Οι οδυνηρές συνέπειες στην Ελλάδα του σήμερα και πολλά υστερόγραφα

του Σταμάτη Σκηφαλίδη

Είναι πλέον γνωστό και αποδεκτό από την πλειοψηφία, ότι η χώρα μας βρίσκεται εδώ και καιρό υπό κατοχή. Όταν σε μεγάλους πολέμους στο παρελθόν, ο εχθρός φρόντιζε να βομβαρδίζει και να καταλαμβάνει με κάθε τρόπο τις τηλεπικοινωνίες, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα τρένα κλπ, αφοπλίζοντας κυριολεκτικά και μεταφορικά την όποια συντονισμένη εθνική αντίσταση, αφήνοντας χώρο μόνο για σκόρπια αντάρτικα, στα δύσβατα όρη. Πλέον, ζώντας στην απόλυτη κυριαρχία του πιο ζοφερού και απάνθρωπου παρακλαδιού του καπιταλισμού, τον νεοφιλελευθερισμό (άλλοτε και σχολή Σικάγο), η σωματική βία και οι σκοτωμοί περιττεύουν. Όταν όλα μπορούν να εξαγοραστούν, σε τιμή μάλιστα πινακίου φακής, όταν το σύνολο της χώρας μισθώνεται μέχρι τουλάχιστον το 2060, τα συμβατικά όπλα είναι πλέον αχρείαστα. Αυτά τα «σπρώχνουν» σε χώρες της λεγόμενης Μέσης Ανατολής, όπου το «διαίρει και βασίλευε» αποδεικνύει την ιστορική δυναμική του. Σιίτες, Σουνίτες, φυλές (σκόρπιες), ISIS, εναπομείναντες Ταλιμπάν, αλλά και σε χώρες της Αφρικής (πχ Μπόκο Χαράμ), η μπίζνα συνεχίζεται. Εμείς ως χώρα της «πολιτισμένης» δύσης αφανιζόμαστε πιο διακριτικά, όπως πχ με αυτοκτονίες, οικογενειακά εγκλήματα, φυγή νέων στο εξωτερικό, φόρους (άδικους και περισσότερο άδικους), ναρκωτικά, πορνεία (made in Greece πλέον), νησιά με γκέτο προσφύγων-μεταναστών, φωτιές, πλημμύρες και πολλά άλλα. Αρκετοί επαναστάτες του Facebook μας προτρέπουν σε μια επανάσταση χωρίς να γνωρίζουν τι και πώς. Έτσι αόριστα, εκδηλώνουν το θυμό τους, μετράνε τα likes και μετά αποσύρονται στον καναπέ. Ποτέ με το συγκεκριμένο πολίτευμα δεν εμπιστεύτηκα κανένα πολιτικό κόμμα (σαφώς μεγαλώνοντας αλλά και παρατηρώντας).

Ό,τι ζούμε, μεθοδεύτηκε με την μοιραία αρωγή μας, σιγά σιγά, καθώς σύμφωνα και με τον Τσόμσκι «Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά φθίνουσα κλίμακα, για μια διάρκεια τουλάχιστον 10 ετών…. Διαφορετικά, οι απότομα πολλές αλλαγές θα προκαλούσαν επανάσταση, αν είχαν εφαρμοσθεί αιφνιδίως και βίαια..». Απλά ας αναλογιστούμε όλους τους φόρους, τις περικοπές, την απότομη ανεργία, όλα αυτά αν συνέβαιναν μέσα σε ένα 6μηνο, λογικά θα επικρατούσε χάος, πανικός και αναρχία. Οπότε το να ασχολούμαστε με τους μπάτσους ή τον Τσίπρα, Κούλη και άλλους είναι σαν στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο να ασχολούμασταν με τον Τσολάκογλου και όχι με τους Γερμανούς.

