Όχι ρε φίλε, κανένα κίνητρο

Πριν λίγο καιρό κουβέντιαζα με έναν γνωστό μου επιχειρηματία της εστίασης για το κάπνισμα. Μου εξηγούσε ότι δεν το απαγορεύσει στο μαγαζί του γιατί θα χάσει τους πελάτες οι οποίοι θα πάνε στον απέναντι που το επιτρέπει.

Η κουβέντα κατέληξε ως εξής: ”Ας μας δώσουν κίνητρα να το απαγορεύσουμε”. Όταν τον ρώτησα τι είδους κίνητρα φανταζόταν, μου είπε: ‘‘Ας μειώσουν σε μας που θα τηρήσουμε το νόμο τη φορολογία, ή τα δημοτικά τέλη ή τις ασφαλιστικές εισφορές και θα το κάνουμε όλοι”. 

Μάλιστα. Το θέμα είναι η επιβράβευση. Για το αυτονόητο. Όχι λοιπόν, το θέμα δεν είναι τι κίνητρα που θα δοθούν σε όσους τηρήσουν το νόμο. Το θέμα είναι να τηρηθεί ο νόμος. 

Δεν μπορεί η Ελλάδα στο σοβαρότερο ζήτημα υγείας που έχει να αντιμετωπίσει, πέρα από τη ρύπανση να κωφεύει μια δεκαετία τώρα. Να κάνει τον Κινέζο. Να ταξιδεύει ο Έλληνας στο εξωτερικό και να είναι τύπος και υπογραμμός παντού, από την Κωνσταντινούπολη μέχρι τη Νέα Υόρκη και τα Σκόπια και στην πατρίδα του να θέλει φοροαπαλλαγές για να τηρήσει το νόμο. Το ανίκανο ελληνικό κράτος με τα χιλιάδες παραθυράκια, τα χατίρια, τα ρουσφέτια, τα στραβά μάτια να επιτρέπει αυτό το αίσχος. Και της μη τήρησης το νόμου και της δεύτερης σκέψης των χαριστικών κινήτρων. Για να γίνει ο άλλος νομοταγής.

Η τραγική αποτυχία όλων των κυβερνήσεων από την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου που το ψήφισε μέχρι σήμερα είναι εθνική ντροπή. Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά που λέγεται τόσο ηχηρά να εφαρμοστεί. Να ελέγχονται οι πάντες και όσοι παρανομούν απλά να τιμωρούνται. Αλλιώς είμαστε για γέλια.

Διαβάστε επίσης: 

H Θεσσαλονίκη κόβει το τσιγάρο στα καφέ;