Ο κουλ δήμαρχος

Θα πει κανείς τώρα: και φτάνει ένας δήμαρχος να είναι «κουλ»; Η λογική απάντηση είναι «προφανώς όχι». Ο Μπουτάρης σίγουρα δεν ανέτρεψε την εικόνα της πόλης στον χρόνο που την κυβερνά. Οι δημότες οπωσδήποτε περίμεναν περισσότερα. Θα τα αναλύσουν όλα αυτά άλλοι, αρμοδιότεροι στις στήλες του αφιερώματος. Πιθανόν την πορεία του πρώτου χρόνου της διοίκησης Μπουτάρη να την αποτυπώνει η εικόνα με τα στραπατσαρισμένα κολωνάκια στη Μητροπόλεως: μια καλή ιδέα, στην οποία επενδύθηκαν προσδοκίες, που τις πάτησε η πατροπαράδοτη αλλεργία μας στους κανόνες.

Όπως και να χει, στο ερώτημα περί της σημασίας του «κουλ» δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα απαντούσα τόσο αβίαστα αρνητικά. Τα πρόσωπα και η αύρα τους έχουν σημασία. Ειδικά σε ρόλους όπως αυτός του δημάρχου και ειδικότερα σε χώρες όπως η Ελλάδα, από τις οποίες απουσιάζει η ορθολογική διοίκηση και οι ανεξάρτητες και αποτελεσματικές οργανωτικές δομές που είχε περιγράψει ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα ο Βέμπερ – οι δομές αυτές σε άλλα κράτη υπηρετούν τους πολίτες ανεξαρτήτως πολιτικής επιστασίας, εδώ όμως παραμένουν ζητούμενο.

Ο Μπουτάρης μπορεί να μην μεταμόρφωσε την πόλη, άλλαξε όμως τη γεύση της. Είναι ένας άνθρωπος που μπορείς να τον πετύχεις στην Τσιμισκή να κάνει ψώνια μόνος, χωρίς κουστωδίες και τηλεοπτικά συνεργεία. Μιλάει σαν κανονικός άνθρωπος. Δείχνει ένας από εμάς. Σε μία χώρα όπου το παραδοσιακό πολιτικό προσωπικό έχει δικαίως απαξιωθεί και σε μία πόλη που ανήγαγε σε υψηλές τέχνες την ενδοσκόπηση και την ομφαλοσκοπία, ας μην υποτιμούμε λοιπόν την παρουσία ενός «κουλ δημάρχου».

* Φωτογραφία: Stereosis