Ο Ρατατούης στη Σύρο

Σεπτέμβρη μήνα στην «πρωτεύουσα της κομψότητας και της αρχοντιάς», με μαγιό και σαγιονάρες στο θέατρο «Απόλλων», μ’ ένα κυκλαδίτικο ειδώλιο που φοράει τα γυαλιά του Γούντι Άλεν (η μασκότ του φεστιβάλ), να μη θέλεις να βγεις από το Δελφίνι (παραλία, με νερά σεπτεμβριανά και συγκλονιστικά), να ξαπλώνεις στα σκαλοπάτια του Δημαρχείου, να τρως χαλβαδόπιτες και λουκούμια από τον Κορρέ, να χορεύεις ως το ξημέρωμα στο «Πειραματικό» και στο «Μποέμ», να νιώθεις πως και δράκους μπορείς να εκπαιδεύσεις, και Ρατατούης μπορείς να γίνεις, και ψηλά στον ουρανό μπορείς να φτάσεις και ουρανοξύστες από σκουπίδια μπορείς να φτιάξεις σαν τον Wall-e κι ό,τι άλλο βάζει ο πιο απίθανος νους. Κι από τέτοια απίθανα μυαλά η Σύρος ήταν γεμάτη το τριήμερο 15-18 Σεπτεμβρίου.

Το «Anima Syros», εδώ και 4 χρόνια, είναι μια παγκόσμια συνάντηση με θέμα την τέχνη της εμψύχωσης (animation) και την εξέλιξη της, μέσα από τις καλπάζουσες νέες τεχνολογίες. Ούτε που θυμάμαι πόσα ταινιάκια είδα, το ένα μετά το άλλο, χιλιόμετρα έμπνευσης και φαντασίας, από την Πολωνία, την Αργεντινή, την Αγγλία, την Αμερική, την Ισπανία, την Ελλάδα… Η ευρηματικότητα, το χιούμορ, η πολιτική σκέψη, η ανεξάντλητη μαεστρία των δημιουργών και το κέφι τους, καθρεφτίζονται στα φιλμάκια που σχολιάζουν τον σύγχρονο κόσμο με τα στραβά του και τα ανάποδα, αλλά και τα ευοίωνές του σημάδια.

Οι αναμνήσεις μιας Ιταλίδας μητέρας από την ζωή της στην Ελλάδα (My mother’s coat), το πανούργο σχέδιο ενός εργάτη που θέλει αλλάξει τον κόσμο (Luminaris), και ένα ανατρεπτικό σπίτι (Das Haus), ήταν οι ταινίες που βραβεύτηκαν από την κριτική επιτροπή, για το σενάριο και την πλοκή τους, το ρυθμό τους, την αισθητική τους, την τεχνολογική τους υπεροχή, τον παιχνιδιάρικό τους ύφος.

Πέρα από τις ταινίες, τα σεμινάρια, τις κουβέντες κι όλο αυτό το «αλισβερίσι» που γίνεται όταν ανταμώνουν άνθρωποι και κινούμενα σχέδια, δυο από τις πιο απολαυστικές στιγμές του Φεστιβάλ ήταν τα ραντεβού με τον «Ρατατούη» και τον «Σρεκ». Ο Jim Capobianco, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε κι έδωσε σάρκα και οστά στον ποντικό-master chef, έκανε φύλλο και φτερό τον λιλιπούτειο μάγειρα, αποκαλύπτοντας τα τρωκτιμυστικά του κι απαντώντας ακόμα και στις πιο παλαβές ερωτήσεις- απόγευμα Σαββάτου στον Απόλλωνα. Είχε προηγηθεί μια άλλη διάλεξη-συνάντηση, με τον Cassidy Curtis από την Dreamworks. Κι αυτός δέχθηκε ίσαμε 10.000 ερωτήσεις για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι animators του πλανήτη, και φυσικά για τις ταινίες, στις οποίες έχει βάλει το χεράκι του: «Σρεκ» και «Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας».

Τα συριανά μας ραντεβού ήταν δηλαδή… λουκούμια. Για τους φοιτητές που άκουγαν σαν μαγεμένοι, βυθισμένοι στα βελούδα του Θεάτρου «Απόλλων» (που και που έκλειναν τα μάτια τους και ονειρεύονταν μια θέση στην Pixar ή στην Dreamworks), οι δυο αυτοί τύποι, ήταν απλά, δυο μάγοι του animation. Και δεν ήταν μόνο ο φοιτητές που άκουγαν μ’ ανοιχτό το στόμα. Όλοι όσοι ήμασταν στο «Απόλλων», εκείνο το Σάββατο, απογειωθήκαμε… χάρη στους δυο παραμυθάδες του Χόλιγουντ. Και φυσικά χάρη στο πείσμα, την εργασία και το όραμα όλων όσοι εργάστηκαν για το 4ο «Anima Syros», τη Μαρία, τον Βασίλη, τη Νατάσα, τους εθελοντές, τον Αντιπρόεδρο Πολιτισμού στο Δήμο Σύρου, Γιάννη Πιταούλη, ένα τσούρμο κόσμος δηλαδή…κι ανάμεσά τους, ο Πέτρος κι ο Κωνσταντίνος που πήραν κάτι από Κυκλάδες και κάτι από Γούντι Άλεν, κι έφτιαξαν την μασκότ του Φεστιβάλ. «Είμαστε ρεαλιστές και γι’ αυτό είμαστε αισιόδοξοι» υπογράφουν τα παιδιά του «Anima Syros». Και πιάνουν δουλειά για το επόμενο.