Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στον «καλό» και τον «κακό» εαυτό του
«Όσοι αρνήθηκαν να αποδεχτούν το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών, ουσιαστικά αρνήθηκαν να αποδεχτούν το ηχηρό μήνυμα της κοινωνικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ»
Λέξεις Δημήτρης Κορσαββίδης*
Το προηγούμενο εξάμηνο υπήρξε, για τον ΣΥΡΙΖΑ, πλήρως αποκαλυπτικό. Από τη λιγότερο ή περισσότερο απρόσμενη διπλή ήττα των βουλευτικών εκλογών, έως τη «σειρά από ατυχή γεγονότα» της εσωκομματικής αντιπαράθεσης, αποκαλύφθηκαν στις πραγματικές τους διαστάσεις οι δομικές αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, την ίδια ακριβώς περίοδο, εμφανίστηκε και ένα μεγάλο κύμα αντίδρασης της κοινωνικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ στα όσα συνέβαιναν, ένα κύμα που εν πολλοίς μετατράπηκε σε θετική ψήφο προς τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανο Κασσελάκη.
Η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη συναντήθηκε με την ζωτικής σημασίας ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ για ρηξικέλευθες αλλαγές στο κόμμα και, ταυτόχρονα, με την ιστορική αναγκαιότητα να αποκατασταθεί η ισορροπία του πολιτικού μας συστήματος.
Η κοσμογονία των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου, που οδήγησε σε μια κατακερματισμένη αντιπολίτευση απέναντι σε μια πανίσχυρη και ανεξέλεγκτη κυβέρνηση, πυροδότησε τα γνήσια δημοκρατικά αντανακλαστικά των αριστερών και δημοκρατών πολιτών, υπερβαίνοντας τα «ήσυχα νερά» στο ασφαλές λιμάνι του ΣΥΡΙΖΑ. Η εκτός κάθε προσδοκίας μαζική συμμετοχή του κόσμου στην προεδρική εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ είχε ένα βασικό μήνυμα με πολλούς αποδέκτες: ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να παραμείνει ως κόμμα εξουσίας, όχι ως κόμμα που περιγράφει ή καταγγέλει μια κατάσταση.
Και αυτό το μήνυμα καθόρισε το αποτέλεσμα των εκλογών. Άλλωστε, τα ίδια αντανακλαστικά των δημοκρατών πολιτών καθόρισαν εν πολλοίς και τα αποτελέσματα του β’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Όσοι αρνήθηκαν να αποδεχτούν το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών, ουσιαστικά αρνήθηκαν να αποδεχτούν το ηχηρό μήνυμα της κοινωνικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό, στην εφαρμοσμένη πολιτική, αποτελεί ύβριν.
Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει τραυματισμένος, αλλά την ίδια στιγμή έχει ανακτήσει δύο πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει κάθε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία:
- στοιχειώδη πειθαρχία στις συλλογικές αποφάσεις και σε κοινά αποδεκτούς κανόνες, που μετουσιώνεται σε συντεταγμένη δημόσια εικόνα και
- ενιαία λειτουργία κόμματος με ad hoc πολιτικές συμμαχίες και όχι μόνιμη λειτουργία οργανωμένων τάσεων που αναπαράγουν τον εαυτό τους.
Αυτά τα δύο, που μπορεί να φαίνονται δεδομένα για τον περισσότερο κόσμο, δυστυχώς στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν απολύτως αμφισβητήσιμα μέχρι πολύ πρόσφατα.
Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σήμερα την ικανότητα να αναπτύξει έναν προγραμματικό λόγο που θα φαίνεται πολύ πιο πειστικός στον κόσμο, ενώ παράλληλα ο Στέφανος Κασσελάκης έχει όλες τις προϋποθέσεις να εμφανιστεί ως «πρωθυπουργίσιμος» πολιτικός αρχηγός, που μπορεί να ασκεί στιβαρή διοίκηση.
Τα πράγματα, βέβαια, για όλους εμάς στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολα, τουναντίον, τώρα αρχίζουν τα πραγματικά διακυβεύματα. Οφείλουμε όλοι να υπερβούμε τον εαυτό και τον εγωισμό μας, να παραμερίσουμε όπου χρειάζεται, δίνοντας χώρο σε νέα (όχι μόνο ηλικιακά) στελέχη, να λειτουργήσουμε με μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση και με πιο πολιτικά αντανακλαστικά. Να υπερβούμε συμπάθειες και αντιπάθειες, εστιάζοντας στα σημαντικά για τους ανθρώπους που θελουμε να εκπροσωπούμε, που θελουμε να υπηρετούμε. Να σπάσουμε βεβαιότητες και αυθεντίες, να αναθεωρήσουμε την ανάλυση και τις προτάσεις μας κοιτώντας τις ανάγκες των ανθρώπων κατάματα. Να προσαρμοστούμε εμείς στην εποχή μας και να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία της αριστεράς για να δώσουμε πρακτικές λύσεις, εστιάζοντας πρωτίστως στη μάχη της καθημερινότητας.
Έχουμε στη φαρέτρα μας όλη τη θετική προσφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ: τη χρηστή διαχείριση, με σεβασμό μέχρι και στο τελευταίο ευρώ των πολιτών. Όπως επίσης, και την κοινωνική ευαισθησία, τη βαθιά πίστη στο κοινωνικό κράτος, τη δημόσια υγεία, παιδεία, τις υποδομές, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των ανθρώπων. Τον αδιαπραγμάτευτο πατριωτισμό μας, την ειλικρινή αγάπη για τον λαό και την πατρίδα μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί πλέον να δώσει δύο πολύ κρίσιμες παράλληλες μάχες: τη μάχη απέναντι στη δεξιά και τις πολιτικές της και, ταυτόχρονα, τη μάχη ανάμεσα στον καλό και τον κακό εαυτό του. Πιστεύω οτι μπορεί και στις δύο να βγει νικητής.
*Ο Δημήτρης Κορσαββίδης, είναι μέλος του Οργανωτικού Γραφείου και της ΝΕ Α’ Θεσσαλονίκης ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ.
