O κόσμος σκοτεινιάζει

Η πρώτη εικόνα που είδα το πρωί στο fb ήταν συγγενικού μου προσώπου που ζει δεκαετίες στην Αμερική. ”Έκανα το καθήκον μου έγραψε, θα κάνουμε την Αμερική μεγάλη ξανά” έγραφε στο προφίλ του, πανηγυρίζοντας για την ψήφο στον Τραμπ. Το πρόσωπο αυτό με δημοκρατικές καταβολές, καταγόμεν0 από οικογένεια με αριστερό παρελθόν, αγώνες, διώξεις και κοινωνική δράση βρίσκεται πια σε μια άλλη πλευρά.

Λίγες μέρες πριν στην Κάρπαθο άκουσα σε μερικά χωριά σε κουβέντες με δυσκολεμένους ανθρώπους, που η καθημερινότητα τους είναι αβάσταχτη οικονομικά ατάκες που με προβλημάτισαν πολύ. ”Στη Χούντα τουλάχιστον δεν πεινούσαμε” μου είπε ένας γεωργός, ”Χωρίς τους ξένους θα ζούσαμε καλύτερα” μου είπε μια καταστηματάρχης, ενώ με έμφαση μεγάλη όλοι όσους μίλησα απαξίωσαν το πολιτικό σύστημα και έβλεπαν λύσεις μόνο σε ακραίες λαϊκιστικές και ακροδεξιές φωνές. Όλοι τους είχαν ψηφίσει κεντροδεξιά κόμματα στο παρελθόν.

Στην Αμερική σήμερα ξημέρωσε ένας άλλος κόσμος. Ένας κόσμος που δεν αφορά φυσικά μόνο τα στενά γεωγραφικά όρια της επικράτειας της που θα δουν να αλλάζουν κεκτημένα αιώνων, από τις αμβλώσεις μέχρι την ελευθερία του λόγου, από το καλωσόρισμα των μεταναστών σε μια άλλοτε ιδανική promiseland μέχρι τους δασμούς που θα εκτινάξουν το εισαγωγικό εμπόριο. Μια Αμερική που ο Μπάιντεν απέτυχε πλήρως να αλλάξει το τοπίο που άφησε πίσω του ο Τραμπ πριν 4 χρόνια, να λυάνει τις διαφορές ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, να επιδεινώσει τα δεδομένα της ζωής του μέσου Αμερικάνου, να εξοργίσει τα εύκολα αντανακλαστικά που λένε ότι υπερασπιζόμενη μια υπερδύναμη για παράδειγμα την Ουκρανία τινάζει την οικονομία στον αέρα.

Η απόλυτη αποτυχία των Δημοκρατικών να αντιληφθούν τους φόβους και κυρίως να προτείνουν ένα μοντέλο που θα συνεπάρει τον απειλούμενο μέσο Αμερικανό πολίτη, η αργοπορημένη επιλογή της Καμάλα και η πρόταξη των celebrities ως όπλο πειθούς οδηγεί σε επικράτηση της παράνοιας.

Η διαφαινόμενη νίκη Τραμπ και όσα θα ακολουθήσουν στην Ευρώπη και τον κόσμο με τις πρόθυμες συμμαχίες ακραίων φωνών που συγγενεύουν ιδεολογικά μαζί του θα φέρει τεκτονικές αλλαγές σε όλη την υφήλιο.

Είναι φανερό πια πως από την Αργεντινή μέχρι την Ιταλία και από την Ουγγαρία μέχρι τη Βόρεια Κορέα μια σειρά από λαϊκιστές, μερικές φορές στα όρια του παράφρονα, ηγέτες θα οδηγήσουν τον πλανήτη σε μια σκοτεινή εποχή. Αφιλόξενη. Μήπως όμως πάντα έτσι δεν γινόταν νομοτελειακά μπροστά στα αδιέξοδα; Τίποτε δεν είναι καινούργιο και τίποτε δεν είναι άγνωστο.

Το θέμα είναι τι θα αφήσει πίσω της αυτή η ιστορική πλειστόκαινος στην οποία εισερχόμαστε. Οι επόμενες γενιές θα βιώσουν προφανώς τα απόνερα της. Εμείς βιώνουμε τις τεκτονικές δονήσεις της…Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος σκοτεινιάζει επικίνδυνα και οι λιγοστές φωνές της λογικής θα σιωπήσουν πια…