Ο νέος κόσμος

Η επιστροφή από ένα καλοκαίρι που όλα άλλαξαν εναντίον μας μας βάζει σε μια γραμμή εκκίνησης με άγνωστο ορίζοντα.

Οι τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές, με την επικράτηση μιας σειράς ηγετών βγαλμένων λες από ταινίες επιστημονικής φαντασίας, περσόνων εξωφρενικών που υπηρετούν παρανοϊκά οράματα ξαναμοιράσματος του κόσμου, αποτελεί το άλας του νέου κόσμου. Ο πλανήτης μιλά για πόλεμο ξανά και εξοπλίζεται ραγδαία, αδυνατεί να αντιληφθεί και να επεξεργαστεί τη νέα πραγματικότητα της κλιματικής κατάρρευσης και να προετοιμαστεί για ένα αύριο με αφιλόξενο τον πλανήτη που εξαντλούμε ραγδαία τους πόρους του αφήνοντας παρακαταθήκη μια παγκόσμια έρημο στις επόμενες γενιές.

Οι άνθρωποι κλείνονται στα καβούκια τους, τα νέα ψηφιακά καβούκια των social media, επινοούν περσόνες, ψεύτικους εαυτούς, σκυμμένοι σε οθόνες, νευρικοί και εχθρικοί στην κανονική ζωή, επιθετικοί και δυσανεκτικοί στην αντίθετη άποψη, στη λάθος κίνηση, σε ότι μπορεί να πυροδοτήσει για πλάκα μια συμπλοκή. Από τα πάρκα και τις αλάνες που συγκρούονται έφηβοι τις νύχτες μέχρι τα φανάρια των λεωφόρων που κάποιος αργεί να ξεκινήσει στο πράσινο.

Παράλληλα η νέα θρησκεία, η εικονική πραγματικότητα του Ai αντικαθιστά βασικές ανθρώπινες λειτουργίες, βοηθά στην κατασκευή κόσμων πλασματικών και γίνεται ο καθοριστικός παράγοντας ανάμεσα στην αλήθεια και την κατασκευασμένη αλήθεια, με τους περισσότερους καταναλωτές της πληροφορίας, της εικόνας, της ψευδαίσθησης να αδυνατούν να ξεχωρίσουν το fake από το αληθινό. Ίσως δεν θέλουν κιόλας…

Οι μήνες κυλούν σε μια διαρκή κούρσα επιβίωσης και προσπάθειας διαχείρισης απανωτών ματαιώσεων, που προκαλούνται από ανθρώπους που συγκεντρώνουν απίστευτη δύναμη, οικονομική κυριαρχία και λειτουργούν αλαζονικά ποστάροντας την ευδαιμονία τους ως παρηγοριά στην στέρηση των άλλων. Ακόμα και αν δεν πήγες διακοπές δες πώς είναι να χαζεύεις το ελληνικό φως από ένα σκάφος…

Στο μεταξύ οι πληθυσμοί συρρικνώνονται, οι ξένοι όταν δεν αποδιώχνονται αναχωρούν για άλλη Γη Χαναάν, λιγότερο αφιλόξενη, οι υποδομές γερνούν και καταρρέουν και συ μειώνεις διαρκώς τις προσδοκίες.

Ο νέος κόσμος μοιάζει βγαλμένος από μυθιστόρημα δυστοπικό. Απλά είναι το τώρα.