Οι φλόγες της Γαλλίας θερμαίνουν την Ευρώπη
Το γιορτινό, Χριστουγεννιάτικο Παρίσι δεν είναι ίδιο με άλλες φορές.
Το γιορτινό, Χριστουγεννιάτικο Παρίσι δεν είναι ίδιο με άλλες φορές. Μοιάζει έρημο, μουδιασμένο, παράλυτο λένε οι ανταποκρίσεις. Η πόλη του φωτός σκοτεινιάζει, ο Μακρόν, που το άστρο του κάηκε πριν προλάβει να μεσουρανήσει κρύβεται. Η Γαλλία φλέγεται.
249 πυρκαγιές, 112 καμμένα οχήματα, 130 φορητοί εξοπλισμοί αστικού περιβάλλοντος, 6 κτίρια καμμένα. 363 άνθρωποι βρίσκονται υπό κράτηση. Σε μια παράξενη εξέγερση που κανείς δεν ξέρει που να την πιστώσει. Κομματικά, ταξικά, κοινωνικά. Οργή. Από τους 15χρονους μαθητές της Τουλούζης που σπάνε περιπολικά μέχρι τις 60χρονες γυναίκες στους δρόμους του Παρισιού που αψηφούν τα δακρυγόνα. Οι πόλεις η μια μετά τη άλλη παραδίδονται στις φλόγες. Το μεγάλο ραντεβού είναι για τις 14 Δεκεμβρίου.
Οργή. Μια οργή που υπάρχει σαφώς διάχυτη σε μια κοινωνία που προφανώς και λαγοκοιμόταν, που βλέπει τη ζωή της να φθηναίνει προς όφελος λίγων και δυνατών. Μια βόλτα στις αγορές του κόσμου σε πείθει πως ο κόσμος χωρίζεται βίαια τα τελευταία χρόνια. Εξωφρενικές τιμές για όσους μπορούν. Σε ρούχα, ξενοδοχεία, φαγητό, απολαύσεις. Και από την άλλη πλήθος αλυσίδων φθηνών υπηρεσιών και προϊόντων για το μέγα πλήθος που μεγαλώνει.
Τεράστια συγκέντρωση χρήματος, τρομακτική στα χέρια ελάχιστων πια μονοπωλίων, Μαικήνες του καιρού μας που μαζεύουν τα πάντα στα χέρια τους και στους οποίους παράσχονται όλες οι διευκολύνσεις αφού οι ίδιοι υπαγορεύουν πολιτικές και νόμους παγκόσμια και από την άλλη τρομακτική φορολόγηση των πολλών, στα καύσιμα, τους μισθούς, την ακίνητη περιουσία. Τη ζωή.
Από το 1968 έχει να ζήσει η Γαλλία τέτοιες ταραχές λένε όσοι θυμούνται. Η Γαλλία ήταν πάντα μπροστά στις κοινωνικές εξεγέρσεις. Το στοίχημα τώρα είναι αν αυτή η έκρηξη της Μεσαίας Τάξης, αυτή η έκρηξη θυμού, που δεν έχει ξεκάθαρα αιτήματα και προτάσεις, παρά μόνο εκφράζει την αγανάκτηση απέναντι στη διαφαινόμενη εξαφάνιση της, θα μείνει εντός των γαλλικών ορίων ή θα αποτελέσει την εύφλεκτη ύλη για την υπόλοιπη Ευρώπη που τα συμπτώματα της κοινωνικής συμπίεσης σε δυο μόνο τάξεις είναι ίδια και απαράλλακτα. Εξάλλου στη Γαλλία διαδόθηκε μέσω του facebook και το facebook είναι παντού…