Πριν περάσω στο σήμερα, είναι γελοίο όταν κάποιος πχ ισχυρίζεται ότι η παρούσα δημοκρατία δεν αρκεί, να δέχεται επίθεση και να στιγματίζεται ως κομμούνι ή φασίστας. Τα οστά φιλοσόφων που έτυχε να ζουν στο ίδιο οικόπεδο τρέμουν. Σαφή πρόταση δεν έχω, αλλά σίγουρα μια αρχή θα ήταν πάνω στην Δημοκρατία να εφευρίσκαμε ένα νέο πολίτευμα. Δύσκολο; Ακόμα καλύτερα η όλη διαδικασία συμμετοχής του πολίτη να ξεκινούσε από τον Δήμο και την Περιφέρεια που ανήκει, ώστε να ενημερώνεται, να προτείνει και να συμμετέχει. Δεν χρειάζεται λεφτά, όσο σχεδιασμό και διάθεση για εξέλιξη. Συλλογικά. Μόνο. Το κάθε λογής έργο, επισκευή, παράσταση κλπ να αναρτάται σε ειδικές ιστοσελίδες (αν και ψιλογίνεται για να γίνεται) αλλά να διανέμεται και σε έντυπο υλικό, είτε από ΚΕΠ είτε από ειδικά κιόσκια. Τέλος, δύο φορές (τουλάχιστον) το μήνα σε κάποιον κλειστό χώρο πχ γυμναστήριο-γήπεδο να δηλώνουν παρόντες και παρούσες όλοι οι δημότες. Όποιος δεν, πέραν της περιφρόνησης, θα πληρώνει κάποιο ελαφρύ πρόστιμο. Με αυτές τις επιφανειακές προτάσεις μπορεί να γίνει μια αρχή. Τα social media δεν αρκούν, γι’ αυτό και υπάρχουν και έχουν παρασύρει την μοναδικότητα και την δυναμική μιας συγκέντρωσης. Στην αρχή θα υπάρξουν προβλήματα αλλά σταδιακά θα γίνει υγιής συνήθεια. Ήδη εφαρμόζεται (στο περίπου) σε άλλες χώρες, εμείς που θέλουμε να κατέχουμε και το DNA του Αριστοτέλη, Επίκουρου, Σωκράτη κλπ οφείλουμε να παραμερίσουμε την ημιμάθεια και την δήθεν επανάσταση μέσω Facebook και σιγά σιγά, με υπομονή και μεσοπρόθεσμα, να κάνουμε τα αυτονόητα.

Αυτά τα όντως ολίγα σχετικά με τις παθογένειες του σημερινού πολιτεύματος, που μας έχει ανάγκη κάθε 4 χρόνια (τραγικό), όταν ενδιάμεσα συμβαίνουν τέρατα, που μας καθιστούν είτε παρατηρητές και αναβλητικούς επαναστάτες είτε πληγέντες.

Ας πλησιάσουμε με προσοχή το πρόσφατο θέμα των πυρκαγιών που κατέκαψαν κόσμο πρωτίστως και περιουσίες μιας ζωής. Από την TV έχουμε συνήθως την αίσθηση ότι αυτά συμβαίνουν μόνο σε άλλους, μέχρι να συμβούν και σε εμάς. Η μία αλήθεια είναι ότι τουλάχιστον ως Ευρωπαϊκή και καλά χώρα, το κτηματολόγιο και οι δασικοί χάρτες θα έπρεπε να υπάρχουν εδώ και τουλάχιστον 40 χρόνια. Το να βρίσω τους πολιτικούς που έκαναν τα διάφορα πακέτα πχ Ντελόρ κλπ, βίλες και λιμουζίνες είναι το μόνο εύκολο. Πρέπει (όσο και αν πονάει) να αναλογιστούμε γιατί τόσα χρόνια, είτε λαδώνοντας, είτε κολλώντας αφίσες, είτε ψηφίζοντας παρτακίστικα, ουσιαστικά μπερδεύοντας την ελευθερία με την αναρχία και την έλλειψη πειθαρχίας, σταθήκαμε (άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο) αρωγοί σε όλα τα δεινά που βιώνουμε σήμερα. Το ξαναγράφω ότι από τους πολιτικούς δεν περίμενα ποτέ ριζοσπαστικές ενέργειες, αλλά ο λαός είναι ο μόνος που μπορεί να αλλάξει. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να προηγηθεί κάτι οδυνηρό, κόντρα στον εγωισμό μας αλλά συνάμα και λυτρωτικό. Να παραδεχτούμε πρώτα στους εαυτούς μας το κομμάτι μας. Χωρίς την στοιχειώδη αυτογνωσία δεν υπάρχει μέλλον. Και δεν μιλάμε για μαστίγωμα, απλά ρεαλιστική προσέγγιση, σε προσωπικό επίπεδο. Πχ ένα ελάχιστο παράδειγμα είναι ότι σχεδόν η μισή παραλιακή Ελλάδα, κατά μήκος χιλιομέτρων δεν έχει πρόσβαση στον λαό. Απαράδεκτο (ακόμα και αν στην πορεία τα «νομιμοποίησαν»). Οι παραλίες χρειάζονται οξυγόνο και ανήκουν σε όλους. Να μην αναφερθώ σε σχέδια και απαραίτητες αντιπυρικές ζώνες, συντονισμούς κλπ.

