Οι συγκλονιστικοί Παρόντες του Γιώργου Αυγερόπουλου

Σχεδόν ένα χρόνο μετά το AGORA-II Δεσμώτες και έναν επισήμως χρόνο, που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πανδημία και πηγαίνουμε από το ένα lockdown στο άλλο, ο Γιώργος Αυγερόπουλος επανέρχεται με το νέο ντοκιμαντέρ Παρόντες, για τους γιατρούς του εθνικού συστήματος υγείας που δίνουν μια δύσκολη κι ατελείωτη μάχη με τον COVID-19, εξαρχής άνιση, λόγω των πολιτικών επιλογών που έκανε τόσο η χώρα, όσο και η Ευρώπη. Γενικά ο δυτικός κόσμος και ο καπιταλισμός.

Το εντυπωσιακό, αρχικά με τα ντοκιμαντέρ του Αυγερόπουλου είναι ότι έχουν να κάνουν με όλες τις κρίσεις που αντιμετώπισε η χώρα, ως ειδικότερες και σκληρότερες εκφάνσεις και αποχρώσεις είτε παγκόσμιων είτε ευρωπαϊκών. Ξεκινώντας με το AGORA I για την οικονομική κρίση, εμμένοντας στη μεταπήδηση από τη δημοκρατία στην αγορά, συνεχίζοντας στους ΔΕΣΜΩΤΕΣ θίγοντας την πολιτικό σκηνικό μεταξύ 2015-2019 ρίχνοντας στον προβολέα στην ντροπιαστική διαχείριση της προσφυγικής κρίσης, κάνει τώρα μια περιπλάνηση στους άδειους δρόμους της χώρας και τα γεμάτα νοσοκομεία και περνά από κάθε πτυχή της ζωής μας, όπως αυτή επηρεάστηκε από την πανδημική κρίση του τελευταίου χρόνου.

Το ακόμη πιο εντυπωσιακό για το σκηνοθέτη, αλλά και συνάμα σκοτεινό και προβληματικό για τη χώρα, είναι το γεγονός ότι ο Αυγερόπουλος πέρασε το φακό του από τη μια κρίση στην άλλη, δηλαδή από την οικονομική στην προσφυγική και τώρα στην πανδημία, όμως το Κράτος δεν έλυσε ζητήματα, δεν έκλεισε θέματα από καμία από τις προηγούμενες κρίσεις, πριν φτάσουμε στο σήμερα και για αυτό τα χρόνια προβλήματά του τόσο στην οικονομία, όσο και οι χειρισμοί του στο προσφυγικό γίνονται ορατά με τον πλέον εμφατικό και οδυνηρό τρόπο.

Οι γιατροί έδωσαν και δίνουν μέχρι σήμερα ακατάπαυστα μεγάλες μάχες με πενιχρά μέσα, εξαιτίας πολιτικών επιλογών και αδιαφορίας αυτών που βγαίνουν καθημερινά και τους λένε ήρωες και χύνουν δήθεν δάκρυα συμμεριζόμενοι τον αγώνα τους. Είναι φρικιαστικό το ότι στην αρχή δεν έφταναν καν οι μάσκες για να βγει η βάρδια των γιατρών και των νοσηλευτών. Κάτι το οποίο εντείνεται από τη συνειδητοποίηση πως αποκλειστικά το εθνικό σύστημα υγείας και οι γιατροί του σήκωσαν το βάρος της πανδημίας με υπέρβαση των ίδιων των δυνάμεων τους, για παλέψουν με κάτι εκ φύσεως δύσκολο και απρόβλεπτο, αλλά και να καλύψουν τα κενά που προκάλεσε η πολιτική εξουσία χρόνια στην Ελλάδα, καθώς διαρκώς γινόταν όλο και πιο σκληρή υποβάθμιση της δημόσιας υγείας με ευχολόγια μερικών να περάσουμε στην εποχή της αποκλειστικής υγείας των ιδιωτών.

Της υγείας ως προϊόντος και όχι ως αγαθού. Κενά για τα οποία οι γιατροί φώναζαν και φωνάζουν ακόμη και σήμερα.

Αναπόφευκτα, η ντροπή της Ελλάδας και της Ευρώπης, η Μόρια βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο, αφού οι ήδη άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες ζωής, έλλειψη νερού, υπέρβαση αριθμού φιλοξενουμένων, ήρθαν και έδεσαν με έναν πολύ σκληρό εγκλεισμό, ίδιο με φυλακής, με πλήρη απαγόρευση εξόδου από το τις ημιδιαλυμένες εγκαταστάσεις. Αποκορύφωμα το νέο κέντρο ‘’φύλαξης’’ στο Καρά Τεπέ, που βυθιζόταν στη λάσπη και βρισκόταν στο έλεος των καιρικών συνθηκών, αφού παρά την εξπρές κατασκευή του αυτή συνοδεύτηκε και πάλι από προχειρότητα, δίχως πρόβλεψη συνθηκών ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ο Αυγερόπουλος περνά και διατρέχει κάθε πτυχή τόσο της ατομικής, όσο και της συλλογικής ζωής. Από την αγωνία που υπήρχε στα και για τα γηροκομεία, που σε κάνει κυριολεκτικά να κλαις, τους άστεγους που δεν μπορούσαν να μείνουν σπίτι, το ανθρώπινο ενδιαφέρον, που -έστω και ελάχιστοι- έδειξαν για τους συνανθρώπους μας, τα μαζικά σκαψίματα-ανοίγματα τάφων και το πώς έφευγαν από τα νοσοκομεία τα φέρετρα, μέχρι το μαρασμό της τέχνης, τις διαμαρτυρίες του κόσμου, τις εξωφρενικές οικονομικές ζημιές παραγωγών και ξενοδόχων, αλλά και τις επίσης εξωφρενικές αποζημιώσεις της Κυβέρνησης σε πολυεθνικές, καθώς και τη σύγκρουση επιστήμης και θρησκείας, όπως αυτή απέκτησε ισχύ μέσα στο ακορντεόν της κυβέρνησης.

Ο Αυγερόπουλος έχει το προσόν να βρίσκεται με την κάμερά του εκεί ακριβώς που συμβαίνουν όσα θέλει να περιγράψει. Στο δρόμο, στα νοσοκομεία στα χωράφια, στους τέσσερις τοίχους της μοναξιάς. Στους Παρόντες κλαις, για όσα έγιναν και για όσα φοβάσαι πως δεν θα αλλάξουν και πως τίποτα δεν μαθαίνουμε και ποτέ. Απελπίζεσαι από τη γύμνια του Βασιλιά και απλά καταλαβαίνεις πως τα πάντα μέχρι στιγμής έχουν να κάνουν με την τυχαιότητα, ακόμα και οι ζωές μας και με την αυτοθυσία κάποιων ανθρώπων που φωνάζουν, αλλά δεν ακούγονται.

Η νέα μου ταινία ΠΑΡΟΝΤΕΣ για την διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα, θα αρχίσει να προβάλλεται καθημερινά και δωρεάν από την Παρασκευή 12/3 εδώ: https://t.co/Y8KqGJiXtQ Δείτε το πρόγραμμα προβολών #parontes pic.twitter.com/FWGh1SuaAZ

— Yorgos Avgeropoulos (@gavgero) March 10, 2021