που κατηγορούν συστηματικά τους αριστερούς για επιζήμια κοινωνική πόλωση και μανιχαϊσμό να λένε “Ή συντάσσεσαι με τον Γιώργο Καμίνη ή τίθεσαι εναντίον του” όπως το έθεσε ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης.

Ο Γιώργος Καμίνης θα μπορούσε να γίνει σύμβολο της «νόμιμης Πολιτείας» κι ίσως να χρειάζεται κι ένα τέτοιο την περίοδο της γενικευμένης κρατικής και παρα-κρατικής αυθαιρεσίας. Η «υπεράσπιση της νομιμότητας» είναι ο θεμέλιος λίθος της πολιτικής του Καμίνη. Δεν μπορεί όμως, σύμφωνα με τη δική μου εκτίμηση, να γίνει αντιφασιστικό σύμβολο. Δεν μπορεί να γίνει με αυτούς τους όρους δράσης, με αυτή τη ρητορική, με τα λάθη που κουβαλά όπως η υποστήριξη του «Ξένιου Δία». Και την ατυχή μετατροπή του σε τέτοιο σύμβολο περισσότερο την επιθυμούν και την επιχειρούν οι υποστηρικτές του παρά ο ίδιος. Παρόλα αυτά, ο Γιώργος Καμίνης, με τον θεσμό που αντιπροσωπεύει, με τις δηλώσεις του και την κάλυψη και διάχυση μέσω του Τύπου που μπορεί να εξασφαλίσει είναι χρήσιμος στον αντιφασιστικό αγώνα.

Πολλοί υποστηρίζουμε  ότι το αντιφασιστικό μέτωπο πρέπει να είναι ευρύ. Πρέπει να είναι όμως συνειδητό και η συμμετοχή  να γίνει με προσοχή και χωρίς  σκοπιμότητες. Κανείς δεν δικαιούται να αντιμετωπίζει το αντιφασιστικό  μέτωπο σαν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», κανείς δεν δικαιούται να χρησιμοποιήσει τον αντιφασισμό σαν προεκλογικό εργαλείο. Κι αυτά τα δύο πολύ φοβάμαι ότι θα τα βρούμε μπροστά μας σύντομα.

Κατόπιν τούτων λοιπόν, η  υπεράσπιση του Γιώργου Καμίνη δεν σημαίνει να συνταχθούμε πίσω του. Η υπεράσπιση του Γιώργου Καμίνη είναι αυτονόητη, η απαίτηση για “απερίφραστη υποστήριξη” είναι παραπλανητική και δυνάμει πολιτικά επικίνδυνη. Μου μοιάζει με σκύλευση του αντιφασιστικού αγώνα, με πολιτικό εκφυλισμό, λίγες ώρες μετά τα δύο γεγονότα κάποιοι να ζητούν από τα τέσσερα κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ) ως επιβεβαίωση της δημοκρατικότητας και του αντιναζισμού τους να στηρίξουν από κοινού την επανεκλογή Καμίνη. 

Υ.Γ. 1 Το πρόβλημα για τα κόμματα, την Πολιτεία και λοιπούς κατεστημένους  θεσμούς είναι ότι δεν έχουν  να επιδείξουν στους κόλπους τους κανένα πρόσωπο που θα μπορούσε έστω και δυνητικά να αποτελέσει αντιφασιστικό σύμβολο.

Υ.Γ. 2 Θα ήθελα να προσθέσω ένα γενικότερο σχόλιο περί νομιμότητας όπως χαρακτηριστικά την έχουμε δει στην πολιτική Καμίνη (π.χ. καταλήψεις).  Η νομιμότητα είναι μια από τις έννοιες που υπόκεινται ιστορικά στην κοινωνική διαπραγμάτευση. Θα προτιμούσα από ανθρώπους σαν τον Γιώργο Καμίνη να υποτάσσουν την πολιτική τους περισσότερο στις αδιαπραγμάτευτες αξίες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας οι οποίες και δεν γίνεται να είναι παράνομες.