Ο Βόλος και ο τουρισμός

Λέξεις: Κώστας Μανωλίδης

Η προχθεσινή υπογραφή της σύμβασης για την κατασκευή του Μουσείου της Αργούς αναζωπύρωσε τις προσδοκίες για μια τουριστική ανάπτυξη του Βόλου πέρα από τα τσιπουράδικα και τους περαστικούς του Πηλίου. Προσδοκίες πάνω στις οποίες σπεκουλάρει διαρκώς το καθεστώς του Μπέου, χωρίς κανένα όραμα, μόνο με τις μικροκομπίνες των στολισμών και των πανηγυριών.

Το μεγάλο κεφάλαιο του Βόλου που είναι η σχέση του με τη θάλασσα, μένει μόνιμα εκτός κάδρου. Η πρόφαση είναι η ιδιοκτησιακή εμπλοκή με τον Οργανισμό Λιμένα, αλλά ο πραγματικός λόγος είναι η απαίτηση σοβαρών διεπιστημονικών μελετών, διαγωνισμών, κοινωνικής διαβούλευσης, και διεκδίκησης πόρων, πράγματα που απεχθάνεται ο αυτοδιοικητικός κομπογιαννιτισμός του Μπέου.

Γιατί, η ενδυνάμωση και ανάπλαση του δημόσιου χώρου δεν είναι μόνο θέμα εικόνας και γι αυτό δεν εξαντλείται στον ανώδυνο υπηρεσιακό εξωραϊσμό της ζαρντινιέρας, των λουλουδιών και των βραχόκηπων.

Γενικότερα, το θαλάσσιο μέτωπό του Βόλου στο σύνολό του παρουσιάζει μια εικόνα κόπωσης και κατακερματισμού: παλιωμένες και αλλοιωμένες διαμορφώσεις, προνομιακά αλλά αφρόντιστα και αδρανοποιημένα τμήματα όπως οι εκτάσεις γύρω από το Ξενία, το Κορδόνι, οι εκβολές του Άναυρου και η περιοχή του ΝΟΒΑ.

Είναι πασιφανές ότι χρειάζεται πλήρης αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση, βελτίωση του φωτισμού και του δημόσιου εξοπλισμού, αλλά κυρίως μια στρατηγική ενοποίησης και διεύρυνσης της παράκτιας ζώνης. Η ακτή από τον Άγιο Κωνσταντίνο μέχρι την Παναγία Τρύπα λειτουργεί πολύ κάτω από τις δυνατότητές της. Είναι μπλοκαρισμένη από την περιφραγμένη έκταση που σκανδαλωδώς παραχωρήθηκε στο Δομοτέλ-Ξενία και δεν διαθέτει τη ραχοκοκαλιά μιας ομαλής ενοποιητικής διαδρομής. Έχει σίγουρα ανάγκη από μια ευρηματική αρχιτεκτονική ανασύνταξη, αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε και μια αποφασιστική αποσυμφόρηση από κατασκευές όπως το παρωχημένο Ενυδρείο, τα παραπήγματα του ΟΕΑ/ΝΑΒ ή οι αυθαίρετες επεκτάσεις του Ίσαλου.

Ένας ακόμα πιο διορατικός σχεδιασμός θα μπορούσε να δρομολογήσει μια μεγάλη παράκτια διαδρομή περιπάτου και ποδηλατόδρομου η οποία θα ξεκινούσε από το λιμάνι του Βόλου, θα οδηγούσε στις Πλάκες και θα έφτανε μέχρι την Αγριά και το Σουτραλί. Ενώ στην αντίθετη κατεύθυνση θα έφτανε μέχρι τις Αλυκές.

Και βέβαια, όλα αυτά θα πρέπει να σχεδιαστούν για τους πολίτες και τους επισκέπτες της πόλης και όχι για να γίνουν πίστες τραπεζοκαθισμάτων και λάφυρα της διαπλεκόμενης επιχειρηματικότητας…

*Ο Κώστας Μανωλίδης είναι καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας