Ο Λάνθιμος είναι σπουδαίος σκηνοθέτης. Μας είναι απαραίτητος;

του Τέλλου Φίλη

Υποψήφιο για όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου όπως όλοι αναμέναμε το Lobster και οι Γιώργος Λάνθιμος και Ευθύμης Φιλίππου.

Ο Αστακός (“The Lobster”) είναι μια ταινία υπενθύμισης. Όπως άλλωστε κι όλες οι άλλες του ίδιου. “Κινέττα”, “Κυνόδοντας”, “Άλπεις”. Ένα ξυπνητήρι ιδεών του αυτονόητου, που μετά από χρόνια ανάλυσης, παρατήρησης και θεραπείας μας, μοιάζει παράδοξο, παράλογο, αστείο, ακατανόητο. Κι όμως είναι ό,τι πιο απλό, συμπαγές και καθαρό, ακριβώς όπως οφείλει να είναι η μεγάλη Τέχνη.

Μια ταινία που σε καλεί να ανακαλύψεις την απαξιωμένη απλότητα σου, για να κατανοήσεις το μεγαλείο του σινεμά που σου προσφέρει ο Λάνθιμος. Ταυτόχρονα είναι κι ένας- επιτέλους- καινούργιος, σύγχρονος, τρόπος επικοινωνίας εικόνων, που κινούνται, με έναν τρόπο κι έναν ρυθμό κατανοητό από μια γενιά που με ρομαντικό κυνισμό και συναισθηματική αδιαφορία, άγριο χιούμορ και υψηλής ποιότητας ανακλαστικά, έχει προσπεράσει τα χρόνια του “ακίνητου” φορμαλισμού.

Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο στην ταινία, είναι όπως τα chat rooms στο διαδίκτυο, που σε συνθήκες κρεαταγοράς, στα όρια της πορνείας, αναζητάμε… συναισθηματική ανταπόκριση. Ρωτήστε μια ολόκληρη γενιά που φλερτάρει με αυτό τον τρόπο πόσο παράξενο αλήθεια μπορεί να βρίσκει το ιντερνετικό «περιβάλλον» που ερωτοτροπεί.

Γι’ αυτό ψυχραιμία, χιούμορ κι ανοιχτά μάτια. Ο “Αστακός” μας υπενθυμίζει ξεχασμένες ιδιότητες όσο πιο απλά, εύστοχα και βεβαίως βαθιά υποσυνείδητα μπορεί κaι απαιτεί, από μας, τη δική μας αφαίρεση του περιττού, αυτού που μάθαμε να θεωρούμε αναγκαίο, σε βαθμό να περιφερόμαστε ανικανοποίητοι, επιτυχημένοι ή σε αναμονή μιας μεταφυσικής κεραυνοβόλας αγάπης. Ζητά τη δική μας συγκατάθεση και επιστροφή και κυρίως τη γενναία μας αναμέτρηση με αυτό που ήδη ζούμε, είτε ομολογημένα είτε ανομολόγητα, κάθε φορά που δυο δυνάμεις, κεντρομόλος και φυγόκεντρος, στο μέσα μας κατασκευασμένο τοπίο συγκρούονται σπαραξικάρδια με την ανόθευτη κι αμόλυντη μοναξιά μας. Και κυρίως ζητά μια κατά πρόσωπο αντιμετώπιση όλων των συσσωρευμένων ενοχών, από πατρίδες θρησκείες κι οικογένειες, τη σαχλή κατηγοριοποίηση μας σε κανονικούς κι ακανόνιστους, σε ψηλούς και κοντούς σε όμορφους κι άσχημους, σε δικούς μας και ξένους μα όλους, όλους μας, απελπισμένους.

Ο Λάνθιμος μαζί με το σεναριογράφο του Εύθυμη Φιλίππου, παιχνιδιάρικα-προς το παρόν, μας ξύνουν το πουρί που πιάσαμε. Είμαι βέβαιος ότι όσο επιμένουμε ετούτη την κινηματογραφική υπενθύμιση να τη θεωρούμε «το νέο παράξενο ελληνικό σινεμά», τόσο τους προκαλούμε να πιάσουν τα χειρουργικά τους νυστέρια και τότε ίσως τρομάξουμε πραγματικά γι΄αυτό που καταντήσαμε σαν κοινωνία.

Γι’ αυτό εκτός από σπουδαίος μας είναι τελικά κι απολύτως απαραίτητος. Επίσης τον θεωρώ το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα. Καλή του επιτυχία.

Ευθύμης Φιλίππου –Γιώργος Λάνθιμος στην τελετή λήξης του 68ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας (2011) όπου τιμήθηκαν με το βραβείο σεναρίου για την ταινία “Άλπεις”.

Βραβείο σεναρίου της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου κέρδισαν απόψε στο Βερολίνο ο Γιώργος Λάνθιμος και Ευθύμης Φιλίππου για την ταινία Ο Αστακός. Η ταινία κέρδισε επίσης τπ βραβείο κοστουμιών για την Σάρα Μπλέκινσοπ.

*WINNER! Prix du jury: Yorgos Lanthimos for The Lobster

Μη χάσετε στα Novacinema αποκλειστικά μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες που ξεχωρίζουν στο box office, αλλά και που διακρίνονται σε μεγάλα βραβεία (La La Land, Aστακός).