Οι καλύτερες δουλειές που έχω κάνει

Κάθε Δευτέρα θα μοιράζομαι μαζί σας ένα μικρό κείμενο που θεωρητικά θα μπορούσε να είναι από το ημερολόγιό μου. 

Τίτλος της στήλης: «Τα σκόρπια» γιατί τα κείμενα δεν θα έχουν χρονολογική σειρά, θα δημοσιεύονται «σκόρπια». Με χιούμορ αλλά και σοβαρότητα θα γράφω για θέματα που με ή μας απασχολούν, λίγο πριν τα γενέθλια των 65.

 Άλλοτε ο λόγος θα είναι δημόσιος-πολιτικός, άλλοτε θα διαβάζετε μία προσωπική εξομολόγηση, ελπίζω χωρίς να δυσανασχετείτε.

Τη στήλη συνοδεύει το έργο της ζωγράφου Xριστίνας Φοίτου, «Το όνειρο», Μικτή τεχνική σε καμβά, 150x100cm, 2017

Οι καλύτερες δουλειές που έχω κάνει

Ο καλύτερος χρόνος που έχω περάσει είτε δουλεύοντας επ’ αμοιβή είτε ως εθελόντρια είναι αυτός που είχε σχέση με παιδιά.

Ομάδα νέων στο Κόκκινο Μπαλόνι παιχνίδι με τα παιδιά του εργοστασίου ΤΙΤΑΝ.

76-79 φεστιβάλ της ΚΝΕ παιδότοπος με πηλό, ζωγραφική και θεατρικό παιχνίδι.

Παιδικό εργαστήρι στις 40 Εκκλησιές το 1977 για τρεις μήνες με στάμπες, πηλό, ζωγραφική, κουκλοθέατρο και Καραγκιόζη.

Άνοιξη του 1981, απασχόληση παιδιών στο Άσυλο του Παιδιού στον χώρο που φιλοξενήθηκε για κάποια χρόνια μετά τον σεισμό του 1979 τα μεσημέρια μετά το μάθημα (στο Άσυλο φοιτούν παιδιά εργαζόμενων μητέρων χαμηλού εισοδήματος). Ζυμάρια, κορδέλες, πηλός, κιμωλίες για ζωγραφική στον δρόμο, collage, ψαλίδια και χαρτιά.

Και το προσφυγικό το 2016-17: επισκέψεις σε μουσεία, οργάνωση σχολείου, εκδηλώσεις.

Εάν δεν ήμουν πανεπιστημιακός play leader θα ήμουνα οπωσδήποτε. Έχω μία κλίση στα μικρά παιδιά και μ’ αυτά περνάω τέλεια. 

Με αναζωογονεί η γνήσια και ολοστρόγγυλη χαρά τους, η δημιουργικότητα που έχουν, οι ερωτήσεις που κάνουν. Η Αγγλίδα γυναίκα ενός φίλου με έχει χαρακτηρίσει child friendly!

Tα παιδιά είναι η ελπίδα μας ότι τα πράγματα θα φτιάξουν. Κι ας αφήσουμε την υπέροχη ποίηση της Μαρίνας να μιλήσει.

«Όμως θαρρώ, οι μόνοι που −ίσως− καταλάβουν θα ναι τα παιδιά, πλούσια απ’ την κληρονομιά μας πρώτη φορά, τα παιδιά σκληρά στη μνήμη, σκληρά σε μας, θα διαβάσουν ίσως έγκαιρα τ’ αδέξια μηνύματα των προτελευταίων ναυαγών διορθώνοντας τα λάθη, σβήνοντας τα ψέματα, ονοματίζοντας σωστά, χωρίς ρομαντισμούς τα παιδιά, χωρίς αναγραμματισμούς ηλικίας σημαδεμένα από την αστραπή τη γνώση της μοναξιάς της δύναμης που σε μας άργησε τόσο πολύ να ’ρθει».

*Η Ελένη Χοντολίδου εργάζεται στο ΑΠΘ από το 1981. Διετέλεσε Κοινοτική Σύμβουλος (και για κάποια χρόνια Πρόεδρος) της Α΄ Κοινότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης από το 2006-2018.