Για να το κλείσω, μιας και με κούρασα (αν και δεν έγραψα και άλλα), η σημερινή Γερμανική Ευρώπη, αφού μας εξαγόρασε για πλάκα θέλει το οικόπεδο τακτοποιημένο. Αν ψάξει κανείς με ενδελεχή τρόπο το άνωθεν, αν ξεψειρίσει τα μνημόνια και τους μεταμεσονύχτιους νόμους. Ευτυχώς δεν προβλέπω να το κάνει κανείς. Δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει την Γερμανία, τον Ντράγκι και την λοιπή παρέα όταν στην πρώτη αγανάκτησή μας θα μας κάνουν το άθροισμα των ποσών και όχι μόνο, που μας δόθηκαν απλόχερα ειδικά τις δεκαετίες 80, 90… Οι ίδιοι τότε το γνώριζαν ότι θα τα φάμε, έχοντας και οικείους πολιτικούς, για να δημιουργήσουν την μοιραία φούσκα, τάζοντας σπίτια και αμάξια με σχεδόν μηδενικές συνέπειες. Τραγικό παράδειγμα το χρηματιστήριο, που αποτέλεσε προπομπό, και πάλι μυαλό γιόκ.

Ακόμα το κλείνω, ουσιαστικά για να μπούνε μπουλντόζες και να γίνουν αποδεκτοί πραγματικοί νόμοι, έπρεπε να δημιουργήσουν ένα έντονο σοκ. Και το πραγματοποίησαν (σαφώς δεν έκατσαν σε τραπέζι και υπολόγισαν νεκρούς από πριν) αλλά το θέμα των αυθαιρέτων, των αποκλεισμένων ζωνών, της κάκιστης ρυμοτομίας, πολεοδομίας κλπ δεν πρόκειται να προκαλέσει καμιά μελλοντική αντίδραση δημοτών όταν θα υποχρεώνονται να παραχωρήσουν στοιχειώδη μέτρα από τις βίλες τους ώστε να μην ξανασυμβούν τα ίδια και χειρότερα. Ήδη σχέδια υπάρχουν, έχουν βγει στο τραπέζι, και σύντομα με τα χρόνια θα γίνουμε και εμείς ένα «σύγχρονο» ευρωπαϊκό κράτος, ακίνδυνο και πολιτισμένο προτεκτοράτο για τους κατακτητές μας, είτε λέγονται funds, είτε με φυσική παρουσία ζάμπλουτων Ευρωπαίων, που όμως ήδη γνωρίζουν κάτι που οι δικοί μας νεόπλουτοι αγνοούν. Ότι η ιδιοκτησία είναι μόνο ένα κομμάτι μιας ευρύτερης περιοχής και όχι τσιφλίκι τους. Γινόμαστε Ευρωπαίοι με τον πιο ποταπό τρόπο και ακόμα νομίζουμε ότι είναι θέμα Τσίπρα, Κούλη, Γεννηματά κλπ. Αυτοί ήταν και θα είναι οι ενδιάμεσοι (οι μεσίτες), μπλε, πράσινοι, κόκκινοι, φούξ κλπ.

