Οι πολιτιστικοί πόλεμοι της “ΝΙΚΗΣ”

Λέξεις: Μιχάλης Μπαρτσίδης

Είναι ένας δάσκαλος όπως οι δάσκαλοι επί χούντας. Έρχεται καθαρός και περιποιημένος με το καθημερινό του κουστουμάκι και το λευκό ή γαλάζιο κοντομάνικο πουκάμισο κατά το θέρος. Μας είναι οικείος γιατί μιλάει για τις αξίες μας, δηλαδή για την οικογένεια, την πατρίδα, τη θρησκεία έτσι όπως τις ακούμε κάθε μέρα στις μικρές μας κοινότητες. Έχει μια ακλόνητη βεβαιότητα γι αυτά που πιστεύει όχι γιατί είναι ένας ξεροκέφαλος αλλά γιατί κάνει εγγράμματες αναφορές στον Μακρυγιάννη, στην ιστορία μας κοκ. Φαίνεται μορφωμένος και έχει φρόνημα, δείχνει να έχει “πνεύμα”.

Αλλά καθώς ακούγεται τόσο οικείος ξαφνικά και αδιόρατα εκφράζει μια σκληρότητα, μια αποφασιστικότητα, μια ακαμψία. Αυτά που πιστεύει είναι βέβαιος ότι πρέπει να εφαρμοστούν στην μικρή του επικράτεια. Όλη η κοινωνία είναι όπως το μικρό του σχολείο, όπου θα τραβήξει κανένα αυτί μαθητή και θα γελάσουμε όλοι με τον τρομαγμένο που πόνεσε και στιγματίστηκε.

Έχει πνεύμα και μόρφωση σημαίνει ότι είναι υπεράνω του Υπουργείου Παιδομαζώματος(το πάλαι ποτέ Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων), ακριβέστερα δεν υφίσταται γι αυτόν ενιαία κρατική Παιδεία και μόρφωση με κανόνες και νόμους κεντρικά θεσμοθετούμενους.

Έχει φρόνημα σημαίνει ότι δίνει την παραίνεση-εντολή “σκίστε τις σελίδες του σχολικού βιβλίου με τον χάρτη της Βόρειας Μακεδονίας”. Η γλώσσα της ανυπακοής και της εξέγερσης από την φιγούρα της αυταρχικής προσωπικότητας! Πάλι εδώ ανακαλούνται αντίστροφες εικόνες όταν ως κίνηση ελευθερίας έδιναν οι δάσκαλοι εντολή να σκιστεί η σελίδα με την πουλάδα της χούντας ώσπου να αλλάξει το βιβλίο. Επιτελεστικές και συμβολικές ενέργειες εν όψει αλλαγής καθεστώτος! Απορίας άξιον- σόρρυ- ένας σύμβουλος εκπαίδευσης δεν βρέθηκε να κάνει μια μέρα επίσκεψη στο σχολείο του να δει τι γίνεται; Πού βρισκόμαστε;

Έχει μόρφωση σημαίνει ότι γνωρίζει το βάθος της νέας παιδείας όταν ειρωνεύεται την ορολογία της περί “συμπεριληπτικής” εκπαίδευσης και σχολείου, βάζοντας της σε εισαγωγικά.

Το συγκλονιστικά αφελές είναι ότι τον θεωρούν ήπιο άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας, δημοκρατικοί αλλά αρκετά ευαίσθητοι στα εθνικά θέματα. Πιστεύουν ακλόνητα ότι αυτός ενεργεί για το καλό του έθνους και της πατρίδας. Είναι προσεκτικός καθόσον δεν υπερασπίζεται την “τιμή και το αίμα” της πατρίδας αλλά ότι την υπερασπίζεται με το “να μην την παραδίδει”. Υπερασπίζεται τα εσωτερικά μας σύνορα, τη γλώσσα και τις αξίες μας τη στιγμή που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν τα εξωτερικά σύνορα με τις “Πρέσπες του Αιγαίου” οσονούπω. Άσε που τον κυνηγάει το “σύστημα” τώρα που πήρε κοντά 3%.

Είναι ήπιος γιατί ενεργεί για καλό σκοπό. Πρόκειται για έναν καλό άνθρωπο. Ιδού η “κοινοτοπία του κακού”, ο “καθημερινός άνθρωπος” (an ordinary man) της Hannah Arendt.

Αλλά πόσο τρομακτική είναι εκείνη η αιφνίδια στροφή στον λόγο του από την καλοσύνη στην σκληρότητα της τιμωρίας. Ο καλός και οικείος padre padrone, ο πατριάρχης παππούς, θείος, πατέρας και σύζυγος μπορούν να είναι σκληροί και να κουρνιάσουμε δίπλα τους με ασφάλεια για την σοφία των αιώνων που εκφράζουν. Πολύ ελευθερία έπεσε και το παραξηλώσατε εσείς οι “προοδευτικοί”.

Αυτή είναι η φιγούρα του “ήπιου που γίνεται φασίστας” και που βγαίνει από μέσα μας, σε όλους μας. Δίνει τώρα την μάχη του ως πολιτιστικό πόλεμο και όταν η ΝΙΚΗ του μπει στη βουλή, θα ζήσουμε τις νεκροπολιτικές του κοινότητες- μικρές Τεχεράνες που θα ακούγονται μόνο τα μεγάφωνα των εκκλησιών, οι εθνικοί ύμνοι αμέσως μετά το “Χριστός Ανέστη”, τα εθνεγερτικά εμβατήρια από τη μπάντα του δήμου. Και θα αποκτήσει ένα κάποιο νόημα η ζωή μας κάτω εδώ σε αυτή την “κοιλάδα των δακρύων” που είναι η άθλια ζωή μας.

Διαβάστε επίσης τον τόμο μας  “Σκοτεινό Βαρδάρη” Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς- Εκδόσεις Νήσος. https://www.polismagazino.gr/%CE%B9%CE%BD%CF%83%CF%84%CE…/. Διαβάστε εκεί ειδικά την εξαιρετική ανάλυση του Pantelis Kalaitzidis με τίτλο “Η Ορθόδοξη Θεσσαλονίκη μεταξύ κράτους και παρακράτους”.

* Ο Μιχάλης Μπαρτσίδης είναι Καθηγητής (ΣΕΠ) στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Επιστ. Διευθυντής Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς