Ο πρώτος μας ιντερνετικός χρόνος
Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μέρα που το site αυτό βγήκε στον αέρα. Πέρσι τέτοια μέρα σας καλωσόριζα εδώ ελπίζοντας πως ο καιρός που θα έρχονταν θα ήταν για όλους μας και κυρίως για μας που στήναμε αυτό τον ιστότοπο δημιουργικός. Ένας χρόνος που γύρισε τη χώρα αιώνες πίσω, που σκόρπισε δυστυχία και πόνο […]
Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μέρα που το site αυτό βγήκε στον αέρα. Πέρσι τέτοια μέρα σας καλωσόριζα εδώ ελπίζοντας πως ο καιρός που θα έρχονταν θα ήταν για όλους μας και κυρίως για μας που στήναμε αυτό τον ιστότοπο δημιουργικός. Ένας χρόνος που γύρισε τη χώρα αιώνες πίσω, που σκόρπισε δυστυχία και πόνο στους πολίτες της, που την πόλη που ζούμε και αγαπάμε δεν νομίζω να την προχώρησε ιδιαίτερα σε επίπεδο δημόσιας ζωής, που δημιούργησε όμως νέες μικρές ελπιδοφόρες ιστορίες και συνέργειες που μπορεί να αποδώσουν στο μέλλον.
Έμαθα πολλά εδώ στο ιντερνετικό περιβάλλον αυτή τη χρονιά. Έμαθα τι σημαίνει να έχεις τη δυνατότητα να γράφεις εν θερμώ, καθώς στο περιοδικό μεσολαβεί πάντα ένας χρόνος μέχρι την έκδοση, τι σημαίνει αντανακλαστικά αλλά και κοιτάζοντας νούμερα και στατιστικές τι είναι εκείνο που αγαπούν και επικροτούν οι κάτοικοι αυτής της πόλης, αυτής της χώρας. Για τι νοιάζονται και σε τι γυρίζουν την πλάτη τους.
Συνάντησα εδώ μέσα ανθρώπους που γνώριζα χρόνια και εκτιμούσα τη γνώμη τους και γνώρισα άλλους που με μεγάλη χαρά συμπορεύομαι μαζί τους. Το parallaximag.gr έγινε το καθημερινό μας μεράκι, ένας παραπάνω λόγος για να είμαστε ανήσυχοι σε δύσκολους καιρούς. Και πολλές φορές ανέδειξε με κείμενα αιχμηρά και εικόνες την άβολη αλήθεια που αποφεύγεται γενικώς ή τόνισε ιστορίες θετικής ενέργειας που μας χρειάζονται ως καύσιμο.
Θέλοντας να ευχαριστήσω από καρδιάς τα παιδιά που δούλεψαν πίσω από τις σελίδες του στο τεχνικό τμήμα καθώς και το Μιχάλη, την Κύα και την Κατερίνα που μοιραστήκαμε την καθημερινή του έγνοια. Λέω να ξεκινήσουμε το ταξίδι στο δεύτερο χρόνο με περισσότερη ακόμα όρεξη, νέες φωνές και μεγαλύτερη ανησυχία. Για όσα έρχονται.