ΥΓ1. Η ιδιαίτερη διαφορά των Ελλήνων με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, είναι ότι περίπου το 80% των ιθαγενών είχε κληρονομήσει κάποιο οικόπεδο (από τον άλλοτε σίγουρα εξυπνότερο παππού, με πόνο και μεράκι). Είμαστε και σαν χώρα αντικειμενικά ευλογημένη, διαθέτοντας τα πάντα, και ας μην παράγουμε Audi, δυνητικά αυτάρκης, με γεωργία, τουρισμό, αξιοθέατα και μνημεία ιστορικά παγκοσμίως, με δυνατότητες ενεργειακής αυτάρκειας αξιοζήλευτες και πολλά ακόμη. Εφόσον δεν τα προφυλάξαμε, μας τα πήρανε.

Επομένως, στα πλαίσια του ωμού νεοφιλελευθερισμού, ο εχθρός πλέον είναι «αόρατος», πχ αγορές, funds, οίκοι αξιολόγησης κλπ, οπότε ο θυμός μας διοχετεύεται σε ακίνδυνα μονοπάτια. Κάποιοι θα πουν ότι λύση πιθανή είναι οι χάκερς, αλλά και εκεί ο ατομισμός ξεπερνά το οκ της συλλογικότητας. Μεγάλο για υστερόγραφο.

ΥΓ2. Αποφεύγοντας την στείρα γκρίνια, στην αρχή θέλω να πιστεύω ότι έκανα κάποιες προτάσεις σε επίπεδο ΟΤΑ για αρχή, καθώς μην ξεχνάμε ότι μια κουτσουλιά «χώρα» και από την αρχαιότητα ήμασταν διασπασμένοι σε πόλεις – κράτη. Ο εγωισμός θα συνεχίσει να υπάρχει αρκεί να πρωτεύει η λογική και το γενικό συμφέρον.

ΥΓ3. Έγινε επιτηδευμένη προσπάθεια να μην γίνει έντονη αναφορά στην περίπτωση προβοκάτσιας στο παρόν άρθρο γνώμης. Απλά ας θυμηθούμε ή ας μάθουμε ότι αρχές του 2000, σε πλέον αποχαρακτηρισμένα έντυπα της CIA, δόθηκε στην δημοσιότητα πλάνο που αποσκοπούσε στην τοποθέτηση βόμβας, λίγο μετά την αποτυχημένη απόβαση στον γνωστό Κόλπο των Χοίρων, σε πολυπληθές κτίριο στην Ν. Ορλεάνη, με σκοπό αθώους νεκρούς ώστε να κατηγορηθεί ο Κάστρο και να προκληθεί δικαιολογημένη ολική επίθεση στην τότε Κούβα. Ευτυχώς, ίσως λόγω Κέννεντυ, δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά αν αναλογιστούμε ότι υπήρχαν τέτοια πλάνα πριν 60 περίπου χρόνια, η προβοκάτσια ήταν, είναι και θα είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να έχεις την απαραίτητη λαϊκή στήριξη ώστε να διαπράττεις τοπικά και διεθνή εγκλήματα. Ή ακόμα και εθνικά κτηματολόγια χωρίς αντιδράσεις και κλάματα μπροστά στην μπουλντόζα.

ΥΓ4. Και όμως υπάρχει και 4ο… Ελπίζω το κείμενο αρχικά να διαβαστεί, δευτερευόντως με νηφαλιότητα, οι όποιες θεμιτές προτάσεις μόνο καλό θα κάνουν. Κατόπιν θέλω likes και θετικά σχόλια. Τα αρνητικά με χαλάνε παιδιά και σε φάσεις με νευριάζουν όταν περιέχουν ασφαλή βρισίδια εξ αποστάσεως. Εξάλλου, εκεί βασίζεται το όλον Facebook. Στην αιώνια ανάγκη του ατόμου για αποδοχή… είναι κοινό μυστικό. Ναρκισσισμός, selfies και αποδοχή. Εγώ γιατί να διαφέρω;