Οι δυνατοί, οι αδύναμοι και αυτοί που είναι στη μέση

Πρώτα ήρθαν να πάρουν τους μικρούς. Τους ευάλωτους. Τους αδύναμους. Αυτούς που λύγισαν. Ήταν τόσο γρήγορη η μάχη, που σε μερικά λεπτά είχαν εξαφανιστεί όλοι.

Μετά ήρθαν να πάρουν τους μεσαίους. Αυτούς που έχουν δύναμη, αλλά φοβούνται να την αξιοποιήσουν. Αυτούς που ενώ μπορούν, δεν κάνουν τελικά τίποτα. Ήταν μια σχετικά γρήγορα μάχη. Σε λίγη ώρα, όλοι είχαν εξαφανιστεί.

Έπειτα ήρθαν να πάρουν τους μεγάλους. Τους δυνατούς. Αυτούς που αντιστάθηκαν, πολέμησαν και εν τέλει έχασαν. Όλοι εξαφανίστηκαν.

Με τη νίκη τους, χάρηκαν πολύ. Πρώτα, αιχμαλώτισαν τους δυνατούς, και έπειτα από σκληρά βασανιστήρια τους έκαναν σκλάβους. Πότε δεν έφυγαν από τη χώρα τους και ποτέ δεν είδαν πίσω την πατρίδα τους.

Τους μεσαίους, τους χρησιμοποίησαν ως μισθοφόρους. Δεν ήθελαν να πεθαίνουν οι στρατιώτες τους πρώτοι στις μάχες, και αφού ήξεραν να πολεμάνε τους πήραν ως προσωπικό. Τους δώσανε εκπαίδευση, ένα σκοπό και ένα όραμα. Πότε δεν έφυγαν από τη χώρα τους και ποτέ δεν είδαν πίσω την πατρίδα τους.

Τους μικρούς, τους γελοιοποίησαν. Τους χλεύασαν. Τους κακοποίησαν. Και έπειτα, τους άφησαν ελεύθερους. “Είστε καταδικασμένοι να είστε χαμένοι” τους είπαν με γέλια και γιορτές, ενώ αυτοί έτρεχαν πίσω προς την πατρίδα.

Τα χρόνια περνούσαν.

Οι μεγάλοι, ξέχασαν ότι είχαν πατρίδα. Όντας σκλάβοι, αποδυναμώθηκαν και εν τέλει έγιναν αδύναμοι. Κάποιοι επιβίωσαν και έγιναν πολίτες του κράτους, άλλοι πέθαναν στα σκλαβοπάζαρα και άλλοι εργάστηκαν σκληρά για να αποκτήσουν κάποιο βοηθό. Όσοι διατήρησαν τη δύναμή τους, τη χρησιμοποίησαν για να κουβαλούν πέτρες και όχι για να πολεμάνε.

Οι μεσαίοι, έγιναν δυνατοί. Κάποιοι επιβίωσαν και έγιναν στρατηγοί. Άλλοι απλώς λοχαγοί. Και άλλοι στρατιώτες. Ξέχασαν την πατρίδα τους και πούλησαν τα ιδανικά τους για το ανώτερο καλό. Μάλιστα, όταν επέστρεψαν πίσω σε αυτή, ήταν από τη μεριά του εισβολέα. Λίγοι θυμόντουσαν τι είχε συμβεί χρόνια πριν, ακόμα λιγότεροι ένιωθαν κάτι για αυτό, και ακόμα πιο λίγοι ήθελαν να κάνουν κάτι για αυτό.

Οι αδύναμοι, δούλεψαν. Έχυσαν ιδρώτα και προσπάθεια. Πίσω στη χώρα τους, όντας πια η μόνη μερίδα πληθυσμού, οργανώθηκαν. Έκαναν στρατό. Βελτιώθηκαν. Κάποιοι χάθηκαν στην πορεία, μα καινούργιοι αδύναμοι ήρθαν. Ήταν οι μόνοι που θυμόντουσαν. Ήθελαν να βοηθήσουν το λαό τους. Να δείξουν ότι δεν ήταν αδύναμοι. Δούλεψαν σκληρά.

Κι έτσι,

Οι αδύναμοι, πολέμησαν με τους εχθρούς. Με τους προδότες μεσαίους. Η μάχη ήταν σκληρή. Ελευθέρωσαν τους παλιούς δυνατούς, και πίσω στη χώρα τους έφεραν την ειρήνη.

Όταν τους ρώτησαν γιατί το έκαναν όλο αυτό, εκείνοι είπαν:

“Στη ζωή υπάρχουν τρεις κατηγορίες.

Αυτοί που είναι αδύναμοι και μπορεί να χάσουν, αλλά με την κατάλληλη δουλειά να κερδίσουν,

Αυτοί που είναι δυνατοί και μπορεί να κερδίσουν, αλλά με την κατάλληλη δουλειά να χάσουν,

Και αυτοί που είναι στη μέση και συνήθως είτε θα κερδίσουν και θα χάσουν, είτε θα πουλήσουν τα ιδανικά τους για να κερδίσουν”.